Dagblaðið Vísir - DV - 02.04.2005, Síða 22

22 LAUGARDAGUR 2. APRÍL 2005
Helgarblað DV
Harpa Karlsdóttir er ham-
Jngjusöm og ánægð. Sam-
bandið við Ástþór er að
baki en hún segist hafa not
ið þess á meðan á því stóð
enda ferðaðist hún um all-
an heim með honum. Ljós-
myndarar eltu hana þá en
nú Iforðar hún bæði kvöld-
verð og morgunverð með
einurw þeirra og er ham-
* ingjusöm og ástfangin.

Eg sé ekki eftir neinu enda hef
ég lifað afar skemmtilegu og
fjölbreyttu lífi,“ segir Harpa
Karlsdóttir fyrrverandi sam-
býliskona Ástþórs Magnús-
sonar en hún varð áberandi í sviðsljós-
inu í kringum forsetakosningamar
árið 1996 þegar Ástþór bauð sig fram
sem forseta landsins.
í Hörpu er hvorki eftirsjá né pirr-
ingur vegna sambandsins sem vakti
mikla athygli. Þvert á móti finnst
henni árin með Ástþóri hafa verið lær-
dómsrík og ekki síður skemmtileg. „Já,
ég h't þannig á og hefði ekki viljað
missa af þessum tíma. Þegar maður
býr við svona mikið rok þá kann mað-
ur líka betur að meta hfið þegar það er
í jafnvægi, eins og það er í dag," segir
Harpa sem nú er ástfangin og ánægð,
líklega í fyrsta sinn á ævinni. Samband
hennar og Ástþórs stóð í sex ár. Þau
hittust fyrir tilviljun en hún hafði áður
tekið eftir honum í sjónvarpsviðtah.
Hún segist strax hafa fundist hann
merkilegur karakter.
„Þá var hann að fljúga til barnanna
í Hvíta-Rússlandi en ég átti líka eftir að
ferðast með honum um allan heim-
inn. Eftir framboðið var okkur til
dæmis boðið á ráðstefnu í Japan þar
sem maður lifði eins og greifi á einu
dýrasta hóteh landsins, ferð sem hefði
liklega kostað um milljón. Ástþór var
að mörgu leyti skemmtilegur maður
og líklega sjálfum sér verstur. Hann
hafði lag á því að koma sér í vandræði
um leið og hann opnaði munninn,"
segir hún og hlær.
Ferðaðist ung til útlanda
Harpa gekk í Melaskóla og síðar
Austurbæjarskóla. Hún segist hafa
verið mikíil prakkari og að hún hefði
líklega verið talin ofvirk sem bam í
dag. Hún var send í sveit á sumrin þar
sem hún lærði að vinna og var dugleg
að finna sér eitthvað að gera. Þess á
milli sigldi hún með pabba stnum sem
var bryti hjá Sambandinu sem nú er
Samskip. „Hann var á Hamrafell-
inu.Dísarfellinu og Helgafellinu og ég
fór víða með honum. Það var æðislegt
á þessum árum að fá að fara með hon-
um og ég var mikið öfunduð af skóla-
félögunum enda ekki algengt að fólk
færi að ferðast til annarra landa og síst
af öhu krakkar," segir hún og biður
þjóninn um svart expressó.
Harpa segist hafa lært í þessum
ferðum að hafa ofan af fyrir sér. Hún
las mikið og lék sér með dúkkulísur og
ekki skorti hugmyndaflugið. „Ég held
að ég búi alltaf að þessum ferðum með
pabba og það var ofsalega gaman að
vera með honum,“ segir hún en faðir
hennar hét Karl Júlíusson og var ætt-
aður úr Breiðafjarðareyjum. Móðir
hennar, Guðrún Jac-obsen er hins
vegar enn á lífi við góða heilsu. Hún
hefur einarðar skoðanir og margir
minnast skrifa hennar í Morgunblaðið
um menn og málefni fyrir nokkrum
árum en hún var dugleg að láta í sér
heyra.
Hefur aldrei leiðst
Eftir skólagönguna fór hún í Iðn-
skólann í Reykjavík og lærði tölvunar-
fræði. „Ég hef mest unnið við tölvur
síðan. Á þessum tíma, 1986-7, lærðum
við á DOS svo ég hef þurft að fara á
mörg námskeið til að mennta mig bet-
ur. Eftir námið fór ég að vinna sem
læknaritari á Landspítalanum og síðar
sem ritari borgarlæknis sem var mikiU
skóh. Ég hef unnið hjá ríkinu í 26 ár og
ætti því að vera komin á eftirlaun,"
segir hún brosandi og hallar dáhtið
undir flatt. Ekk er laust við að hún sé
dáhtið feimin eftir að hafa fengið frið
fyrir ljósmyndurum og blaðamönnum
lengi vel. Og þó, einn þeirra sem fylgdi
henni eftir um árið borðar með henni
morgunverðinn núna. Hún hlær og
segir það meira en yndislegt en það
hefði henni ekki dottið í hug þá. Svona
geti lífið komið skemmtilega á óvart.
Þannig vilji hún líka hafa það en játar
eigi að síður að nú sé hún sátt og
„Þó hann sé hættur í
dópinu hefur honum
aldrei tekist að jafna
sig og dvelur á Kleppi
í dag en heirnsækir
okkur um helgar."