Dagblaðið Vísir - DV - 02.04.2005, Blaðsíða 23

DV Helgarblað
LAUGARDAGUR 2. APRlL 2005 23
ánægð með það líf sem hún lifi nú.
„Ekki það að ég hafi ekki notíð þess
að lifa í gegnum árin. Mér hefur aldrei
leiðst og það hefur alltaf verið gaman
hjá mér. Ég er ekki sú manneskja sem
veltí mér upp úr því sem miður hefur
farið. Þeir hlutír eru til að læra af þeim
og ef ekkert neikvætt myndi henda
mann í lífinu kynni maður alls ekki að
njóta h'fsins. Það er nefnilega kúnstin
við þetta allt saman að draga það já-
kvæða fram og láta öðrum það eftir að
vola,“ segir hún ög strýkur yfir dökkt
hárið.
Alltaf haft húmor fyrir lífinu
Eftír sambandið með Ástþóri hóf
Harpa sambúð með öðrum manni
sem hún segir að best sé að tala sem
minnst um. Það hafi aldrei verið nein
alvara í því og hún h'tí á þann tíma sem
reynslu. Líklega hafi hún haft gott að
því að mörgu leytí en í öllu falli vití
hún hvemig sambönd eigi ekki að
vera. „Ég vil ekki nefna nein nöfii en
þama komst ég illilega að því að hið
innra skiptir meira máh en hið ytra og
að þeir sem gera ekki neitt virðast hafa
mest fyrir því að gera ekki neitt. í dag
er ég hvorki í sambandi við þann
mann né Ástþór. Mér finnst hann hafa
króað sig af í eigin baráttumálum en
ég sé ekki eftir okkar tíma saman enda
ferðaðist ég mikið og kynntíst mörg-
um sem ég hefði ekki annars átt kost á
að hitta. Það er gott að eiga minningar
í ellinni. Ég hef alltaf haft húmor fyrir
lífinu og því komist í gegnum þetta allt
með því að hafa gaman af þessu."
Borðar morgunverð með Ijós-
myndaranum
Ljósmyndarinn sem nú borðar
bæði kvöldverð og morgunverð með
Hörpu er Gunnar Gunnarsson ljós-
myndari hjá Fróða. Hún segist hafa
tekið eftir honum í gegnum tí'ðina
enda hafi hann oft smellt af henni
myndum fyrir tímaritíð Séð og heyrt.
„Mér fannst hann alltaf besti ljós-
myndarinn og að myndimar sem
hann tók af mér væru bestar. Við hitt-
umst svo fyrfi tilviljun á Næsta bar þar
sem ég sat með Sverri Stormsker. Við
hittumst aftur og smátt og smátt
þróaðist á milli okkar samband. Gunni
er rosalega góður strákur og húmor-
inn uppmálaður. Það var mikið happ
fyrfi mig að hafa fundið hann og nú
erum við búin að vera saman í hálft
annað ár,“ segir hún og ekki er laust
við að hún sé dálítíð feimnisleg á svip-
inn þegar hún kastar til höfðinu og
sveiflar hárinu aftur.
Harpa var um tvítugt þegar hún
eignaðist son með Ásgeiri Ragnari
Bragasyni balletdansara. „Við vorum
aldrei gift en bjuggum saman í fjögur
ár. Við kynntumst þegar við vorum
bæði að starfa sem plötusnúðar og
eignuðumst son saman. Ásgefi fluttí
síðan til útlanda og er giftur maður í
Svíþjóð."
Eignaðist fatlaðan son
Harpa ól drenginn að mestu leytí
upp sjálf með hjálp móður sinnar.
Hún segist aldrei hafa átt í basli með
að vera einstæð móðfi enda hafi hún
alltaf kunnað að bjarga sér sjálf. „Ég
hef alltaf verið dugleg að bjarga mér og
ég horfi ekki mikið til baka. Ég er hrút-
ur og því er mikið baráttugen í mér.“
Baráttugenunum hefur Harpa
vafalaust þurft á að halda því sonur
hennar fæddist fatlaður. Harpa hafði
sýkst af jarðvegsbakteríu sem olli fóst-
urlátí hjá konum fyrr á tífnum. „Ég fór
til Portúgals í sumarfrí og verslaði mik-
ið við bændur og ég held að bakterí-
una hafi ég fengið á ávaxtamarkaði,"
útskýrfi hún. „Ég áttí hann fyrfi tím-
ann og læknamfi bjuggust við að hann
yrði miklu mefia fatlaður. Áður dró
þessi sýking fóstur til dauða eða olli
blindu og heymarleysi. Hann fæddist
þegar ég var gengin rúma sjö mánuði
með hann en eigi að síður var hann þá
orðinn 9 merkur og 49 cm. Hann var
ailtaf hraustur krakki og rólegur en
lentí síðar í slæmum félagsskap," segir
Harpa og bætfi við að sonurinn hafi
fyrst gengið í Austurbæjarskóla þar
sem hann hafi orðið fyrfi eineltí. Síðan
fluttí hún hann í einkaskóla þar sem
honum hafi gengið vel. „í þessum
skóla blómstraði hann enda vom ekki
nema átta krakkar í bekk. Skólinn var
síðan settur af og ég varð að setja hann
aftur í Austurbæjarskóla sem var alltof
stór skóli fyrfi dreng með svona mikil
frávik sem lýstu sér í minnimáttar-
kennd og vanmatí á eigin getu. Þar var
hann settur í sérdeild í kjallarann
ásamt ofvirkum bömum og bömum
með hegðunarvandamál sem rústaði
honum algjörlega og hann sökk í
mikla dópneysiu. Þó hann sé hættur í
dópinu hefur honum aldrei tekist að
jafna sig og dvelur á Kleppi í dag en
heimsækfi okkur um helgar."
Líklega komin úr barneign
Harpa segfi að vissulega hafi þetta
verið erfiður tími, það sé alltaf erfitt að
horfa upp á bömin sín þjást. Móðfi
hennar hafi hins vegar staðið þétt við
bakið á henni og aðstoðað hana mikið
með drenginn. „Hún er svona amma
af gamla skólanum, er heima og alltaf
notalegt hjá henni, fiskur og grjóna-
grautur svo ekki sé talað um alla um-
hyggjuna sem hún sýndi okkur. Sonur
minn var mikið hjá henni þegar hann
var minni og það er ómetanlegt að
eiga góða að eins og hana sem maður
treystír fullkomlega," útskýrfi hún.
Harpa á aðeins þennan eina son en
Gunnar sambýlismaður hennar á ekki
börn. Hún játar að það gætí verið
gaman að vera á þeim aldri að geta átt
böm en segfi að tæplega séu bam-
eignfi á dagskrá hjá þeim úr þessu.
Það sé líka hægt að hafa það gott og
eiga góða daga saman þó engin séu
bömin. ,Ætli við séum ekki bæði kom-
in úr bameign enda er ég orðin 44 ára.
Það er samt aldrei að vita hvað gerist.
Hvað sem því h'ður emm við mjög
hamningjusöm í dag og ég er sátt,“
segfi hún brosandi og h'tur á klukkuna.
Matartíminn hennar er hðinn en það
er ekki á hverjum degi sem Harpa
fómar hádeginu fyrfi hlaup sitt út í
Gróttu. „Ég er algjör hlaupafikill en
auk þess að hlaupa í hádeginu dríf ég
mig út á kvöldin og tek hring í Smáran-
um en þar er yndislegt að hlaupa og ég
er eins og ný mannskja og öU þreyta
h'ður með það sama úr mér. Ég er tíl í
hvað sem er eftfi hlaupin," segfi hún
og bætfi við að hlaupunum fylgi að lifa
hoUu og heUbrigðu h'fi.
Hlaupafíkill
Hún hefur aldrei reykt og er þakk-
lát fyrfi það en þegar hún var yngri var
hún mUdð í hestamennsku og var
knapi í kappreiðum. Harpa segist enn
eiga hest en hafi ekki tekið hann í bæ-
inn í vetur. Frændi hennar sé með
hann undfi EyjafjöUum en þangað fer
hún stundum og bregður sér á bak.
„Það er þannig með hestamennskuna
að smitíst maður einu sinni af henni
þá situr maður fastur," segfi hún hlæj-
andi og bætfi við að það sé ósennUegt
að hún getí komið Gunna á bak, hann
sé ekki sú týpa sem hafi áhuga á hest-
um. „Það er líka aUt í lagi þó við eigum
líf fyrfi okkur sjálf," segfi hún glaðlega.
Harpa h'tur aftur á klukkuna og
sýpur restina af sterku expresso-kaff-
inu. Það er ekki vert að tefja hana leng-
ur en er það rétt skUið að hún sé loks-
ins búin að finna ástina i lífinu? Hún
stendur hugsandi kyrr í augnablik en
svarar svo: „Eigum við ekki frekar að
segja eins og segfi í lagi sem Stebbi
Hilmars syngur: Ég held mér hafi
aldrei Uðið betur." Síðan vinkar hún
grönn og hugguleg í hvítri regnkápu
og hraðar sér út.
bergljot@dv.is
indiana @dv.is
„Ætíi við séum ekki bæði komin úr barneign
enda er ég orðin 44 ára. Það er samt aldrei að
vita hvað gerist.
Eitt mesta úrval landsinns
Neverlkim
svæðaskípt
Hjónarúm f
ýmsum stærðum
160x200
Verðfrákr. 49.900,-
■ X
mm
SlHPPmOUCTS
W"*
| MEMBER |
b UANUMCTURER O
V I i
Verifrákr. 15.900,

I £

Verslunin RúmGott Smiðjuvegi 2 Kópavogi • Simi 544 2121
Oplð vltta daga frá M. 10 tll 18 - laugardaga 11 tll 17 - Sunnaudaga 13 tll 16