Dagblaðið Vísir - DV - 03.12.2005, Blaðsíða 23

DV Helgarblað
(slandsmeistari í vaxtarrækt Hreinn náði ótrúlegum árangri þegar hann hætti ruglinu og
fór að rækta skrokkinn og andann.
um, rónana, dópistana og tugthús-
limina. Þeir voru hreinustu hetjur í
mínum huga. Margir þeirra voru líka
mikil hörkutól og unnu eins og ber-
serkir milli þess að þeir lögðust í dóp
og drykkju."
Hreinn lýsir því í bókinni þegar
hann og vinir hans kynntust dópinu í
fyrsta sinn. Þá voru þeir staddir á veit-
ingastaðinn Litla brytanum sem var í
sama húsi og Kaffi Austurstræti var
síðar. Karlamir sem þar voru fyrir
sátu að sumbli en voru að pukrast
með pilluglös sem vöktu áhuga
Hreins og vina hans.
„Við vorum fljótir að koma okkur í
kynni við þessa ícarla og mér tókst að
verða mér úti um slatta af þessum
töflum. Þetta voru prelúdíntöflur,
kallaðar „prellar". Lyfið hefur örvandi
áhrif líkt og amfetamín, nema hvað
áhrifin vara miklu lengur. Hafi vínið
verið mér opinberun áður voru þess-
ar töflur hreinasta himnaríki. Eftir
þetta dugði áfengið aldrei eitt og sér.
Við komum okkur í kynni við lækna
sem voru ósínkir á lyfseðlana og þeir
voru margir. Við fengum ómælt ávís-
að á örvandi lyf af öllum tegundum
og svo auðvitað róandi til að ná okkur
niður. Maður varð lflca fljótlega lunk-
inn að ræna lyfseðlum og skrifa bara
út sín lyf sjálfiir."
Mikil samkennd á bísanum
Það fór þó ekki hjá því að lífið á
bísanum tæki sinn toll þegar Hreinn
fetaði samviskusamlega í fótspor
hetjanna sinna og lenti ítrekað í lög-
reglunni.
„Við Leifur vorum orðnir góð-
kunningjar lögreglunnar og þekktir
fyrir ofbeldi og glæpi. Ég þurfti oft að
sitja inni og taldi mér það til tekna.
Inn á milli fórum við bræður á ver-
tíðir, meðal annars til Eyja, þar sem
við vorum frægir að endemum. Þar
eignaðist ég reyndar konu og tvö
börn og í Eyjum átti ég mín bestu ár.
Það endaði samt með að ég drakk
mig út úr sambandinu og skildi kon-
una eftir eina með bömin. Mér þykir
samt vænt um að Eyjamenn, sem
eru frægir fyrir að segja skemmtileg-
ar sögur, hafa nú bætt okkur bræðr-
um í sagnabankann."
Hreinn er gæddur miklum per-
sónutöfrum og hann segir glaðlynd-
ið og kímnigáfuna meðfædda.
„Mér fannst ótrúlega gaman í
þessu langa partíi á bísanum. Það
rflcti mikil samkennd meðal utan-
garðsmannanna, þeir sem áttu eitt-
hvað gáfu alltaf með sér. Það þýddi
að maður gat oftast gengið að dópi
eða víni vísu. Menn fóru túra á sjó og
komu hlaðnir góðgætinu í land og
öllum var velkomið að deila þessu
með þeim. Partíin stóðu á ákveðnum
stöðum daga og nætur og ég var
undir áhrifum upp á hvern dag. En
svo kom að því að veislan var búin.“
Uppgjöf á Arnarhóli
Hreinn segist muna upp á dag
hvenær þyrmdi yfir hann og hann
fann að þetta yrði aldrei aftur gam-
an. „Þetta Var í ágúst sumarið 74
þegar við héldum upp á ellefu hund-
ruð ára afrnæli íslandsbyggðar.
„Sumarið var sérlega gott og ég
hafði búið í tjaldi inni í Laugardal þar
„Nú eruþetta stór-
karlar sem flytja inn
efnin, áhættan er mik-
il og efnin dýr. Þar af
leiðandi erþessi heim-
ur miklu harðari."
sem fór alveg þokkalega um mig. En
þar sem ég sat uppi á Arnarhóli og
horfði á flugeldasýninguna fann ég
að nú var nóg komið. Vinir mínir
voru farnir að tína tölunni, ýmist
höfu þeir hengt sig eða dáið vegna
lífemisins og mig langaði ekki að
taka þátt í þessu lengur."
Á þessum tí'ma var Hreinn hættur
að geta nærst og var andlega og lflc-
amlega í hörmulegu ástandi.
„Ég forðaðist að borða því það
fylgdu því svo mikil átök. Ásgeir
Hannesson pylsusali kallaði stund-
um í mig og gaf mér eina, tvær pyls-
ur sem ég þáði en það rann alltaf af
mér svitinn á eftir. Ég var bara gjör-
samlega búinn. Ég var búinn að
finna það í nokkurn tíma að þrekið
var farið að minnka. Þetta stuð og
kæruleysi sem var á mér var ein-
hvem veginn farið. Ég varð uppfullur
af móral, skíthræddur við lögguna og
gat ekki stolið lengur. Umhverfið var
lflca að breytast, það var ekki lengur
auðvelt að verða sér úti um lyfin,
búið að banna prellann og dexann
og allt þetta dóp sem við vomm að
bryðja.
Hættur að þora að stela
Ég man einu sinni á þessum tíma
að ég vaknaði upp um fjögurleytið
um nótt í kjallara í Vesturbænum. Ég
hafði skriðið ofan í kjallarann um
miðjan dag og sofnað og þegar ég
vaknaði var ég blankur og vínlaus og
leið hörmulega. Ég rölti af stað og það
eina sem gat bjargað mér var að ná í
brennivín. í gamla daga hefði ég ekki
Deildi þýfi með fórnarlambinu
Hreinn hristir höfuðið en getur
ekki stillt sig um að segja mér aðra
sögu í sama dúr. Þá var hann staddur
í Þórskaffi, sem var einn af þeim stöð-
um sem liðið á bísanum stundaði,
ekki síst til að stela veskjum af fólki.
„Það var þama einn nýkominn af
sjó með úttroðið veski sem ég stal af
honum. Hann var alveg gmnlaus en
af því hann hélt hann ætti nógan pen-
ing bauð hann fullt af fólki með sér í
partí. Ég horfði úr fjarlægð á fólkið
raða sér í leigubflana, en skyndilega
fóm allir út aftur og vom greinilega að
leita að einhvetju. Það var að sjálf-
sögðu veskið sem var nú í mínum fór-
um. Ég gaf mig fram og bauð mann-
inum að lána honum pening og það
endaði méð að hann og vinir hans
fóm með mér í partí. Ég veitti höfð-
inglega alla nóttina og lét manninn fá
einhvem pening daginn eftir svo
hann kæmist heim. Hann var óskap-
lega þakklátur og leit á mig sem sér-
stakan velgjörðarmann. Ég .fæ enn
hræðilega sektarkennd þegar ég
hugsa um þetta."
Líf utangarðsmanna harðara
ídag
Þegar Hreinn gafst upp leitaði
hann sér hjálpar á Silungapolli.
Hann vill samt ekki ræða of mikið
um árin sem hann hefur verið edrú
en þau skipta nú tugum. Én allt á
það að birtast í annarri bók. Hann er
þó að sjálfsögðu eins og nýr maður
og segist hafa átt góða ævi.
„Ég á fimm börn með þremur
konum og er í góðu sambandi við
börnin. Eftir nokkur ár edrú fór ég
líka að huga að skrokknum á mér og
stundaði vaxtarrækt af kappi. Þar
náði ég nokkuð góðum árangri og
var tvisvar í fyrsta sæti og tvisvar í
öðru sæti í íslandsmeistarakeppni í
vaxtarrækt. Einu sinn varð ég lflca í
öðru sæti í Norðurlandakeppni. Það
þótti mér skemmtilegt, langelstur af
keppendunum."
Þó líf Hreins á bísanum hljómi
martraðarkennt segir hann líf utan-
garðsfólks í dag miklu harðara og
erfiðara.
„Ég fann þegar ég var um það bil
25 ára og búinn að vera í þessum
bransa í tíu ár hvað unga fólkið sem
var að koma inn þá var allt öðruvísi.
Ofbeldið var miklu meira og korn-
ungar stelpur voru að selja sig fyrir
dópi. Nú, tæpum þrjátíu árum síðar,
er það enn verra. Við fengum okkar
dóp hjá læknum og þetta var ekki
svo dýr útgerð. Við seldum kannski
pillur af og til á vægu verði, en að-
gangur að efnunum var greiður. Nú
eru þetta stórkarlar sem flytja inn
efnin, áhættan er mikil og efnin dýr.
Þar af leiðandi er þessi heimur miklu
harðari. Ég hef mikla samúð með
þeim sem ánetjast þessum heimi því
ég veit auðvitað sjálfur hvað þetta líf
verður nöturlegt á endanum."
Hreinn segir að hugarfarið skipti
öllu máli í þeim árangri sem hann
hefur náð. „Það er alltaf von, ég er
sjálfur lifandi dæmi um það. En það
kostar vinnu og maður verður að til-
einka sér nýtt hugarfar."
Hreinn hlakkar til að fylgja bók-
inni sinni eftir og vonar að hún geti
orðið fólki til gleði og vonandi
gagns.
„Þó ég skrifi þessa bók í léttum
dúr fer það ekki fram hjá þeim sem
les að þetta er dauðans alvara. Mér
finnst lflca að sögur af utangarðs-
mönnum þessa tíma eigi heima á
bók. Þarna eru margir skemmtilegir
og áhugaverðir karakterar sem eiga
það skilið að lifa áfram með þjóð-
inni." edda@dv.is
hikað við að fara einhverstaðar inn og
ná mér í peninga en þama var það
bara dottið úr mér. Ég þorði ekki að
stela. Þegar ég kom niður á Austurvöll
sá ég mann sem lá sofandi á bekk og
undan frakkanum stóð brennivíns-
flaska. Það hefði verið minnsta mál að
stela flöskunni og láta sig hverfa en ég
gat það einhvem veginn ekki. Maður-
inn var lflca með veski á sér og ein-
hvem pening en í staðinn fyrir að
stela öllu heila draslinu vakti ég hann
og sagði honum lygasögu um að tveir
menn hefðu verið að eiga við hann og
ég hefði hrakið þá í burtu. í þakklæti
sínu settist maðurinn upp og deildi
með mér flöskunni."
Engittjól án þeinra!

Þegar íslensku ostarnir eru bornirfram, einir sér,
á ostabakka eða til að kóróna matargerðina
- þá er hátíð!
Dala-Yrja
Sígildur veisluostur
sem fer vel
á ostabakka.
Gullostur
I Bragðmikill
hvitmygluostur,
glæsilegur
á veisluborðið.
OJLL
OSTUR
Jóla-Yrja
Bragðmild og góð
eins og hún kemurfyrir
eða í matargerð.
Gráðaostur
Tilvalinn til matargerðar.
Góður einn og sér.
Höfðingi
Bragðmildur hvítmygluostur
sem hefur slegið í gegn.
Jóla-Brie
A ostabakkann og með
kexi og ávöxtum.
Jólaostakaka
tneð skógarberjajyllingu
Kætir bragðlaukana
svo um munar.
Jólaosturinn 2005 “
Sérframleiddur ostur í œtt við Gouda
Mjúkur og mildur.
Blár kastali
Með ferskum ávöxtum
eða einn og sér.
' Rjómaostur
A kexið, brauðið,
í sósur og ídýfur.
Hrókur
Ljúffengur hvítmygluostur
með gati í miðjunni.