Freyr - 01.03.1999, Blaðsíða 7

stuðnings. Það er lagt til í skýrslunni
að sauðfjárbóndi með minna en 120
ærgildi njóti ekki beingreiðslna en sá,
sem er með meiri en 120 ærgildi,
haldi sínum beingreiðslum. Þama
finnst mér bændum vera mismunað
og ég efast um að þetta standist stjóm-
arskrána. A sama tíma og þessar
niðurstöður em birtar er verið að
hvetja bændur til að fara út í lífræna
framleiðslu, sem í mínum huga gerist
ekki neina á litlum búum í fyrstunni.
Hvað verður um þessa framleiðslu ef
hún nýtur ekki beingreiðslna, á að
leggja lífsafkomu þessara bænda í
rúst með þessum tillögum og af
hveiju á að ráðast á minnstu búin,
búin sem em með minnstu skuld-
imar? Mér finnst það líka skjóta
skökku við í skýrslunni að bændur
verði sviptir beingreiðslum eftir 70
ára aldur því að búskapur þeirra á
lögbýlum er talinn sjálfstæður
atvinnurekstur. Það tíðkast ekki í
einkarekstri að eigendur megi ekki
vinna eftir 70 ára. Það er mín skoðun
að bændur eigi að fá að stunda búskap
á meðan þeir treysta sér til að
framfleyta sér af honum. Ég tel að ef
þessar hugmyndir verði að vemleika,
að fækka búunum svona mikið, þá
geti það reynst þeim bændum, sem
halda búskap áfram mjög erfitt með
tilliti til smalamennsku og allrar
félagsstarfsemi í sveitum," sagði
Þórarinn um þetta mál.
Ekki farið vestur eða
austur á land
Þegar blaðamaður fór að spyrja
Þórarin um hvort hann hann hafi
ferðast mikið um landið sagði
hann: „Nei, það get ég ekki sagt, ég
hef t.d. aldrei farið um Vesturland
eða Austurland en ég hef þó komið
á flest aðra staði á landinu. Við
reynum að fara einu sinni í viku í
útréttingar, annað hvort í Þorláks-
höfn, Selfoss eða Hafnarfjörð. Það
er ekkert sem lokar okkar af á
bænum, nema ef vera skyldi ófærð,
en okkur þykir samt best að halda
okkur heima. Ég hef einu sinni
farið til útlanda, til Þýskalands, en
það er svo langt síðan að ég man
ekki hvenær það var.“ í framhaldi
af þessu var hann spurður um
áhugamál sín. „Þau eru nú ekki
mörg, en fyrst og fremst hefur það
verið þátttaka í kórstarfi í gegnum
árin. Það var stofnaður kirkjukór í
Selvognum árið 1948, sem um 20
manns sungu í en aðalstarfið fór
fram í Strandarkirkju því að eftir að
Krísuvíkurvegur kom var messað á
næstum hverjum einasta sunnudegi
í kirkjunni. Eftir að íbúum sveitar-
innar fækkaði lagðist kórstarfið af
árið 1957. Þá fór ég að syngja með
kirkjukór Þorlákshafnar, ásamt for-
eldrum mínum. Þá var Ingimundur
Guðjónsson frá Selfoss með kórinn
og stýrði honum af miklum
dugnaði. Um áramótin 1991-1992
ákvað ég að hætta í kórnum og hef
ekki sungið síðan.“
Guðni Ágústsson
landbúnaðarráðherra
Þórarinn fylgist mjög vel með því
sem er efst á baugi í þjóðfélaginu
hverju sinni, horfir á fréttir og les
blöðin. En hvemig líst honum á það
sem er að gerast? „Ég veit ekki hvað
skal segja, en ég get ekki verið annað
en ánægður með þann stöðugleika,
sem ríkir um þessar mundir, verð-
bólga er lítil sem engin og hagvöxtur
góður. Ég hef alltaf stutt Fram-
sóknarflokkinn. Mér líst ekkert á
þetta sameiningarbrölt á vinstri væng
stjómmálanna, held að það sé bara
einhver loftbóla, sem springur.“ En
er hann ánægður með þingmenn
Suðurlands? „Já, það er ég, þeir
vinna gott starf fyrir kjördæmið. Ég
gæti vel hugsað mér að sjá Guðna
Ágústsson næsta mann í stól land-
búnaðarráðherra, hann er uppalinn í
sveit og þekkir vel til þessara mála.“
Samvinna sveitarfélaga
Nú er komið að því að ræða
byggðaþróun og sameiningu
sveitarfélaga. „Mér líst ekkert á þá
byggðaþróun sem rekin er í
landinu. Það er hreint ótrúlegt að
á síðustu árum hafi um 12.000
manns flutt af landsbyggðinni á
höfuðborgarsvæðið. Ég hef heyrt
að það kosti 3-5 milljónir króna að
byggja upp þjónustu fyrir hvern
nýjan íbúa á höfuðborgarsvæðinu í
kjölfar þessarar miklu fjölgunar.
Ég hefði haldið að það væri nær að
nota þessa peninga til að byggja
upp þjónustu og atvinnulíf á lands-
byggðinni. Ég gæti ekki hugsað
mér að búa í Reykjavík, þar er of
mikill ys og þys fyrir mig. Hvað
varðar sameiningu sveitarfélaga þá
er ég á móti henni, ég vill frekar að
sveitarfélögin vinni meira saman.
Mér finnst eins og þetta sam-
einingartal sé meira tískufyrirbæri
heldur en einhvern skynsemi. Það
er líka hætta á því þegar þéttbýli
og dreifbýli sameinast að það
myndist togstreita á milli íbúanna.
Ég sé ekki ástæðu til að Ölfus-
hreppur sameinist neinu sveitar-
félagi, þetta er mjög vel rekið
sveitarfélag, sem getur starfað
sjálfstætt."
Enginn til að taka
við búskapnum
Nú þegar það er farið að líða að
lokum viðtalsins er við hæfi að
spyrja Þórarin um framtíðina,
hvaða ætla þau hjón að gera næstu
ár? "Það er alveg óráðið en það er
þó nokkuð ljóst að það fer að
styttast í að okkar búskaparferli
ljúki enda erum við orðin það
gömul og finnum að þreytan er
farin að segja til sín. Við ætlum þó
að reyna að halda búskapnum
óbreyttum næstu 2-3 árin. Ég get
ekki séð annað í stöðunni í dag en
að jörðin fari í eyði eftir að við
hættum, það er enginn til að taka
við. Auðvitað er sárt að vita til
þess að hér verði ekki búskapur
lengur en það er lítið við því að
segja", sagði Þórarinn að lokum.
FREYR 2/99 - 7