Fréttablaðið - 01.09.2012, Side 40

1. september 2012 LAUGARDAGUR40
K
lukkan er tíu að
morgni og leikar-
ar Þjóðleikhússins
að tínast í hús bak-
dyramegin. Sumir
eru komnir til að
æfa Dýrin í Hálsaskógi sem á að
frumsýna 8. september, þeirra á
meðal þeir Jóhannes Haukur og
Ævar Þór. En áður en sminkurnar
ná til þeirra eru þeir króaðir af í
viðtal og fyrsta spurning er hvern-
ig stemningin sé í Hálsaskógi.
„Stemningin í Hálsaskógi er
hress og baksviðs eru allir vinir
enn þá. En ef sýningin gengur í
mörg ár gæti auðvitað farið að
slitna upp úr vinskapnum og við
farið að klóra hvert annað í smink-
stólnum,“ segir Jói. Þar er greini-
lega stutt í refseðlið!
Lilli klifurmús er stærsta hlut-
verk Ævars Þórs til þessa. „Ég
útskrifaðist fyrir tveimur árum úr
leiklistarskólanum og þetta hlut-
verk er stór biti og mjög góður biti,“
segir hann.
Jói: „Árni Tryggva er búinn að
sjá Ævar sem Lilla og gefa sam-
þykki sitt. (Snýr sér að Ævari) Hvað
var það aftur sem hann sagði þegar
þú hittir hann eftir æfinguna?“
Ævar: „Ég spurði hann hvort
þetta hefði sloppið og hann hló
og sagði: „Já, rétt fyrir horn.“
Svo bætti hann við grínlaust að
hann hefði skemmt sér vel og var
ánægður með hversu nálægt upp-
haflegu uppsetningunni sýningin
væri. Við fylgjum líka handritinu
sem mest. Það er svo stórt hjarta í
þessu verki.“
Jói: „Já, við leggjum okkur fram
við að flytja það orðrétt af því fólk
þekkir það svo vel. Hins vegar
gefum við okkur mikið frelsi í allri
sviðsetningu, lýsingu, búningum
og leikmynd.
Ævar: „Leikmynd Ilmar Stefáns-
dóttur er alger ævintýraheimur
bæði fyrir börn og fullorðna.“
Hversu margar uppfærslur
skyldu þessir ungu menn sjálfir
hafa séð?
Jói: „Við misstum af Bessa og
Árna. Síðari uppfærsla þeirra var
1977 og ég er ekki fæddur fyrr
en 1980 og Ævar seinna. En ég
sá hana 1994, þegar Örn lék Lilla
og síðustu uppfærslu sá ég bara á
DVD.
Ævar: „Það er alveg eins með
mig. Svo hlustuðum við líka á spól-
urnar fram og til baka. Eitt af því
sem ég hlustaði á þegar ég fór að
sofa.“
Jói: „Þess vegna er eitt sem verð-
ur að halda í, það er hláturinn hans
Bessa sem Mikki refur. Ég legg
mína túlkun í refinn en ég reyni
að nota hláturinn hans Bessa því
hann er svo frábær.“
Ævar: „Eftir að síðasta sýn-
ing var sett á DVD fór Örn Árna
niður í sjónvarp og fann þar gaml-
ar upptökur með Bessa og Árna,
tvö atriði sem höfðu verið tekin
upp fyrir Stundina okkar. Þau eru
svarthvít og restin af sýningunni
er ekki til. Við skoðuðum þessi
atriði og það er svo gaman að sjá
karlana í aksjón. Þeir voru nefni-
lega fimmtugir þegar þeir léku
Mikka og Lilla í seinna skiptið.
Hvað Árni fer létt með að klifra,
það er alveg magnað.“
Ævar: „Stærsta tréð er fjórir
metrar og ég verð að sveifla mér
þangað en refurinn hann kemst
auðvitað ekkert, þótt hann langi.“
Jói: „Fyrst Bessi og Árni gátu
þetta fimmtugir þá ætti okkur ekki
að vera vorkunn. Það er aðallega
Snorri Engilbertsson sem leikur
bakaradrenginn sem fær aldeilis
að sprikla í sýningunni.”
Nokkur börn í einu herbergi leik-
hússins höfðu vakið athygli blaða-
manns þegar hann kom inn. Þau
gerðu sér dælt við Jóa og gerðu til-
raun til að kyrrsetja hann. Í ljós
kemur að þau leika í Dýrunum.
Jói: „Það er hópur af börnum í
sýningunni. Yndislegum börnum.“
Ævar: „… og hæfileikaríkum.
Þau fóru í gegnum inntökuferli og
voru vandlega valin enda þurfa þau
að kunna fimleika og að syngja og
dansa.“
Jói: „Ég er alltaf að stríða krökk-
unum og geng alveg í barndóm við
að umgangast þau.“
Nú byrja þeir félagar að hlaða
hvorn annan slíku lofi að blaða-
maður veit ekkert hvað er sagt í
gríni og hvað ekki svo hann ákveð-
ur að slíta viðtalinu.
Jói: „Ég vil bara enda á að segja
hvað Ævar er frábær …“
Ævar: „… og Jói er alls ekki
síðri.“
Börnunum baksviðs hefur fjölg-
að meðan á viðtalinu stóð og andlit
þeirra hafa breyst í héra, kanínur
og fleiri skógardýr. En öll virðast
þau vinir.“
UPPSETNINGAR Í ÞJÓÐLEIKHÚSINU
Stórt hjarta í þessu
Jóhannes Haukur Jóhannesson og Ævar Þór Benediktsson fá að leika
Mikka ref og Lilla klifurmús á fjölum Þjóðleikhússins á næstu vikum. Gunn-
þóra Gunnarsdóttir hitti þá og komst að því að utan sviðs eru þeir vinir.
Torbjörn Egner, hinn norski leikritahöfundur, fæddist árið 1912 og hefði
því orðið hundrað ára í ár. Barnaleikrit hans; Kardimommubærinn, Dýrin
í Hálsaskógi, Síglaðir söngvarar og Karíus og Baktus, hafa notið fádæma
vinsælda hér á landi og laðað til sín um 300 þúsund áhorfendur í Þjóðleik-
húsinu. Þar fyrir utan hafa þau verið sýnd hjá áhugamannaleikfélögum víða
um land.
Fyrsta verkið sem sviðsett var eftir Egner hér á landi var Kardimommu-
bærinn, árið 1960. Frumsýning Þjóðleikhússins á Dýrunum í Hálsaskógi árið
1962 var fyrsta frumsýning verksins í heiminum þar sem leikarar fóru með
hlutverkin. Áður hafði verkið verið flutt í brúðuleikhúsi í Noregi.
Uppsetning Dýranna í Hálsaskógi nú er hálfrar aldar sýningarafmæli leik-
ritsins. Hún er undir stjórn Ágústu Skúladóttur. Heimild: www.leikhusid.is.
ALDARAFMÆLI HÖFUNDARINS
1962
Árni Tryggvason og
Bessi Bjarnason
Lilli klifurmús í flutn ingi
Árna og Mikki hans
Bessa hittu í mark.
1977
Árni Tryggvason og
Bessi Bjarnason.
Leikurinn endurtekinn
og gefinn út á plötu og
segulbandsspólu.
1992
Örn Árnason og Sig-
urður Sigurjónsson
Örn fetaði í fótspor
föður síns og lék Lilla
en Sigurður lék Mikka.
2003
Atli Rafn Sigurðarson
og Þröstur Leó Gunn-
arsson. Litrík sýning
sem var gefin út á dvd-
og geisladiski.
➜

➜
TILBÚNIR Í SLAGINN
Jóhannes Haukur
Jóhannesson og Ævar
Þór Benediktsson í
Hálsaskógi á Stóra
sviði Þjóðleikhússins.
FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN