Dagblaðið Vísir - DV - 25.03.2006, Side 45

Helgarblaö 0V
LAUGARDAGUR 25. MARS 2006 45
Hansína B. Einarsdóttir lætur
sér fátt fyrir briósti brenna.
Hún var ekki nema átta ára
þegar hún réð sig á eigin
spýtur norður á Blönduós
sem húshjálp og fhrantán ára
var hún farin að leigia rútur
hjá Teiti Jónassyni og bióða
jafnöldrum sinum upp á
sætaferðir á sveitaböll. Átján
ára stofnaði hún sitt fyrsta
fyrirtæki og hefur verið í
I rekstri síðan. Nú rekur hún
ásamt sambýlismanni sinum
Jóni Rafni Högnasyni Hótel
Glym í Hvalfirði. Ástarsaga
þeirra er falleg og sérstök
eins og Hansina sjálf þvi það
er ekkert hefðbundið við
Hansínu B. Einarsdótttur.
&
,,,Ég hef brerwandi
áhuga á spákonam og
finnst þær miklu ahuga-
veráari og skemmtilegri
en sálfræðingar/‘
hann. Það kom í ljós að þetta var
brytinn góði með kaffikönnuna en
hann var á leið á sjó í mánuð og við
vorum í símasambandi allan tímann.
Svo kom hann í land og vildi hittast
með það sama. Ég var nú alveg poll-
róleg, heima í jogginggaUanum og
léttri þynnku, og sagði honum bara
að koma. Þegar hann kom, svona
eðalfínn, með hatt og rauðvín, var ég
allt í einu eins og hengd upp á þráð. A
fyrsta deiti var ég að deyja, mig lang-
aði svo að kyssa hann."
Hansína verður dreymin á svip og
svipast um eftir Jóni Rafni, sem kem-
ur í þann mund í salinn og býður
okkur kaffi.
„Nú eru liðin fimm ár síðan þetta
var og við erum búin að vera saman
sfðan," segir hún og brosir til síns
heittelskaða. „Á þessum fimm árum
„Ég er aiveg rasandi
yfír því þegar fólk í
þessum bransa segir
blákalt að sumarið sé
brjátaðasti timínn við
að þjónusta
túristana■*
höfum við sennilega ekki verið að-
skilin nema fjórtán eða fimmtán
nætur. Við búum saman, vinnum
saman og förum í öll fh' saman og
njótum hverrar stundar."
Hansína segist vita til þess að net-
ið sé að virka vel en hún hefur haldið
að minnsta kosti tvær brúðkaups-
veislur fyrir fólk sem kynntist með
þessum hætti.
Skildi morgunmatinn eftir á
boröinu og var farinn
Á Hótel Glym ber allt þeim Hans-
ínu og Jóni Rafni fagurt vitni. Þau
hafa lagt sál sína í staðinn og það
sést. Þau óraði þó ekki fyrir því þegar
þau voru kölluð upp í Hvalfjörð um
verslunarmannhelgina árið 2001 að
þau væru á leið í hótelrekstur. Húsið,
sem var byggt sem norrænt skólsetur
árið 1994, var ekki starfrækt sem slíkt
nema einn vetur. „Ég var nú sem leik-
maður gapandi hissa að þetta hús
skyldi byggt undir þá starfsemi," seg-
ir Hansína. „Á þeim tíma voru skólar
að fara í eyði um allt land og ég skildi
ekki af hverju þau voru ekki frekar
notuð. En svo gekk þetta dæmi auð-
vitað ekki upp og hinir og þessir
reyndu fyrir sér með atvinnustarf-
semi hérna sem gekk ekki.
Árið 1998 stóð þetta hús autt en
árið 1999 voru níu aðilar búnir að
kaupa reksturinn og ég var sú tíunda
sem lagði í púkkið. Mér fannst þetta
aðallega gæti verið svo frábær stað-
setning fyrir námskeiðin mín og fyr-
irlestrana. Enn þann dag í dag er
hvergi að finna alvöruráðstefnuað-
stöðu úti á landi nema hér, og ekki
einu sinni í Reykjavík," segir Hansína
sem veit af reynslu nákvæmlega hvað
ráðstefnugestir vilja.
„Það náðist þó engin samstaða
um að gera neitt með þessum tíu
eignaraðilum og staðurinn var í
algjörri niðumíðslu þó hann væri
vissulega opinn. Það voru ráðnir hin-
ir og þessir framkvæmdastjórar sem
gáfust auðvitað upp og um verslun-
armannahelgina árið 2001 hringdi
þáverandi framkvæmdastjóri og
sagðist vera farinn. Hann skildi
morgunmatinn eftir á borðinu og lét
sig hverfa. Ég var sú eina af þessum
tíu sem var í bænum svo það var ekki
um annað að ræða fyrir mig en drífa
mig upp eftir og loka. Ég bauð Jóni
með og þar sem við stóðum hér í
hlíðinni í dásamlegu veðri laust
sömu klilckuðu hugmyndinni niður í
okkur bæði:
Af hverju tökum við eldd bara
húsið og gemm það almennilegt?
Jón, sem er matreiðslumaður, var
með sitt fyrirtæki í fullum rekstri og
ég með mitt, en við vissum að ef við
sameinuðum reynslu og þekldngu
hefðum við allt sém þyrfti."
íslensk ferðaþjónusta þarf að
vera metnaðarfyllri
Hansína hristir höfuðið. „Það
hafði sko aldrei verið inni í myndinni
hjá mér að fara út í hótelrekstur, hvað
þá einhvem ferðamannbransa sem
ég hafði enga þekkingu á. Núna er ég
reynslunni ríkari og skil stundum
ekki hvað fólk er að hugsa í íslenskri
ferðaþjónustu. Það er ýmsu ábóta-
vant og kannski ekki allir alveg í takt
við tímann. Kannski af því að megnið
af þeim sem fóm út í ferðaþjónustu
ætluðu sér það aldrei. Það varð bara
að gera eitthvað annað þegar at-
vinnuhættir breyttust. En við hér í
Glym lögðum þó aldrei upp með það
etngöngu í huga að þjónusta erlenda
ferðamenn, okkar markhópur var
mun vfðari. Ég hafði ágæt tengsl í ís-
lensku viðsldptah'fi og við byggðum
þetta upp til að taka á móti gestum
allt árið. Enn er sumarið langróleg-
asti tíminn hjá okkur. Ég er alveg
rasandi yfir því þegar fólk í þessum
bransa segir blákalt að sumarið sé
brjálaðasti tíminn við að þjónusta
túristana. Ég er ekki þeirra skoðunar.
Þeir koma í hús, borða matinn sinn,
dást að umhverfinu og fara snemma
að sofa. Svo em þeir famir í bítið
morguninn eftir. Það þarf yfirleitt
minnst íyrir þeim að hafa. Ég vil sjá
meiri metnað og aukna fagmennslcu
innan ferðaþjónustunnar.
Allt tekið í gegn
En 22. ágúst þetta ár vom Hansína
og Jón Rafn búin að skrifa undir
samning um að þau myndu taka
reksturinn að sér.
„Við ákváðum að opna 13. sept-
ember því þá var eina bókunin sem
hafði verið gerð þegar við tókum við.
Við seldum allt sem við áttum, íbúðir
hér og þar, fyrirtæki og sumarhús og
fluttum allt olckai dót hingað á hótel-
ið, sem var alveg galtómt. Það var
ekld einu sinni neitt á veggjunum.
Við þurftum að vera búin að mála og
gera alla hluti fyrir 13. september og
það gekk eftir."
Hansína segir að veitingastaður-
inn og ráðstefnuaðstaðan hafi vaxi og
dafriað en nýtingin á gistingunni hafi
verið léleg. „Herbergin vom ennþá
heimavistarherbergi sem ég hafði
reynt mitt besta til að gera kósí en
vom auðvitað ekkert sérstök. Við
ákváðum því að laga það og keyptum
upp hluthafana tíu og fengum inn tvo
nýja hluthafa, sem hafa verið alveg
ff ábærir. Svo var hafist handa í janúar
við að breyta og bæta. Vð álcváðum að
rífa allt út af efri hæðinni og gera her-
bergin flott. Svo var ákveðið að taka
bara neðri hæðina líka, skipta út hús-
gögnum og gera baðherbergin upp.“
í samstarfi við huldufólkið
Það tók Hansínu og Jón Rafn 62
daga að gera breytirigarnar en það
var sannarlega með góðra manna
hjálp. Þau segja margt á sveimi við
Glym sem er ofar mannlegum
skilningi en staðurinn sé helgur.
„Ég, þessi jarðbundna kona, var
alltaf að heyra frá gestum að hér
væri ýmislegt yfirnáttúrulegt í
gangi," segir Hansína. „Það endaði
með að ég talaði við tvær konur
sem sjá meira en við hin og þær
sögðu mér að hér væri mikil álfa-
og huldufólksbyggð og að huldu-
fólkið væri ósátt við húsið. Það væri
byggt á helgum stað. Ég gat auðvit-
að ekki hunsað þetta og spurði þær
hvað ég gæti gert. Þær ráðlögðu
mér að fara út og ræða við huldu-
fólkið og fá það til samstarfs. Ég
gerði það og nú er sambýlið við þess-
ar verur mjög gott. Ég læt alltaf vita
hvað ég er að fara að gera og bið jafri-
vel um aðstoð en þetta er aldrei bara
á annan veginn. Ég geri líka ýmislegt
fyrir huldufólkið."
Hótel með líf og innihald
Hansína segir að einhvem veginn
hafi allt í tengslum við reksturinn
gengið upp. „Pabbi sagði alltaf „what
goes around comes around" og ég
trúi því. Ég hef upplifað ótrúlega hluti
og einhvem veginn er mér alltaf sent
það fólk sem ég þarfnast í lífinu. Hér
kemur mildð af fólki sem gefur þess-
um stað mikið af sjálfu sér, listafólki
og alls konar fólki. Þetta er fólk sem
binst oklcur vináttuböndum og kem-
ur aftur og aftur. Listamenn skilja hér "
eftir listaverk og gestir koma með fal-
lega hluti frá sínu heimalandi sem
gefa þessu hóteli líf og innihald. Það
skiptir öllu máli. Ég veit líka að núna
get ég boðið upp á eina bestu ráð-
stefnuaðstöðu á Islandi og með þess-
um breytingum glæsilega gistingu í
töfrandi umhverfi. En við emm ef til
vill ekki fyrir alla. Við getum boðið
frábæra veisluaðstöðu og tekið á *
móti einstaklingum og hópum á okk-
ar vinsæla veitingastað. Stundum er
betra að vera með færri gesti en fullt
hús af fólk á djammi og fýllerií."
Meðan á samtalinu stendur hefur
dimmt í Hvalfirðinum og úti er fimb-
ullculdi og fjúk. Inni er hlýtt og kósí en
það er samt ekld hægt að stilla sig um
að fara í pottinn.
Saurbæjarkirkja blasir við úr pott-
inum, upplýst og falleg, og fyrir
svefninn er gott að tala við englana
og huldufólkið sem býr í sátt og sam-
lyndi við mannfólldð í firðinum.
Svefhinn er óvenju vær og djúpur og
blaðamaðurinn sem heldur heim á
leið í morgunsárið er fullur gleði og
þakklætis. Þannig líður manni bara
eftir gistingu hjá Hansínu og Jóni.
edda@dv.is
*