Litli Bergþór - 01.12.1988, Blaðsíða 9

Ur 2. fundargerðarbók
6. fundur 10. ár
Laugardaginn 3. nóvember 1917, var
haldinn fundur í Umf. Bisk. að
Vatnsleysu. Mættir 22 félagar og nokkrir
utanfélagsmenn. Rigning var mikil og
biðu menn því alllengi fram eftir
deginum, ef fleiri kynnu að koma og
dönsuðuámeðan. Þegarugglaustþóttiað
fleiri komu eigi, var fundur settur af for-
manni félagsins.
I. Varsungiö
II. Lesin fundargerö síöasta
fundar og samþykkt.
III. Lesiö bréf frá fjóröungs-
stjórninni og áætlun
fyrirlestrarmanns.
IV. Umræður.
Framsögunefnd mætti eigi, en í þess stað
var dregið um spurningar, tólf að tölu, er
formaður kom með. Var öllum svarað
samstundis. Þær voru þessar:
1. Hvað getur vel heimskur maður rúmað
mikið afvitleysu?
Þorsteinn Sigurðsson svaraði:
Álít að mestu vitleysu væri oft að finna hjá
gáfumönnum, sem kallaðir voru. Hjá
þeim mönnum, sem misskildu sjálfa sig
og köllun sína. Þeir menn sem taldir voru
heimskir, hugsuðu venjulega svo lítið af
viti og óviti og hefðu svo lítil skilyrði til að
rúma mikið af vitleysu. Meira var eigi
rætt um þessa.
2. Hvernig er hægast að koma mönnum til
að bera virðingu fyrir sér? Guðni Þórar-
insson svaraði: Talaði allmikið um þetta.
Sýndi fram á, að fyrir þeim mönnum væri
ævinlega borin mest virðing er voru
ábyggilegir í orðum. Tók sem dæmi hina
takmarkalausu virðingu, sem borin hafði
verið fyrir Njáli á Bergþórshvoli og henn-
ar hafði hann aflað sér með hinum frábæra
áreiðanleika í orðum. Eigi rætt meira.
3. Er fégirnin sjúkdómur? Þórður
Litli Bergþór
Þorsteinn Þórarinsson, formaður
félagsins um árabil.frá 1909 -1917 og
1919 -1933.
Þórðarson svaraði: Taldi það eigi
sjúkdóm að afla þess, sem þörfin krefur.
Kvað þó vísindin telja sumar greinar
fégiminnar sjúkdóm, t.d. þjófnað. Sagði
sögu því til sönnunar. Talaði alllangt mál.
Þorsteinn Sigurðsson talaði nokkur orð.
Fleiri eigi.
4. Hvaða auður er bestur? Margrét
Þórmóðsdóttir svaraði: Heilbrigð sál og
lífsgleði taldi hún hinn besta auð.
5. Hvað er kurteisi? Ingiberður
Sigurðardóttir svaraði: Látlaus og
háttprúð framkoma til orða og verks, taldi
hún kurteisi. Fór um það nokkrum fleiri
orðum. Þórður Þórðarson Hrauntúni
talaði nokkur orð um þetta.
6: Er hver sinnar lukkusmiður? Einar
Einarsson Hrauntúni svaraði: Kvað
skiptar skoðanir um þetta. Áleit að hver
væri sinnar gæfusmiður. Sagðisteigi vera
forlagatrúarmaður. Þorsteinn Sigurðsson
mótmælti eindregið sumum atriðum.
Taldi að vísu að menn gætu að nokkru
leyti átt þátt í því að auka lífshamingju
sína. En að öllu leyti væru menn eigi
einráðir í þessu efni. Þar gripi oft fram
fyrir hendur manna ófyrirsjáanleg atvik
og orsakir eða einhver hulinn kraftur.
7. Eigum vér að gera meira en skylda vor
býður? Dóroþea Gísladóttir svaraði:
Kvað eigi gott að svara vel slíkri
spumingu. Það sannaðist oftast nær að ein
skyldan býður annari heim. Misjafnt
hvað menn telduskyldu sína. Sittálit væri
að hver og einn ætti að beita kröftum, viti
og vilja til sigurs hverju góðu málefni.
Þorsteinn Þórarinsson þakkaði fyrir gott
svar. Fátt hefði sér sámað meira en
sérhlífni og sjálfselska sem svo víðakomi
fram í flestum félagsskap. Og hvað
margir vildu miða allt við lagalegu
skylduna. Benti á að lesa “Aktaskrift”
eftir Guðmund Finnbogason, sem einmitt
væri um þetta efni. Þorsteinn Sigurðsson
kvað sér vel kunnugt um það að á því
strandaði margur góður félagsskapur, að
enginn vildi vinna meira í þarfir hans, en
það sem þeir sæju sér eigi fært að skorast
undan Iaganna vegna. Kvaðst alltaf hafa
þá von að ungmennafélagamir verði
feðrum sínum framar að ryðja nýjar brau-
tir hverjum góðum félagsskap.
8. Hvað ermœlska? ÁsgerðurEiríksdóttir
svaraði. Kvað þá að jafnaði talda mælska
er hefðu liðugt málfæri, væm fljótir að
hugsa og hugsuðu skipulega.
Þórður Þórðarson Hrauntúni kvað nú
mælskuna vera margs konar svo sem
menn þekktu. Talaði nokkuð frekar og
sýndi með fáum dráttum hverjum
hæfileikum menn þyrftu að vera búnir til
þess að teljast mælskumenn.
9. Er vonin nauðsynleg? Guðlaug
Sæmundsdóttir svaraði: Áleit manninn
dauðan án vonarinnar. Fleiri töluðu eigi
um þetta.
lOAf hverju vill fólkið ekki vera í sveit-
9