Símablaðið - 01.12.1968, Síða 24

ÖHLÖGIiX
SHINNA
JÞRÁÐ
Allt frá því að hjólið var fundið upp,
hefur það verið ríkt í huga mannsins, að
ná lengra og lengra á sviði tækni og vís-
inda. Skapa nýja og nýja hluti og full-
komna þá meir og meir. Árið 1948 er ung-
ur, áhugasamur tæknimaður L. í. með einn
slíkan hlut á vinnuborði sínu. Þessi hlutur
er svokallað VF-viðtæki, eitt af mörgum
viðtækjum, sem Landssíminn smíðaði fyr-
ir skipaflotann.
Það sem vakir fyrir þessum áhugasama
tæknimanni, er að betrumbæta eitt við-
tækið með því að gera það næmara, og þar
sem tækið var eingöngu fyrir talviðskipti,
að breyta því einnig fyrir morseviðskipti
og setja i það bylgjusvið, sem m. a. er not-
að fyrir neyðartíðnina 500 kc á morce.
Tilraunirnar tókust með ágætum og hið
betrumbætta VF-viðtæki bíður síns
reynslutíma.
Nú víkur sögunni um borð í eitt af varð-
skipum ríkisins. í loftskeytastöð skipsins
situr loftskeytamaðurinn og hlustar á tæk-
in, en það er sama hvað tækin eru vel
stillt, næmleiki þeirra er takmarkaður og
svo eru ljósavéla truflanir sem koma með
straumnum inn á tækin. Þetta verða flest-
ir loftskeytamenn að sætta sig við, við
þessu er oft á tíðum lítið hægt að gera, —
nema að nota viðtæki knúin rafhlöðum,
eins og þau voru í gamla daga. Þessi loft-
skeytamaður var sérlega opinn fyrir rad-
íótækninýjungum og hafði mikinn áhuga
á að betrumbæta tæki sín.
Tæknimaðurinn á Radíóverkstæði L. í.
vildi gjarnan láta reyna tækið sitt, og ætíð
er þörf fyrir beztu radíótæki um borð í
björgunar- og varðskipum ríkisins. Sam-
vinna tæknimannsins og loftskeytamanns-
ins er afráðin, tækið er sett um borð í
varðskipið Ægir, — og mánuðir líða.
Nú víkur sögunni upp í loftin blá. Kvöld-
ið 14. september 1951 er stærsta flugvél
íslendinga á heimleið frá útlöndum.
Skyndilega rofnar allt radíósamband við
flugvélina og þegar engin svör berast frá
vélinni, þrátt fyrir margítrekuð köll, er
óttast, að ekki sé allt með felldu. Víðtæk
leit er hafin á landi, sjó og úr lofti. Ótal
viðtæki eru höfð opin dag og nótt og það
er hlustað með athygli á neyðartíðnunum,
en ekkert heyrist í GEYSI, kallmerki TF
RVC, hinni týndu flugvél og vonir manna
dvína með hverri stundu sem líður.
ÆGIE er á Akureyri. Kl. 0050 er tekið
á móti skeyti (CQ) frá TFA um að TF
RVC sé saknað. Daginn eftir er haldið til
gæzlustarfa við NA-land. Tíminn líður og
ekkert fréttist um afdrif vélarinnar. En
það er einhver eftirvænting, beðið eftir
einhverjum fréttum á öldum ljósvakans,
— og eftir því sem stundirnar líða er
hinna verstu tíðinda að vænta. En meðan
ekkert fréttist, þá er nokkur von, a. m. k.
þess vert að hlusta vel.
Það er kominn mánudagur 18. septem-
ber, ÆGIR lætur reka út af Skálum á
Langanesi. Að loknum hádegisverði finnst
loftskeytamanninum að það gæti verið þess
vert að fara frekar í loftskeytaklefaim og
lesa þar í blaði eða bók í stað þess að
leggja sig eftir matinn, eins og venja var.
Tækin suða, einstaka köll íslenzkra stöðva
á 2182 kc taltíðninni og morsemerki fjar-
lægra stöðva við Norðursjó heyrast á 500
kc tíðninni.
Klukkan er 1315 og morsestöðvarnar
þagna. Þagnartímabilið til 1318. Kl. 1317
heyrast mjög veik og ógreinileg neyðar-
merki, AAAAA... og nokkrum sinnum
SOS á milli. Loftskeytamaðurinn stillir
öll viðtækin á 500 kc, en það er aðeins eitt
SÍMABLAÐ IÐ