Litli Bergþór - 01.12.1988, Qupperneq 20

hann frá því að stjóm Umf. Bisk. hefði
pantað trjáplöntur, dálítið af birki og 1000
stk. furuplöntur frá Skógræktarstöðinni á
Tumastöðum, með það í huga að planta
þeim í skógarreit félagsins. Hákon
Bjamason skógræktarstjóri, hafði boðið
stjórn Umf. Bisk. þá nýlega upp að Ha-
ukadal, til þess að sjá vinnubrögð við
plöntun og árangur af plöntun
barrviðartegunda þar s.l. ár og áður.
Skógræktarstjóri afhenti Umf. Bisk. að
gjöf við þetta tækifæri 300 stk.
furuplöntur, 150 stk. rauðgreni og 50 stk.
sitkagreni, með þeim ummælum að þeim
skyldi plantað í skógarreit félagsins á
þessu vori. 27. maí komu 12 félagar
saman við skógarreitinn kl. 9 að kvöldi.
Þá var unnið að rjóðurfellingu í 5-6 tíma.
En 2. júní 1950 kl. 9 að kvöldi, komu svo
45 félagar Umf. Bisk. til vinnu við
endurbætur á girðingu, rjóðurfellingu og
plöntun (segir í ársskýrslu). Eftir 6 tíma
kappsamlega vinnu, var lokið við að
planta 1500 barrplöntum, gera við
girðinguna og rjóðurfella nægilega stóra
spildu fyrir þessarplöntur.Að lokum fékk
hver félagi sem þátt tók í vinnunni 3 stk.
birkiplöntur heim með sér. Auk þess
keyptu nokkrir félagar allmargar
birkiplöntur. Skógræktarstjóri hafði
lánað nokkra plöntuhaka, en annars voru
notuð ýmis verkfæri. Og ennfremur segir,
að “næstum allir sem þama unnu að
plöntun, voru óvanir því verki áður.”.
Verkstjóri var Helgi Kr. Einarsson.
Á aðalfundi Umf. Bisk. 1951 er
samþykkt tillaga frá H.Kr.E. um að
félagið útvegi greniplöntur til þess að
planta með sama fyrirkomulagi og árið
áður. Þaðkomstnúeigiíframkvæmd. En
á aðalfundi 2.júní 1952 er skógræktarmál
á dagskrá. Málshefjandi Ketill
Kristjánsson, þáverandi formaður. Hvatti
hann til áhuga og umræðna. Sveinn
Skúlason Bræðratungu upplýsti að
félagið hefði fengið 2000 barrplöntur, til
þess að planta í reit félagsins þ. 5.júní n.k.
Þar kæmu til móts við heimamenn norskt
skógræktarfólk, sem væri hérlendis á
vegum Skógræktarfélags Ámesinga og
að einhverju leyti Skógrækt ríkisins. Á
fundinum var kosin móttökunefnd lil þess
að taka á móti norska fólkinu: Helgi Kr.
Einarsson, Sveinn Skúlason og Sigurður
Þorsteinsson.
Á tilsettum tíma var plantað í
Skógarreitinn. Bætt inn í þar sem ekki
hafði lifað eftir fyrri plöntun og svo aukið
við. Á aðalfundinum 1952, skýrði Helgi
1....*.....................
Kr. Einarsson frá því að Hákon Bjamason
skógræktarstjóri byðist til að láta Umf.
Bisk. í té nægar trjáplöntur endur-
gjaldslaust, ef félagið vildi vinna að
plöntun í sjálíboðavinnu í Haukadal íeinn
dag, enda bauðst hann til að leiðbeina
fólki við verkið. Engar umræður urðu um
þetta mál á fundinum, né í framkvæmd.
Á þessum árum var Skógræktarfélag
Árnesinga að fara af stað.
Ungmennafélög sýslunnar gerðust sum
aðilar að því. í janúar 1953 var haldinn
fundur í Umf. Bisk. Aðalmálið á dagskrá
var skógrækt. Málshefjandi var Ólafur
Jónsson á Selfossi, formaður
Skógræktarfélags Ámessýslu. Lýsti hann
starfsemi þess, en það væri svo aftur á
móti deild í Skógræktarfélagi íslands.
„Þriðji gesturfundarins
var Garðar Jónsson,
skógarvörður á Tuma-
stöðum. Hann œtlaði að
sýna kvikmynd um
skógrœkt. Enafþvígat ekki
orðið, því mótor sá sem
knýja átti kvikmyndavélina
neitaði aðfara í gang. En
þá var bara slegið upp í
félagsvist “sem spiluð var
við glaum og gleði” eins og
segir ífundargerð."
Hann kynnti tillögu sem fulltrúar
Skógræktarfélags Árnessýslu höfðu
borið upp á aðalfundi Skógræktarfélags
íslands á Akureyri; “tillögu um að allir
piltar á landinu, það ár sem þeir verða 15
ára, skuli vinna að skógræktarstörfum í
þegnskylduvinnu. Vinnutími 40 dagar, ef
verkefni reynast næg. Piltar fái fæði frítt
og húsnæði, vinnuföt og ferðir að og frá
vinnustað greiddar. Unnið sé á svæðum
sem af fagmönnum séu talin vel fallin til
ræktunar nytjaskóga.”.
Þessi tillaga var ekki samþykkt á
Akureyrarfundinum. En nú var Ólafur að
ferðast milli félagsdeilda og kynna hana.
Þeir sem tóku til máls í umræðum á eftir,
voru hlynntirþessu máli íeinhverri mynd.
Eftirfarandi tillaga var samþykkt: “Fund-
ur haldinn í Umf. Bisk. 22. janúar 1953,
lýsir stuðningi sínum við þá hugmynd
sem felst í tillögu þeirri um
þegnskylduvinnu við skógræktarstörf,
sem borin var fram af fulltrúum
Ámesinga á aðalfundi Skógræktarfélags
íslands á s.l. vori.”.
Á aðalfundi 1953 er getið um að
fráfarandi stjóm hafi pantað 500 stk.
greniplöntur til þess að bæta í blettinn í
hlíðinni í staðinn fyrir það sem dáið hafi
út. Framsögumaður (H.Kr.E.) “talar um
að félagið þurfi að fara að huga að
framtíðarskipan skógræktarmála. Búiðsé
að planta í blettinn í hlíðinni. Tímabært sé
að líta í kringum sig eftir landsvæði til
þess aðplantaáíframtíðinni.”. Áþessum
fundi var samþykkt tillaga “um að fela
væntanlegri stjóm að sjá um að gera við
girðinguna umhverfis skógarblettinn og
sjá um plöntun þar á þessu vori.”.
í byrjun apríl 1955 er haldinn
sérstakur fundur um skógræktarmál.
Gestir fundarins eru Klemens
Kristjánsson, tilraunastjóri Sámsstöðum.
Hann talaði um skjólbeltarækt. Ólafur
Jónsson Selfossi. Hann talaði um ræktun
nytjaskóga. í umræðunni á eftir erindum
þessum var gerður góður rómur að þes-
sum málefnum.
Þriðji gestur fundarins var Garðar
Jónsson, skógarvörður á Tumastöðum.
Hann ætlaði að sýna kvikmynd um
skógrækt. En af því gat ekki orðið, því
mótor sá sem knýja átti kvikmyndavélina
neitaði að fara í gang. En þá var bara
slegið upp í félagsvist “sem spiluð var við
glaum og gleði” eins og segir í fundar-
gerð.
Á næstu tveim árum er talað um að
senda flokk félaga til gróðursetningar á
Snæfoksstöðum í landi Skógræktarfélags
Ámessýslu. Enn fremur er rætt um að
lagfæra girðingu umhverfis
Skógarreitinn í hlíðinni. Að tilmælum
Hákonar Bjamasonar skógræktarstjóra,
voru norskir skógræktarmenn reiddir á
hestum á vegum Umf. Bisk. frá Haukadal
að Brúará með Hlíðum og þar tekinn
annar hópur norskra, sem höfðu starfað að
Laugarvatni og þeir reiddir að Haukadal.
“Norðmenn ánægðir” segir til skýringa.
Á aðalfundi 1956 er formaður, Einar
G. Þorsteinsson, málshefjandi um
skógræktarmál. Telur hann ekki vænlegt
að brydda upp á nýjum viðfangsefnum í
þeirri grein á félagsgrundvelli. Sín
persónulega skoðun sé: “Skrúðgarður á
hverju heimili í sveitinni.” Fundarmenn
tóku í sama streng. Um þetta leyti er
Umf.B að einbeita sér að byggingu
félagsheimilis, sem varð aðalvið-
fangsefni næstu ára.
20
Litli Bergþór