Freyr - 15.03.1994, Blaðsíða 33

í framkvæmd og ætti að fara í
það horf á ný. Astæðulaust sýn-
ist að gera veiðistjóraembættið
að fjölmennri rannsóknarstofn-
un, við hlið þeirra sem fyrir eru.
I tengslum við það ætti framvegis
að reka hundabú, til ræktunar
og þjálfunar minkaveiðihunda,
eins og verið hefur.
4. Búnaðarþing mótmælir harð-
lega þeirri gjaldtöku sem sala
veiðikorta til bænda felur í sér.
A mörgum jörðum eru hlunn-
indi af villtum dýrum, sem
bændur nytja og þurfa að verja.
Að þurfa að kaupa leyfi til þess
er hliðstætt því að greiða fyrir að
fá að slá túnið eða taka upp
kartöflurnar.
5. Frumvarpið gerir ráð fyrir að
ríkissjóður greiði helming
kostnaðar við refa- og minka-
veiðar, í stað !4 í fyrstu gerð
frumvarpsins. Það ber að
þakka, en þingið leggur þó til að
þátttaka ríkisins verði óbreytt
frá því sem verið hefur, þ.e. 3A
kostnaðar.
6. 16. gr. frumvarpsins fjallar um
sel og selveiðar. Hún var
gagnrýnd harðlega í ályktun
Búnaðarþings 1992, og m.a.
bent á að ákvæðið um sjávarút-
vegsráðherra er í beinni
mótsögn við skýr ákvæði framar
í frumvarpinu. Pví lýsir þingið
furðu sinni á því að engu hefur
verið breytt í greininni nú, og
vísar að öðru leyti til fyrri gagn-
rýni.
7. Kafli frumvarpsins um hreindýr
er allmikið breyttur til bóta. í
samræmi við áður sagt um hlut-
verk veiðistjóra er þó ekki lagt
til að hann segi fyrir um hvort og
hve mikið skuli veitt af hrein-
dýrum. Minnt skal á fyrra álit
Búnaðarþings um miðstöð
hreindýramála á Austurlandi.
8. í 19. kafla hafa verið rýmkuð og
nánar skilgreind ákvæði um
hvernig nytja megi villt dýr, þar
sem slíkt telst til hefðbundinna
hlunninda. Þetta er til bóta og
æskilegt að hafa slíkt vel skil-
greint í lögum. Ófriðun minks er
breyting frá upphaflega frum-
varpinu, og sýnist sjálfsagt mál.
Ýmsir telja að hettumávi fjölgi í
landinu og að hann sé vágestur í
mófuglavarpi. Hann ætti því að
vera ófriðaður.
9. Búnaðarþing leggur til að í
frumvarpinu verði ákvæði þess
efnis að umhverfisráðherrra geti
að ósk sveitarstjórna, þar sem
sérstakar aðstæður eru fyrir
hendi á staðbundnum svæðum,
lengt friðunartíma grágæsa fram
yfir 1. göngur. Á öðrum stöðum
gæti á sama hátt þurft að banna
skotveiði á ákveðnum svæðum
meðan göngur standa yfir. Þetta
sé í samræmi við lög nr. 6/1986
um fjallskil o.fl.
Einnig að ráðherra geti að ósk
sveitarstjórna bannað fugla-
veiðar á sérstökum svæðum, þar
sem fuglalíf er á einhvern hátt
sérstætt, eða umferð mikil,
þannig að hætta geti stafað af
meðferð skotvopna.
10. Sums staðar erlendis tíðkast að
ríkið greiði mönnum skaðabæt-
ur vegna tjóns af völdum villtra,
friðaðra dýra. Á það skal bent
að slíkt tjón getur orðið hér á
landi, t.d. af völdum arna í æð-
arvarpi. Einnig er ágangur
stórra álftahópa í ræktarlönd
vaxandi vandamál sums staðar.
Þar sem álftinni virðist fjölga
kann þó að vera hægt að taka á
þeim vanda sem hún veldur,
ásamt grágæs, með ákvæði í 7.
grein frumvarpsins. Búnaðar-
þing leggur hins vegar til að þar
sem ekki eru leyfðar varnir gegn
dýrategund, sé ríkissjóði gert að
bæta tjón sem hún veldur.
Búnaðarþing hefur í 2. sinn fjallað
um þetta frumvarp, og þrátt fyrir
þörf á lagasetningu um þetta yfir-
gripsmikla mál telur þingið að án
verulegra lagfæringa sé frumvarpið í
núverandi mynd óviðunandi.
GREINARGERÐ
Til skýringar á töluliðum ályktun-
ar:
1. Þar sem lagt er til að fœkka í
villidýranefnd í 5 skal bent á að
óþarft kunni að vera að veiði-
stjóri og Náttúruverndarráð til-
nefni menn í nefndina, þar sem
báðir þeir aðilar starfa í tengsl-
um við umhverfisráðuneyti og
koma þannig að þessum málum
á margan veg. Ekki þarf að
skýra nauðsyn þess að starf
nefndarinnar sé sem ódýrast og
vafningaminnst.
2. í frumvarpinu er gengið langt í
því að fá ráðherra í hendur allt
vald, með því að lögin skuli að-
eins vera rammalög. Þetta var
gagnrýnt harðlega í umsögn
1992, enda gengið miklu lengra
en nágrannaþjóðir gera. Mikil
hœtta liggur í því að ráðherrar
sem koma og fara geti breytt
reglum sitt á hvað, eftir eigin
hugmyndum og breytilegra
þrýstihópa. Nauðsynlegt er að
reglur um hvað má og má ekki í
umgengni við dýraríkið breytist
6*94 - FREYR 217