Neytendablaðið - 01.10.1969, Blaðsíða 44

inn gengur inn í kjörbúð, tekur þar þá liluti sem hann vanhagar um,
og eina persónulega sambandið, sem hann nær, er við stúlkuna við
peningakassann.
A einu sviði verzlunar hefur lítil eða engin breyting orðið ennþá í
persónulegum tengslum neytandans, — í fiskbúðinni. Við afgreiðslu-
borðið stendur venjulega eigandi verzlunarinnar, heilsar viðskiptavin-
unum, sem margir eru kunningjar, ræðir um veðrið og gæftirnar, út-
skýrir fyrir gamalli konu hvers vegna gellurnar, sem hann lofaði henni
í gær, voru ekki til í dag. Flestir eiga ennþá „fisksalann sinn.“
En hver eru starfsskilyrði fisksalans?
Venjulegi fisksalinn í Reykjavík fer á fætur um kl. 6 á hverjum
morgni hvern virkan dag. Hann ekur niður á Granda eða suður með
sjó til að snapa fisk. Oft er það erfitt; stundum er fisksalinn heppinn;
e. t. v. hafa gæftir verið mjög góðar; e. t. v. hefur mikið af fiskinum
farið í 2. flokk, og bátseigandinn er því fús til að selja fisksalanum
okkar fiskinn á uppsprengdu 1. flokks verði; e. t. v. var fisksalinn okk
ar kominn á undan hinum. Stundum er hann óheppinn, — og við-
skiptavinirnir bölva fiskileysinu og kannski líka fisksalanum.
Venjulegi fisksalinn okkar opnar svo fiskbúðina kl. 9 og lokar aftur
kl. 12 á hádegi, hefur fiskbúðina lokaða frá 12—4 og síðan aftur opna
til kl. 6. I Ivílir hann sig milli 12—4? Nei, þá vinnur hann við fisk-
aðgerðir og hreingerningar. Og eftir kl. 6 er aftur gert hreint og gengið
frá öllu, og venjulegi fisksalinn okkar getur yfirgefið búðina sína milli
kl. 7 og 8.
Er þá vinnudeginum lokið? Stundum og stundum ekki. Oft fer
venjulegi fisksalinn okkar í nýjan leiðangur um kvöldið í leit að fiski
fyrir morgundaginn.
44
NEYTENOADLAÐID