Neytendablaðið - 01.10.1969, Blaðsíða 54

Afsökunarbeiðni
Við höfum skýrt frá því hér í blaðinu að íslenzkir framleiðendur og
seljendur segi íslenzkum neytendum aldrei frá því hve mikið er í pakk-
anum, flöskunni eða dósinni. Frekari athugun hefur leitt í ljós að hér
er ekki farið með rétt mál.
í flestum siðmenntuðum löndum er lagaleg skylda að segja á um-
búðum frá þyngd innihaldsins. Á þeim íslenzku framleiðsluvörum,
sem eru ætlaðar til útflutnings, er þess vegna ávallt getið um þyngd
og innihald. Á íslenzkum framleiðsluvörum, sem ætlaðar eru til sölu
innanlands, er að vísu sjaldan getið um slíkt, en hins vegar eru margar
vörur, sem ætlaðar eru til útflutnings eftir umbúðum að dæma, seldar
á innanlandsmarkaði. Þannig fá íslenzkir neytendur íslenzkar franr-
leiðsluvörur, þar sem þyngdar og innihalds er getið á umbúðunum á
fínum erlendum málum og í fínum erlendum þyngdareiningum.
Og því verður það, að þótt íslenzkir neytendur geti ekki keypt dós,
seljast á í þeirra heimalandi, en eliki á þá vöru, sem á aS fara til út-
flutnings?
Þessi grunur okkar hefur styrkzt mjög við það, að er við athuguðum
barnamat sem var til sölu eftir að dagstimpill leyfði og var innfluttur
frá Vestur-Þýzkalandi og var í umbúðum með þýzkum texta, sáum við
nákvæmlega sömu tegund barnamatar í sömu verzlun, en á umbúð-
unum var enskur texti, að öllu leyti áþekkur þeim þýzka að efni til
með einni mikilvægri undantekningu: Ekkert var þar um síðasta leyfi-
lega söludag.
Til að komast til botns í þessu höfum við skrifað erlendum neyt-
endasamtökum og beðið um upplýsingar varðandi dagstimplun á mat-
vöru, um lög, reglugerðir o. fl. Þau svör, sem okkur kunna að berast,
verða send viðeigandi yfirvöldum, þ. á m. nefnd þeirri, sem nú er að
semja reglugerð á grundvelli hinna nýju laga um hollustuhætti og
heilbrigðiseftirlit.
54'
NEYTENDABLAÐID