Neytendablaðið - 01.10.1969, Qupperneq 26

hvað sé rétt og rangt í auglýsingum, aðrir eigi ekki að dærna um það
fyrir hann.“ Þetta segja aðeins þeir, sem ekki hafa orðið fyrir slæmri
reynslu af blekkingarstarfi í viðskiptum. Neytendur eru að vísu mis-
jafnlega vel búnir undir að sjá hvert auglýsingar eru sannar eða ekki,
og það er höfuðtilgangur neytendafræðslu að gefa neytandanum sömu
aðstöðu til að hafa þekkingu á vörunni og seljandinn hefur. Hluti
af slíkri fræðslu er að skýra frá því sem miður fer í sambandi við
auglýsingar.
En sjónvarpsauglýsingar eru að því leyti í sérstöðu rneðal auglýs-
inga, að lítil börn sjá þær einnig. Sálfræðiathuganir hafa og sýnt. að
það er oft furðulega auðvelt að blekkja fullorðið fólk.
Húsmœðurnar og pakkarnir þrír.
Fyrir allmörgum árum var gerð í Bandaríkjunum athyglisverð rann-
sókn á því hve vel húsmæður þar gerðu sér grein fyrir eiginleikum
vörunnar. Allstór hópur húsmæðra tók þátt í rannsókninni. Hverri
húsmóður voru fengnir 3 mismunandi pakkar af þvottaefni til notk-
unar í nokkrar vikur. Síðan áttu húsmæðurnar að segja frá því hvaða
tegund væri bezt fyrir viðkvæman þvott. Húsmæðrunum var gefið í
skyn að þeim hefði verið gefnar þrjár mismunandi þvottaefnisteg-
undir, en í raun og veru voru aðeins pakkarnir mismunandi, þvotta-
efnið var hið sama í öllum pökkunum.
Einn pakkinn var aðallega gulur á lit. Gulur litur var notaður, af
því að sumir kaupmenn voru þeirrar skoðunar að gulur litur hefði
óvenjulega sterk sjónáhrif. Annar pakkinn var aðallega blár að lit.
Þriðji pakkinn var bæði blár og gulur.
I skýrslum sínum voru húsmæðurnar sannfærðar um að þvottaefnið
Spegill, spegill herm þú mér hver, — eftir á að gizka eina og hálfa klukkustund,
— á landi fríðust er.
26
NEYTENDADUOIO