Símablaðið - 01.12.1963, Qupperneq 18

þeir leggja á ráðin um að svíkjast að
velgerðarmanni hans, blindum, — ög-
mundi biskupi, svo hann yrði færður
nauðugur á konungsfund, sakir þess á-
hrifavalds er hinn blindi biskup enn
hafði. En þau köldu ráð hafa enn ekki
verið fyrirgefin Gissuri, — þó mikil-
hæfur reyndist á biskupsstóli.
Sýnin heldur áfram: Fjölmenni
streymir að Kópavogsþingi, — allir
helztu menn þjóðarinnar. Þeim er stefnt
þangað af konungsvaldinu, en í ná-
munda við Þinghól hlikar á sverð og
skyldi. Meðal þessara manna eru þrír
af ágætustu sonum þjóðarinnar, fyrr og
síðar, Hallgrímur Pétursson, Brynjólf-
ur Sveinsson og Árni Oddsson lögmað-
ur. Á þessu þingi skal kjarni íslenzku
þjóðarinnar sverja Danakonungi holl-
ustueiða, er veita honum og niðjum
einveldi hér á landi. Undir byssustingj-
um eru þeir neyddir, eftir hörð mót-
mæli, til að skrifa undir erfðahylling-
una, — sumir hinir fremstu þcirra með
tár í augum.
Ógleymanlegasta niðurlæging ís-
lenzku þjóðarinnar hefur skeð.
Göngumaðurinn á Digraneshálsi
stendur upp og þurrkar minningarnar
úr liuga sér.
Vell spóans og angan móanna
kallar hann aftur til líðandi stundar,
og smali hóar langt inni á hálsi. Hann
nýtur þess aftur að vera frjáls rnaður
í ósnortinni náttúrunni. Þetta er hans
land, og engir danskir böðlar neyða
hann til að beygja kné sín, og tyrknesk-
ir mannræningjar skjóta honum ekki
skelk í bringu.
—0—
Nú er útsvn af Digraneshálsi um
voga og græna hálsa, jafnvel til hins
stórhrotna fjallahrings Reykjavíkur,
ekki lengur órofin. Heldur trufla hana
stórhýsi og þéttbýli ungrar borgar, sem
á ævintýralega fáum árum hefur risið
upp á þessum lyngmóum. Þar hefur
átt sér stað landnám, sem engan á sinn
líka hér á landi.
Við höfum orðið vitni ])ess, hvernig
borg skapast, og álfheimum ósnortinnar
náttúru er umbvlt af vinnuvélum nútím-
ans til að hyggja á bústaði nýjum kyn-
slóðum. Þarna hefur verið tekið til
hraustum höndum. Fögur kirkia gnæf-
ir hátt við himinn yfir kaupstaðinn, —-
stór skólahús eru risin af grunni, kvik-
mynda- og samkomuhús blasir við aug-
um manns uppi á hálsinum, — og nú síð-
ast hefur bæzt í hópinn nýtízku síma-
hús, — þar sem tekin er til starfa sjálf-
virk símastöð, — ein fullkomnasta og
nýtízkulegasta hér á landi. Veljarar
hennar starfa nótt og dag, og hinn sí-
felldikliðurþeirraymurí eyrum manns
með óhugnaði hinna beizluðu afla, sem
með sívaxandi hraða ryðja sér braut
inn í hina ósnortnu heima, þar sem áð-
ur gerðust lifandi ævintýri.
En til hamingju þó, Kópavogskauþ-
staður, — í von um að á þessu nýja
sviði, sem tengir höfuðstaðinn og hinn
unga kaupstað nánari böndum, revn-
ist Reykjavík Kópavogi „kærleiksríkur
vinabær.“
A. G. Þ.
Á hliiösttiu 43 ntj 41 *>r
stttgí Srtt ttt'/gu sjjt'tISrirh tt*
sliitiitttti í Kt'tptirtttfi. ofS
npnun httnnttr.
SÍMAB LAÐIÐ