Dagblaðið Vísir - DV - 03.12.2005, Blaðsíða 48

48 LAUGARDAGUR 3. DESEMBER 2005
Fréttir DV
Úr bloggheimum
Gleymdiru jólagjöfunum?
„Um daginn var ég i
kjörbúð Jóhann-
esar (Bónus)
þegar Doddi
kallaralltí
einu:
„MAMMAIÞÚ
VERÐURAÐ
MUNA AÐ
KAUPA HANDA
OKKUR JÓLAGJAFIR!" Ég
horfði á barnið, svona hálfhissa, og
spurði:„eh.. hvað hefur það komið
oft fyrir að ég gleymi að kaupa
handa ykkur jólagjafir?" Hann tók
sér góðan tíma i að hugsa máiið
áður en hann svaraði:„aidrei". Nei.
Honum fannst bara nauðsynlegt að
kalla þetta yfir alla búðina til að
gefa ískyn aðég væri svona
mamma sem henti pulsum I pott á
aðfangadag, setti hass í pipu og
segði„vó.. shit.. kids marr.. ég
gleymdi að kaupa pakka, hahaha,
vá hvað þetta er fyndið, wa-
hahahaha"
Anna - anna.is/weblog/
Mömmudjöfull
„Þegar ég var litill var ég stríðalinn á
tertu sem hér MÖMMUDRAUMUR,
þegar ég svo kom út í
heiminn (með
strætó út fyrir
póstnúmeriö)
komst ég að þvi
að allstaðar
annarsstaðar er
þessi terta köll-
uð DJÖFLATERTA.
Þetta skýrir
svooooooo margt."
Bitri Gaurinn - bitringur.blog-
spot.com
Þeim mun hærra, þeim mun
betra
„Fari það allt til helvítis bara.
siðasta sólarhring inni á
meðgöngudeild
Landspítalans sem
er reyndar hin
prýðilegasta, alúö-
legt starfsólk og
mannsæmandi að-
staða fyrir aðstandend-
ur. Sem er meira en sagt
verður um horngrýtisdeildina á
neðri hæðinni, mæli eindregið með
þvl fyrir þá sem hyggjast láta leggja
sig inn á sjúkrahús að skoða hvar
deildin erstaðsett. Það virðist nokk-
uð gild regla að þvi hærra uppi sem
deildin er þeim mun betri sé aðstað-
an og starfsfólkið. Furðulegtþað."
Fangória - fangor.blogspot.com
Fyrsta hjartaígræðslan
Á þessum degi árið 1967 varð fyrsta manneskjan til að fá nýtt
hinn 53 ára Lewis Washkansky hjarta. Þetta gerðist á Groote Schu-
ur sjúkrahúsinu í Höfðaborg í Suð-
ur Afríku. Washkansky var að
dauða kominn þegar möguleiki
opnaðist á að græða í hann nýtt
hjarta þegar 25 ára kona lést í
bílslysi. Aðgerðin var gerð af
Christiaan Barnard, lækni sem
hafði hlotið þjálfun sína í Banda-
ríkjunum og Suður Afríku. Níu ár
voru liðin frá því að fyrsta hjarta-
ígræðslan var gerð - þá á hundi.
Eftir aðgerðina var hjartaþegan-
um gefin lyf til að bæla ónæmis-
kerfið svo líkaminn myndi síður
hafna hinu nýja hjarta en það var
tvíeggjað sverð þar sem aðrir sjúk-
dómar herjuðu á hann í kjölfarið.
Hann lést þremur vikum eftir að-
gerðina úr lungnabólgu, þótt ekk-
Lesendur eru hvattir til að senda okkur tölvupóst á netfangið ritstjorn@dv.is og láta í Ijós skoðanir sinar á málefnum andi stundar.
Útvarp eldra fólksins hætt
Ég er alls ekki sátt við þá ákvörð-
un hjá Rás 2 að segja upp Gesti Ein-
ari en ég hlusta á útvarpið á hverjum
degi. Hann ásamt öðrum á Rás 2
hjálpa til við að halda utan um ís-
lenska menningu þar sem gömlu og
góðu íslensku lögin eru flutt. Nú
erum við ekki í nógu góðum málin
því nú er búið að ráða einhverja
konu hjá RÚV og hún ætlar að ná til
ungu kynslóðarinnar. Afhverju? Er
ekki nógu mikið til af útvarpsstöðv-
um fyrir unga fólkið? X-ið og FM 977
og hvað þetta nú heitir. Það sem
Lesendur
heillaði mig við Rás 2 er að þar eru
lögin kynnt svo vel. Þar er sagt frá
hverjir semja tónlistina, hverjir flytja
hana og hvort búið sé að gefa út
plötu eður ei. Eitthvað heyrði ég af
því að það ætti að breyta morgunút-
varpinu hjá Rás 2 líka. Ég vill nú bara
mótmæla því. Hvern morgun vakna
ég við rólega tónlist og maður er
vakinn blíðlega. Fimmtán mínútur
yfir sjö koma veðurfréttirnar sem
eru svo yndislegar en þá einmitt veit
maður einnig hvað klukkan slær. Nú
á að gera það líka fyrir unga fólkið.
Það er ekki einu sinni vaknað svona
snemma á morgnana. Mömmurnar,
eins og ég, erum að vekja ungu kyn-
slóðina um átta leitið en þá er þess-
ari yndislegu morgundagskrá
lokið. Endilegahugsum líka um
eldra fólkið. Unga fólkið er með
nógu mikið af útvarpsstöðvum
en við eldra allt of fáar.

Gestur Einar Jónasson
Varsagt upp hjáRás 2 og
stefnan er tekin á unga fólki,
Tilgangslaust að kvarta í opinbera kerfinu
Bjami Valdimarsson Njálsgötu
102skrífar
DV hefur mikið fjallað um gamla
fólkið að undanförnu. Margt starfs-
fólk í stofnunum virðist halda að
fögur orð „Bæti upp" sér-einangr-
unarstefnu! Sumt starfsfólk lítur á
sjálft sig sem æðri verur. Við hin
erum bara óhreinir stéttleysingjar!
Lesendur
Þessi afstaða kristallast í áletrun á
eldhúshurðinni: “Aðeins fýrir starfs-
fólk.“ Enda skálmar það ótæpilega
inn í eldhús erindislaust og þvælist
þar fyrir. Það á til að blanda sér í bið-
röðina, eftir veitingum sem auðvitað
er algjört brot á aðskilnaðarstefn-
unni sem aðallinn hefur sett og að-
gerðarstjórinn framfylgir, að kröfu
þeirra ósvífnustu í liðinu. Það króar
sig af í mat og kaffi og þangað má
enginn óinnvígður koma, ekki einu
sinni í dyragættina og enn síður
ávarpa aðalinn. Enda þótt hurðin sé
yfirleitt opin og hlátrasköllinn glymji
langt fram á gang. Svona vin-
strikvenna jafnréttis aðskilnaðar-
regla viðgengst víðar í kerfinu. Ég
bað aðgerðarstjórann um kaffi.
Svarið var nei; þetta kaffi er fyrir
starfsfólkið! Kaffikannan var full og
megnið af kaffinu fór aftur í eldhús-
ið. Hugsið ykkur á DV allan skarann
taka sér bolla í hönd sleppa kaffinu í
eldhúsinu, skálma þvert yfir salinn,
eftir endilöngum ganginum, til að
klára allt kaffið frá starfsfólkinu!?
Beiðni mín um kaffi var komið sem
fýllti mælinn.
í dag
eru 35 ár síðan verslun-
armiðstöðin Glæsibær
var oþnuð. Þar var meö-
al annars verslun Silla
og Valda, þá stærsta
matvöruverslun lands-
ins.
ert hafi amað að hjartanu. Barnard
hélt áfram að framkvæma hjarta-
ígræðslur og undir lok áttunda ára-
tugarins lifðu margir sjúklinga
hans í allt að fimm ár eftir aðgerð.
Núorðið eru hjartaígræðslur orðn-
ar hversdagslegar þótt erfitt reynist
oft að finna heppilega gjafa.
Álitsgjafi um
íslendinga
Svava Sigbertsdóttir
erkölluðáteppið
þegar Islendingar
sækja um íenska
dansskólanum.
Lesendur
Ég var kölluð upp til skólastjór-
ans um daginn. Var skíthrædd um
að ég hefði gert eitthvað rangt, sem
er reyndar ekki erfitt, þar sem skól-
inn er fáránlega strangur. Kem upp
með hjartað í buxunum og spyr
hvað hann vill.
„Eh, það er stúika frá íslandi,
Anna, 17 ára og dökkhærð, að sækja
um inngöngu. Þekkirðu hana?"
Ég hugsaði rrteð mér að hann
hlyti að vera að grínast. Ekki þekki
ég alla þótt landið sé lítið. En hann
starði bara á mig og beið. Beið eftir
upplýsingum um þessa vinkonu
mína. Ég reyndi að útskýra fyrir
honum að landið væri ekki ein stór
blokk. Allir saman í kommúnu.
Hann hlustaði en ekkert síaðist inn.
Hann hélt ennþá að það væri til-
fallandi að ég þekkti önnu ekki.
Þannig að í hvert einasta skipti
sem einhverjum heima dettur í hug
að sækja um í skólann er ég kölluð
upp á skrifstofu til umsagnar. Ég
vona að enginn sæki um næsta ár.
Nú er ég búin að venjast sér-
visku skólastjóranna. Það sama
verður hins vegar ekki sagt um
heimsku ensku bekkjarsystkina
minna.
Eitt dæmi: Stansted verður
vanalega fyrir valinu þegar ég og
flestir hinir útlendingamir fljúgum
heim. Eitt sinn sat ég í matsalnum
og Gemma kom til mín. „Hvað er
svona merkilegt við Stansted?"
spurði hún. „Ekkert. Af hveiju?"
sagði ég. „Nei, ég vildi bara vita. Þú
veist, af hverju Stansted væri betra
en önnur lönd. Af hveiju það er
svona geðveikt gaman alltaf að fara
þangað."
Eg er mjög stolt af því að hafa
náð að halda í mér hlátrinum. Sagði
henni svo að Stansted væri flugöllur
en ekki eitthvað posh land. Síðan
þá er hún alltaf kölluð Stansted.
Þetta er eitthvað svo satanískt
„Ég get ekki hugsað verkið
rökrétt núna en ég skal útskýra
það fyrir þér í heilsíðu helgar-
blaðsviðtali þegar það er tilbúið."
segir Daníel Bjömsson myndlist-
armaður sem í dag klukkan 18
opnar einkasýninguna Inngarður
í Gallerí Bananas á homi Barón-
stíg og Laugavegs.
DV náði tali af Damel í gær
þegar hann var að setja upp sýn-
inguna ásamt Harrý Jóhannssyni
sem rekur galleríið með miklum
sóma.
„Ég get samt upplýst þig um
að sýningin verður ljósasjóv og
gosbmnnar og einhverstaðar
milli hluta liggur fegurðin í því.
Ég er meðal annars að notast við
hitaperur eins og fólk þekkir úr
kjúkklingabúum og hamborgara-
búllum. Þetta verður allt saman
innrautt og útfjólublátt" segir
Daníel og vill ekki tjá sig meira
um eðli verksins að svo stöddu.
Daníel er einn forsvarsmanna
Klíng og Bang gallerí á Laugavegi
og rak Kh'nk og Bank meðan það
var og hét.
„Ég er búinn að vera stunda-
kennari við Hönnunardeild
Listaháskólans í vetur þar sem ég
kenni hugmyndakúrsa. Ég kann
mjög vel við það, það er stórkost-
legt," segir Daníel sem undrast
mjög velgengni
sína á
kennara-
sviðinu
miðað við
hve stutt
er síðan
„ Þetta verður allt
saman innrautt og
útfjólublátt"
hann skreið sjálfur úr skóla.
Daníel er með hugann við
samsetrúngu verksins fyrir opn-
unina og eftir því sem líður á við-
talið sér Daníel verkið betur fyrir
sér. „Þetta er eitthvað svo fallegt,
svo satanískt," segir Daníel hug-
fanginn og fjarar út.
Daníel Bjömsson útskrifaöist úr skúlpturdeild L.stahaskola .s-
lands árið 2002.1 kjölfarið lagði hann stund á frjálst listnam
Berlín. Daníel Rekur gallerf Klíng og bang asamt oðrum sjo
listamönnum. Hann hefur unnið við framleiðslu- og umonn
unarstörf og stýrt ótal listviðburðum hér á landi og erlendis.