Litli Bergþór - 01.12.1988, Side 42

Minningar úr íþróttastarfi fyrir 40 árum
Hafsteinn Þorvaldsson
Mér er bæði ljúft og skylt að rifja upp
í nokkrum orðum fyrstu kynni mín af
ungmennafélagsstarfi, sem átti sér stað
austur í Biskupstungum fyrir rúmum 40
árum. Veturinn 1946 til 1947 þegar ég var
15 ára gamall, var ég við nám í
íþróttaskóla Sigurðar Greipssonar í
Haukadal, ásamt fleiri jafnöldrum mín-
um úr Tungunum. Það mun hafa verið
fljótt upp úr áramótum, að boðað var til
aðalfundar í Ungmennafélagi Biskup-
stungna í gamla samkomuhúsinu á
Vatnsleysu. Snjóþyngsli og mikil ófærð
var um alla sveit, svo ekki var um að ræða
að sækja fundinn öðruvísi enn
fótgangandi. Eftir nokkum undirbúning
var ákveðið að leggja í hann, enda þótt
færð og veðurútlit væri ekki sem best og
fór fyrir fótgönguliðinu Greipur
Ketilsson, frændi Sigurðar Greipssonar.
Á fundinum gekk ég í Umf. Biskups-
tungna, og var jafnframt kosinn í eina
starfsnefnd, sem mig minnir að hafi verið
ferðanefnd sem skipuleggja átti ferð Umf.
Hvatar og Umf. Bisk. austur að Heklu til
þess að skoða Heklugosið og ummerki
eftir það.
Um sumarið tók ég svo þátt í minni
fyrstu frjálsíþróttakeppni fyrir félagið á
íþróttamóti Umf. Hvatar og Umf. Bisk. að
Borg. Á þessu móti varð ég 3. í hástökki
og stökk 1,55 m. Sigurvegari í hástökkinu
var hins vegar Hjalti Bjarnason í
Öndverðamesi og minnist ég þess enn
hversu léttur hann var er hann á
leikfimisstökki beint að ránni vippaði sér
yfir 1,62 m. Auk frjálsíþrótta var á þessu
móti einnig keppt í glímu og reiptogi. í
reiptoginu tóku þátt margir virðulegir
bændur og kraftatröll úr báðum sveitum
og var þá mikið tekið á og mátti vart á milli
sjá hvorir legðu meira að sér, keppendur
eða áhorfendur. Keppendur í reiptoginu
sem flestir voru í sínum spariskóm,
spymtu fast í illa gróinn grasvöllinn og
mynduðu væna plógstrengi áður en upp
var staðið og eftir átökin voru margir
blóðrisaá síðum eftir kaðalinn. Það sýndi
sig hins vegar hversu vel á sig komnir
þessir menn voru, að þeir skyldu þola
bæði átökin og spennuna ; þá heyrðist
enginn tala um æðastíflur eða hjartaveilu.
.................m..a:mm....
Hafsteinn Þorvaldsson.
Það verður þó að viðurkennast, að á
göngulagi manna mátti glöggt greina
býsna miklar harðsperrur næstu daga á
eftir. Þá mun þessi æsispennandi keppni
líklega hafa verið aflögð, vegna þess að
við Iá, að menn ofbyðu bæði getu sinni og
geði. Glímukeppnin var ekki síður spenn-
andi, en bæði félögin áttu á þessum tíma
marga mjög vel liðtæka glímumenn.
Glímukeppnin fór fram inni í gamla
samkomuhúsinu á Borg og þegar mest
gekk á og hábrögðum var beitt, máttu
áhorfendur oft vara sig og það hrikti í
húsviðum öllum.
Af vettvangi Ungmennafélags
Biskupstungna á iþróttasviðinu, eru mér
þó minnistæðastar frjáls-
íþróttaæfingamar, sem ég fékk að taka
þátt í, en frá bamæsku dvaldi ég í sveit á
sumrin hjá afa mínum og ömmu á
Galtalæk. Á þessum árum var
móðurbróðir minn, GuðmundurEgilsson
á Galtalæk, formaður Ungmennafélags
Biskupstungna og naut ég þess að fylgjast
með áhuga hans á félagsstarfinu og fékk
einnig að fara með honum á
frjálsíþróttaæfingar, sem á þeim tíma
voru haldnar á ýmsum stöðum í sveitinni.
Ég man eftir frjálsíþróttaæfingum í
Reykholti, í Vatnsdalnum austan við
bæinn Krók í Eystri-Tungunni og á túninu
í Ásakoti í Bræðratunguhverfinu. Vel má
vera að æfingamar hafi verið á fleiri
stöðum, t.d. í Ylri-Tungunni. A
frjálsíþróttaæfingunum ríkti mikil
leikgleði og fólk naut þess að koma sa-
man, enda þótt aðstaðan væri ekki neitt
sérstök, aðeins sléttur bali eða þétt sand-
eyri. Menn lögðu þetta á sig eftir langan
og strangan vinnudag, fæstir áttu ökutæki
og þegar best Iét komu menn ríðandi, en
oftast fótgangandi og sumir um langan
veg. ^
Ég hugsa að margir íþróttakennarar
og leiðbeinendur nú til dags, væru býsna
ánægðir með þátttökuna í þessum æfing-
um okkar í þá gömlu góðu daga, því oftast
vorum við kringum 30 og stundum
nokkuð fleiri. Sjálfsagt hafa á þessum
ámm verið margir leiðbeinendur og
íþróttakennarar hjá Umf. Bisk. á þessum
voræfingum. Ég man þó aðeins eftir
einum, Hjálmari Tómassyni,
íþróttakennarafráAuðsholti. Hjálmarvar
líflegur og mjög fær leiðbeinandi, auk
þess sem hann var fjölhæfur og góður
xþróttamaður sjálfur.
Það væri freistandi að nefna hér
nokkur nöfn þeirra íþróttamanna sem
æfðu frjálsíþróttir í Umf. Bisk. á þessum
árum en vegna þeirra hættu að gleyma
kannski þeim er síst skyldi, mun ég sleppa
því.
Á þessum árum voru konur að koma
meira til þátttöku í íþróltastarfinu en áður,
og minnist ég þess hversu glæsileg
kvenna-sveitin okkar var. Konurnar æfðu
þá mest hlaup og stökk, aðallega spretth-
laup og í þá daga 80 m hlaup og þá líka 4
x 80 m boðhlaup. Þæræfðulíkalangstökk
og hástökk, en minna aðrar greinar
frjálsíþrótta. Karlamir æfðu mikið hlaup,
100 m spretthlaup og 800 m hlaup, öll
stökk nema stangarstökk og Iílilsháttar
kastgreinar, aðallega kúlu og kringlu.
Ekki minnist ég þess að menn hafi
neitt verið að mæðast yfir aðstöðunni,
reynt var að ná 100 m hlaupabraut á
sæmilega sléttu og 800 m hlaupið var svo
reynt að hlaupa í hring á túni, eins konar
víðavangshlaup.
Félagamir gerðu sér stökkgryfju og
keyrðu í hana sand á hestvögnum eða
pældu bara sandeyrina á staðnum. Kúlu-
og kringluhringir voru merktir á jörðina
með sandi og þegar best lét var planki við
frambrún kúluvarpshrings.
..........................
Litli Bergþór
42