Freyr - 01.03.1999, Blaðsíða 5

Hefmiös gaman
af kollóttu fé
segir Þórarinn Snorrason, bóndi í Vogsósum II í Selvogi
Byggð í Selvoginum í Ölfus-
hreppi hefur smátt og smátt
verið að gisna. „Þegar ég
var að alast upp voru hér um 16
býli og íbúarnir um 100, en þeim
hefur farið hratt fækkandi og nú
eru aðeins sex íbúar skráðir í sveit-
inni en aðeins þrír með fasta
búsetu. Þrátt fyrir þetta er mynd-
arlegur sauðfjárbúskapur í sveit-
inni og fólkinu líður vel,“ segir
Þórarinn Snorrason bóndi á Vogs-
ósum II en þar býr hann, ásamt
konu sinni, Jóhönnu Eiríksdóttur.
Þau em með nokkuð stórt ijárbú og
ætla sér að halda úti búskapnum eins
lengi og þrek og heilsa leyfir en
Þórarinn er 67 ára og Jóhanna 70.
Blaðamaður Bændablaðsins sótti þau
hjón heim á dögunum til að ffæðast
um lífið í Selvognum og skoðanir
Þórarinns á þjóðmálunum og fleiii.
Fimm börn og
sex barnabörn
Þórarinn var fyrst beðinn um að
gera grein fyrir sjálfum sér og
íjölskyldu sinni.
,,Eg er fæddur og uppalinn í Vogs-
ósum I, þar sem Snoni sonur minn býr
nú. Foreldrar mínir vom Kristín Vil-
hjálmsdóttir, fædd og uppalin í
Vogsósum, og Snorri Þórarinsson, frá
Bjamastöðum í Selvogi. Þau byijuðu
að búa í Vogsósum árið 1930 og
bjuggu þar með fé alla sína ævi. Við
vomm fimm alsystkini og ég átti eitt
hálfsystkini. Tveir bræður mínir em á
lífi, þeir Valur, garðyrkjumaður í
Hveragerði, og Gunnar Hafsteinn,
starfsmaður hjá Amesi í Þorlákshöfn.
Kona mín, Jóhanna Eiríksdóttir, kemur
frá Austur-Þýskalandi en hún fluttist í
Selvoginn 1952, á bæinn Nes, og eitir
það lágu leiðir okkar saman. Við
eigum fimm böm og sex bamabörn.
Bömin okkar heita: Elísabet, húsmóðir
í Hafnarfirði, Snorri Óskar, bóndi á
Vogsósum I, Friðrik, tamningamaður í
Hveragerði, Eirikur, rafeindavirki í
Hafnaifirði, og Kristín Anna, mat-
vælaffæðingur í Hafoarfirði.“
Virkur í félagsmálum
Þórarinn hefur gert ýmislegt um
ævina þó að hann segist fyrst og fremst
vera bóndi. Þegar hann var að byija í
búskapnum var hann nokkrar vertíðir á
sjó. Hann var oddviti og hreppstjóri
Selvogshrepps í um 30 ár og mjög
virkur í öllum félagsmálum í sveitinni.
I dag staifar hann samhliða búskapn-
um sem forðagæslumaður í Ölfús-
hreppi en Selvogshreppur var sam-
einaður Ölfusinu um áramótin 1988-
1989. „Við stofnuðum nýbýli á hálfri
jörðinni, Vogsósa II, árið 1954.
Bústofninn var ekki stór í fyrstu, ég átti
fimm ær og keypti 30 gimbrar. Þegar
ég var að byggja vom veitt 60 þúsund
króna lán til byggingar íbúaðarhúsa.
Ég nýtti mér það en tók ekki önnur lán,
hef reynt að forðast það að notafæra
mér lánasjóði," segir Þórarinn.
Kollótt fé í uppáhaldi
„I ljárskiptunum í kjölfar rnæði-
veikinnar 1951 fengum við bændur í
Selvognum nýtt fé árið 1952, frá
Vestijörðum. Það var mjög lítið
ræktað og illa gert. Minn tími hefur
farið í það að rækta þetta fé upp og
árangurinn hefur verið mjög góður,
þó að ég segi sjálfur frá. Þetta var
kollótt fé að mestu, sem við fengum,
og ég var lengi eingöngu með kollótt
fé en núna seinni árin er ég farinn að
rækta hyrnt fé, en ég held þessum
tveimur hópum alveg aðskildum. Ég
hef alltaf haft mjög gaman af kollóttu
fé en er ekki með því að segja að það
sé betra en það hymda. í dag emm við
með um 340 ljár á fóðmm eða um
300 ærgildi í framleiðslurétti. Þegar
mest var vomm við með um 540
ærgildi í framleiðslurétti, fénu hefur
verið að fækka smátt og smátt. Það
hefur orðið að mínu mati bylting í
Þórarinn Snorrason í Vogsósum II í Selvogi með hluta af ánum sínum.
(Ljósm. M.H.H.).
FREYR 2/99 - 5