Fréttablaðið - 28.04.2012, Síða 30

28. apríl 2012 LAUGARDAGUR30
M
ér hefur alltaf þótt
mjög gaman að skrifa.
Í skóla hafði ég til
dæmis mikla ánægju
af því að semja sögur og vissi svo
sem vel að ég hefði þetta í mér,
en það tók mig í raun fáránlega
langan tíma að fatta að ég gæti
gert skriftirnar að lifibrauði,“
segir rithöfundurinn og blaða-
maðurinn Sólveig Jóns dóttir, sem
sendi frá sér sína fyrstu skáld-
sögu, Korter, í síðustu viku.
Hef verið í svipuðum sporum
Titillinn Korter vísar í kaffi-
hús í Bankastrætinu sem aðal-
persónurnar fjórar, Hervör,
Karen, Mía og Silja (sem allar eru
á rokkstjörnualdrinum fræga, 27
ára) tengjast á einn eða annan
hátt. Þær þekkjast ekki, eiga
ekkert sameiginlegt fyrir utan
kaffihúsið (og neikvæða reynslu
í ástamálum eins og gengur) og
því er í raun um að ræða sjálf-
stæða sögu hverrar og einnar. Líf
þeirra púslast þó saman á fyrstu
þremur mánuðum ársins 2008
auk þess sem flakkað er fram og
aftur í tíma.
Þetta er sem sagt Reykjavíkur-
saga?
„Já, en reyndar færist sagan
líka stuttlega upp á Skaga. Ég
kem úr sveit í nágrenni Akra-
ness og þekki því vel til á þeim
slóðum, en í grunninn er sögu-
sviðið Reykjavík í aðdraganda
hrunsins. Það fer þó lítið fyrir
góðærinu þar sem stelpurnar eiga
engan pening, skulda námslán og
vita ekkert hvað þær eiga að gera.
Þessar aðstæður tengi ég við því
ég hef verið í svipuðum sporum.
Persónurnar eiga sér þó ekki
beina stoð í raunveruleikanum,
ekki nema hugsanlega einstaka
taktar frá fólki sem ég hef hitt í
gegnum tíðina.“
Rætt hefur verið um Korter sem
skvísubókmenntir, eða skutlu-
bókmenntir, sem á ensku er kall-
að „chic lit“. Á slík hólfun við rök
að styðjast að þínu mati?
„Ég hafði það alls ekki í huga
þegar ég skrifaði bókina. Í raun
kom sú tenging aðeins til á seinni
stigum, í sambandi við kynningar-
mál og slíkt. En þetta truflar mig
lítið. Mér finnst eins og oft sé gert
lítið úr þessum svokölluðu „chic
lit“-bókum, en ég er á þeirri skoðun
að konur megi hafa áhuga á pólitík,
listum, menningu, varalit og tísku
og ekki eigi að gera lítið úr neinu
af þessu. Það eru jafn margar
karlpersónur og kven persónur í
bókinni, þótt konurnar séu í for-
grunni, enda á ég auð veldara með
að setja sjálfa mig í þeirra spor.
Líklega er best að lesendur dæmi
hreinlega sjálfir hvort Korter sé
skvísubók eða ekki. Ég hef verið
spurð að því hvort strákar megi
lesa bókina og svara því auð vitað
játandi. Hver sem er má lesa hvaða
þá bók sem hann vill. Afi minn
sem er níræður keypti sér bókina
og er að lesa hana núna. Og finnst
hún skemmtileg. Í rauninni fjallar
þessi bók um samskipti fólks,
miklu heldur en um konur.“
Strákastelpa með úfið hár
Eins og vikið var að ólst Sól-
veig upp í nágrenni Akraness,
nánar tiltekið á bænum Galtar-
holti í Hvalfjarðarsveit, þar sem
hún gekk í sveitaskóla, stundaði
frjálsar íþróttir grimmt, safnaði
körfuboltamyndum og gengst við
að hafa verið óvenju athafnasamt
barn.
Þú segist ábyggilega hafa verið
frekar leiðinlegt barn?
„Já, því ég var alltaf úti um
allt, labbaði aldrei heldur hljóp
og var strákastelpa með úfið hár.
En það var bara fínt, enda nægur
tími til að reyna að vera einhver
gella síðar. Það var ómetanlegt að
fá að alast upp í sveit, en ég flutti
á heimavist á Akranesi þegar ég
byrjaði í Fjölbrautaskóla Vestur-
lands og svo flutti ég til Reykja-
víkur þegar ég fór í stjórnmála-
fræði í Háskólanum. Að því
námi loknu flutti ég til Dyflinn í
Írlandi og var þar að leika mér í
hálft ár, en þegar ég kom aftur
heim fékk ég vinnu við að skrifa
fyrir tímaritið Gestgjafann, enda
hef ég alltaf haft mikinn áhuga á
mat og vann meðal annars lengi í
veiðihúsi við eldamennsku. Smám
saman fór ég að skrifa fyrir fleiri
tímarit innan útgáfufélagsins
Fróða, sem nú heitir Birtingur,
og í dag er ég í fullri vinnu sem
blaðamaður á Nýju lífi. Ég bý í
Vesturbænum og er mjög lukku-
leg með það, sérstaklega vegna
þess að ég sé yfir til Akraness út
um gluggann minn.“
Á leiðinni til Bosníu
Í millitíðinni laukstu masters-
prófi í Nationalism Studies, sem
snýst um þjóðernishyggju og
þjóðernisátök, frá Edinborgar-
háskóla. Hvernig var dvölin í
Skotlandi?
„Hún var mjög skemmtileg,
þótt mig gruni að ég hafi kannski
„Bretað“ yfir mig eftir dvölina í
Dublin og Edinborg því ég var
afar tilbúin að flytja aftur heim
til Íslands á síðasta ári. Í nám-
inu sérhæfðum við okkur frek-
ar fljótlega eftir að hafa kynnst
helstu kenningum og ég einbeitti
mér að því að kanna hvað verður
til þess að þjóðernishyggja
vindur upp á sig, verður að
þjóðernis átökum og svo jafnvel
að þjóðernis hreinsunum. Þetta
var mjög þungt og átakanlegt
námsefni. Í stjórnmálafræðinni
hérna heima var ég vön að fara
yfir glósur dagsins uppi í rúmi á
kvöldin, en það gat ég hreinlega
ekki gert úti í Edinborg. En þess
þá heldur er ástæða til þess að
fræðast um þessi mál því svona
atburðir endurtaka sig sífellt.
Eðlilega skipaði síðara Balkan-
stríðið, sem hófst fyrir tuttugu
árum í vor, stóran sess í náminu
og ég ætla að heimsækja Bosníu
núna í lok maí.“
Í hvaða tilgangi ferðu til Bosníu?
„Fyrst og fremst langar mig
til að skoða hvernig íbúarnir
hafa það núna, kanna hvað
hefur verið gert innan svæðis-
ins og eins á hvaða hátt alþjóða-
stofnanir aðhafast. Mig langar að
vita meira um ástandið og skrifa
um það. Ég neita því ekki að ég
er örlítið stressuð, aðallega vegna
þess að ég veit ekki hvernig á að
nálgast fólkið, hvort nokkur hafi
yfirhöfuð áhuga á að ræða þessi
mál við blaðamann. Sjálf kem ég
úr svo vernduðu umhverfi miðað
við þennan ólýsanlega hrylling.
Sarajevó var umsetin af leyni-
skyttum í þrjú ár og íbúarnir
komust ekki til að ná í mjólk
meðan ég var að hlusta á Siggu
Beinteins og Stjórnina hérna á
Íslandi. En þetta verður áhuga-
vert og ég hlakka líka til. Það
verður túlkur með mér megnið
af tímanum en ég hef líka aðeins
verið að læra albönsku, þar sem
mér skilst að einna helst sé hægt
að redda sér á henni.“
Stofnaði fyrirtæki í Skotlandi
Námið var þó aðeins hluti af
dvöl Sólveigar í Edinborg, en að
því loknu réðst hún út í stofnun
fyrir tækis í borginni.
„Ég var að vinna á kaffi-
húsinu Rocket og ákvað, ásamt
eigandanum Graeme Stark, að
stofna veisluþjónustu sem við
nefndum Rocket Out. Við sáum
um hvers kyns veislur og mann-
fagnaði, stóra og litla, og gekk
vel þótt maður græði ekki mikla
peninga fyrstu árin með nýtt
fyrir tæki. Það er heljarinnar
vinna að stofna fyrirtæki í út-
löndum. Ég fékk til mín hnaus-
þykkar möppur frá bankanum
og endurskoðandanum og vinnu-
dagarnir voru ansi langir, oft
kannski 17 eða 18 tímar, en þetta
var mjög gaman. Að lokum upp-
götvaði ég þó að rekstur veislu-
þjónustu í Skotlandi væri ekki
það sem ég vildi helst gera í
lífinu. Graeme keypti minn hlut
og rekur fyrirtækið enn með
góðum árangri.“
Byrjuð á nýrri bók
Hvað tekur svo við hjá þér í kjöl-
far útgáfu fyrstu skáldsögunnar?
„Ég er mjög ánægð í starfi
mínu sem blaðamaður, en mig
langar líka mikið til að verða
rit höfundur að aðalstarfi. Ég er
byrjuð á nýrri bók, en umfjöll-
unarefni hennar tengist einmitt
menntun minni. Sagan gerist á
Írlandi í nú tímanum, en hverfur
líka við og við aftur til umbrota-
tímanna í landinu á áttunda og
níunda áratugnum í tengslum við
blóðuga sunnudaginn, hungur-
verkföllin, Bobby Sands og fleira.
Nánast allir vinir mínir úti í
Edinborg eru Írar, flestir þeirra
Norður-Írar, og þar á meðal
besta vinkona mín sem kemur
frá London derry. Hún kemur úr
blandaðri fjölskyldu, föðurfjöl-
skyldan er mótmælenda trúar
og móðurfjölskyldan kaþólsk,
og tengist inn í fjölskyldu eins
fórnar lambs Blóðuga sunnu-
dagsins, og þanni g hef ég fengið
nokkuð ítarlegar upplýsingar um
það hvað gekk á, hvernig írski lýð-
veldisherinn virkar og þar fram
eftir götunum. Ég hef mikinn
áhuga á þessum hlutum, en eins
og staðan er í dag er ég bara að
vinna að þessari bók og veit ekki
hvenær ég lýk við hana eða hvort
eða hvenær hún kemur út.“
Ætlaði ekki að skrifa skvísubók
Rithöfundurinn og blaðamaðurinn Sólveig Jónsdóttir hefur sent frá sér sína fyrstu skáldsögu, Korter, sem fjallar um fjórar ung-
ar konur í Reykjavík. Hún sagði Kjartani Guðmundssyni frá uppvexti í sveit, námi og starfi í Skotlandi og sínum næstu skrefum.
VÍÐA FARIÐ Í námi sínu í Edinborg fræddist Sólveig mikið um síðara Balkanstríðið sem hófst fyrir tuttugu árum. Í lok maí
heimsækir hún Bosníu og hyggst kanna aðstæður íbúanna í dag. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Sarajevó var umsetin af leyniskyttum í þrjú ár og íbúarnir
komust ekki til að ná í mjólk meðan ég var að hlusta á
Siggu Beinteins og Stjórnina hérna á Íslandi.