Jólagjöfin - 24.12.1917, Blaðsíða 13

Jólagjöfin - 24.12.1917, Blaðsíða 13
JÓLAGJÖFIN 11 alla æfi föstum á vegi dygSar og heiðurs. Guð veri með þér!“ Borgarstjórinn gekk á braut, hljóðfæraflokkurinn tók að leika, og öllu virtist lokið, en þá skiftist brunaliðið tilbeggja handa og í bilinu er á varð, kom fram drenghnokki, 8 eða 9 ára; var honum ýtt fram af konu nokkurri, sem svo dró sig i hlé, en drengurinn flýtti sér til hans sem hlotið hafði heið- urspeninginn og kastaði sér i faðminn á honum. Þá hófust að nýju fagnaðaróp og dunandi lófaklapp, svo undir tók i hallargarðinum; allir höfðu þegar í stað skilið, að þar væri kominn drengurinn, sem bjargað hafði verið úr Pó, og væri nú kominn til þess að þakka lífgjafa símim. Eftii að liann hafði kyst hann, tók hann arm hans til þess að fylgjast með honum út. Þeir leiddust á undan, en for- eldrarnir gengu á eflir þeim. Gengu þau nú og stefndu á útgönguhliðið og áttu örðugt með að komast gegnum troðn- inginn. En fólkið þokaði sér til hliðar fyrir þeim og gaf þeim gangrúm, lögreglumenn, drengir, hermenn og hefðar- konur, alt í einum glundroða. Allir teygðu sig fram og tyltu sér á tá til þess að sjá drenginn. Þeir sem næstir stóðu, réttu honum hendina; þegar hann kom fram hjá skólapilta- hópnum, þá véifuðu þeir húfum sínum lil samfagnaðar. Drengirnir frá Póborg hófu mikil fagnaðarlæti, tóku í hand- leggi hans eða treyjuna og hrópuðu: Pinn, lifi Pinn, bravó, Pinot! Eg sá hann er hann gekk fram hjá, mjög nálægt mér. Hann var blóðrjóður í framan, en glaður i bragði. Heiðurs- peningurinn hékk i rauðum, hvítum og grænum silkiborða. Móðir hans tárfeldi og brosti í senn. Faðir hans var i ákefð að snúa upp á yfirskeggið með annari hendinni; hann var skjálfhendur eins og hefði hann riðusótt. Uppi i gluggunum og á svölunum hélt fólkið áfram að teygja sig fram og klappa. Alt i einu, þegar þau voru að því komin að ganga inn i bogagöngin, kom ofan af svölunum þar sem „Her- mannadæturnar“ voru, regluleg skúr af gæsablómum, fjól- um og stjúpmóðurblómum; hrundu blómin yfir höfuðið á drengnum og foreldrum hans og féllu niður í kringum þau.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Jólagjöfin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jólagjöfin
https://timarit.is/publication/872

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.