Dagblaðið Vísir - DV - 25.03.2006, Page 46

46 LAUGARDAGUR 25. MARS 2006
Helgarblað dv
Maður, sem ekki verður nafngreindur í þessari grein til að
hlífa dóttur hans, var dæmdur af Héraðsdómi Reykjavíkur
13. mars síðastliðinn í fimm ára fangelsisvist fyrir ítrekuð
kynferðisbrot gegn dóttur sinni þegar hún var á aldrinum
átta til fjórtán ára. Þeir skelfilegu glæpir sem hann framdi
gegn barninu áttu sér stað á árunum 1998-2004.
Fimm ára fangelsi þykir ekki
þungur dómur en hann er þó sá
næstþyngsti sem fallið hefur í
kynferðisafbrotamáli hér á
landi. f dóminum segir að allt
frá fæðingu hafi dóttir manns-
ins búið við afar erfiðar uppeld-
isaðstæður. í stað þess að faðir-
inn verndaði barn sitt og hjálp-
aði við þessar hörmulegu að-
stæður beitti hann það grófu
kynferðislegu ofbeldi og brást
algerlega trausti þess og skyld-
um sínum sem foreldri. Eftir að
grunur vaknaði um ofbeldið
liðu sjö ár þar til dæmt var í
málinu. Á þeim tíma hélt of-
beldið gegn henni áfram.
Fimm mánaða í fóstur
Frá því stúlkan fæddist
höfðu barnavemdar- og félags-
málayfirvöld afskipti af henni.
Aðeins fimm mánaða var hún
sett í fóstur. Fimm ára var hún
þó send aftur til móður sinnar
þar sem fósturforeldrar hennar
höfnuðu henni.
Gmnur vaknaði um að barn-
ið væri beitt kynferðislegu of-
beldi árið 1997. í gögnum máls-
ins kemur fram að stúlkan hafi
þá dvalið í sveit um tveggja
mánaða skeið og tilkynnti hús-
móðirin á bænum um að barn-
ið hefði haft í frammi einhverja
óskilgreinda kynferðislega til-
burði. í skýrslu Þorgeirs Magn-
ússonar sálfræðings frá 21.
leyndarmálinu. Málið var svo
sent til frekari könnunar 28.
maí árið 2003 en þá neitaði
stúlkan að atburðirnir hefðu
nokkurn tímann átt sér stað. í
júlí 2004 barst svo önnur til-
kynning frá íþrótta- og tóm-
stundaráði Reykjavíkur til
Barnaverndar en þá hafði stúlk-
an sagt jafnöldum sínum frá því
að faðir hennar hefði nauðgað
henni. Móðir stúlkunnar kom
svo í viðtal hjá Barnavernd í
september sama ár þar sem
hún greindi frá því að dóttir
hennar hefði sagt sér á ná-
kvæman hátt að faðir hennar
hefði misnotað hana kynferðis-
lega. Stúlkan staðfesti svo frá-
sögnina, eftir því sem fram
kemur í bréfi Barnavemdar.
I október 2004 lagði móðirin
svo fram kæru fyrir hönd dóttur
sinnar og greindi frá því að
hana hefði gmnað að dóttir
hennar hefði verið misnotuð af
föður sínum frá því stúlkan var
átta ára. Hún hafi þá látið barn-
ið gangast undir læknisrann-
sókn en ekkert misjafnt hafi
komið fram á þeim tíma.
Það hafi þó ekki verið fyrr en
að hún ræddi um kynferðismál
við stúlkuna að hún játaði að
faðir hennar hefði misnotað
hana.
Móðir . stúlkunnar spurði
hana þá hvort hún væri farin að
stunda kynlíf með öðrum en
Telpan bar fyrir dómi að fað-
ir hennar hefði fyrst haft sam-
farir við hana þegar hún var
kynþroska en það hefði hún
orðið í kringum 10 eða 11 ára
aldur. Við fyrstu samfarimar
hafi hún barist á móti, mikið
hafi blætt og faðir hennar ekki
notað smokk. Síðar byrjaði
hann að nota verjur með bragð-
efnum og lét hann hana sleikja
á sér kynfærin.
Stúlkan fór síðast heim til
föður síns sumarið 2004 og hafði
hann þá við hana samfarir.
Bar við minnisleysi
Faðir telpunnar var hand-
tekin 11. október árið 2004. Á
heimili hans fundust diskar
með klámi, smokkar með
bragðefnum í skúffu í skrifborði
og þrír notaðir. Tveir á gólfi en
einn klemmdur milli rúms og
veggjar. Við DNA-rannsókn
komu í ljós sýni sem samsvör-
uðu sýni úr feðginunum.
í lögregluskýrslu sem tekin
var af föður stúlkunnar 15.
október árið 2004 sagðist hann
ekki muna eftir að hafa gert
dóttur sinni nokkuð. Hann hafi
þó þjáðst af minnisleysi og fyr-
ir kæmi að hann myndi ekki
„...heilu og hálfu dagana og
jafnvel lengri tímabil". Hann
sagði þó að þetta minnisleysi
væri ekki bundið nokkurri
reglu. Þegar hann var spurður
út í smokkana sem fundust á
heimili hans sagði hann að þá
notaði hann við sjálfsfróun. Við
rannsókn á tölvu hans komu
fram skrár sem bentu til þess að
um barnaklám væri að ræða.
Sagðist hann aldrei hafa átt
neitt slíkt.

október árið 1997 kemur þó
fram að frásögnin hafi haft yfir
sér mjög óljósan blæ og ekki
þótti ástæða til að fylgja grun-
semdunum eftir.
Það var ekki fyrr en í septem-
ber árið 2004, sjö árum eftir að
grunsemdir kviknuðu fyrst, að
Barnavernd sendi bréf til lög-
reglu þar sem farið er á leit að
lögreglurannsókn verði gerð á
því hvort stúlkunni hafi verið
misboðið kynferðislega af föður
sínum.
Átta ára í læknisrannsókn
Forsaga málsins er sú að
þegar stúlkan var í 12 ára bekk
barst tilkynning frá skólanum
til Barnaverndar vegna þess að
stúlkan hafði sagt samnemend-
um sínum frá því að hún hefði
verið misnotuð af föður sínum
en beðið þá um að þegja yfir
föður sínum. Stúlkan svaraði
spurningunni á þann veg að
það hefði hún aldrei gert og
gæti ekki hugsað sér eftir ógeð-
fellda reynslu sína með föðurn-
um.
„Vildi ekki brjóta
vegginn"
Stúlkan segir að misnotkun-
in hafi byrjað með því að faðir
hennar sýndi henni klámmynd-
ir í tölvu og blöðum þegar hún
var í kringum átta ára aldurinn.
Hann hafi káfað á henni og rætt
við hana um kynlíf, sýnt henni
kynfæri sín og fróað sér fyrir
framan hana, stundum hafi
hann sleikt kynfæri hennar og
stundum farið með lim sinn að
hluta til inn í kynfæri hennar án
þess að hafa samfarir því sam-
kvæmt henni „vildi hann ekki
brjóta vegginn".
Frá þvístúlkan fæddist höfðu barna-
verndar- og félagsmálayfirvöld afskipti
afhenni. Aðeins fimm mánaða varhún
sett í fóstur. Fimm ára var hún þó send
aftur til móður sinnar þar sem fóstur-
foreldrarnir höfnuðu henni.
Hann sagðist ekkert kannast
við neitt það sem kom fram í
framburði dóttur hans en
kvaðst þó muna eftir einu tilviki
þar sem stúlkan hefði gripið um
hann miðjan. Honum hafi þótt
það óþægilegt og viljað að hún
hætti.
„Kannaðist ekkert við
þetta"
í janúar árið 2005 var hon-
um sagt frá útkomu úr DNA-
rannsókn á smokkunum sem
fundust á heimili hans. Hann
sagðist „ekkert kannast við
þetta" en sagðist hafa verið á
sterkum lyfjum um tíma. Þegar
lögreglan lét athuga hvaða lyf
hann hefði verið að taka kom í
ljós að ekkert af þeim lyfjum
sem honum hafði verið ávísað
gætu hafa haft áhrif á minni eða
aðra heilastarfsemi.
Síðar útskýrði faðirinn að
dóttir hans hlyti að hafa fundið
smokkinn í ruslafötu á heimili
hans og hent honum bak við
rúmið. Samkvæmt dómsskjöl-
um kvað Ómar Þ. Pálmason
rannsóknarlögreglumaður
þennan framburð hlægilegan
og rökstuddi svar sitt á fræði-
legan hátt.
Ástæðuna fyrir því að