Skólablaðið - 01.05.1992, Síða 41

SKÓLABLAÐIÐ 41
Af Lurmundi Skaftasyni
— eftir Tómas Þorsteinsson IV.X.
Að undanförnu hafa þeir skólablöðungar
lagt hart að greinarhöfundi að rita nokkrar
. línur í blað þeirra, enda skiljanlegt eftir
þann frábæra fréttapistil er birtist í fyrsta Skóla-
blaði vetrarins. Af minni alkunnu góðmennsku og
manngæsku ákvað ég, eftir nokkurt þóf, að láta til
leiðast, eins og glöggir hafa kannski gert sér grein
fyrir nú þegar. En vandamálið var um hvað skyldi
rita. „Hvað sem er,“ sögðu þeir kumpánar, en þá
vaknar spurningin hvað er og hvað er ekki? Aug-
ljóst er að allir hlutir eru ekki. 11 mm sneið af gráð-
osti er t.d. ekki árshátíð Skólafélagsins svo dæmi sé
tekið. En þá vilja eflaust margir vita hvort ein-
hverjir hlutir geti bæði verið og verið ekki. En þar
sem ég hef persónulega engan áhuga á því máli
verður ekki farið frekar út í þá sálma hér.
Vandræðin halda áfram og hugmyndaflug-
mennskan er ekki upp á marga fiska þessa dagana.
Eftir að hafa skoðað gaumgæfilega alla möguleika
ákvað ég loks að skrifa eina örstutta smásögu.
Sagan um Lurmund Skaftason
Dag einn sagði Drottinn við Lurmund Skaftason:
„Heyrðu nú, Lurmundur Skaftason, ef þú ferð nú
ekki að gera eins og ég segi þér, að elska náunga
þinn jafnmikið og sjálfan þig, að vera sáttfús og til-
búinn að fyrirgefa og hættir að bera ofsafengið hat-
ur til bandormanna í þörmum þinum, þá skal ég
gera þig svo lítinn og auman að enginn getur séð
þig“-
-Þannig að ef þið sjáið Lurmund Skaftason hvergi,
þá vitið þið ástæðuna.
Höfundur ber sútað dýrshúðarpoitlok.
Jörðin er flöt alstaðar á hnettinum.