Fréttatíminn


Fréttatíminn - 25.11.2011, Síða 90

Fréttatíminn - 25.11.2011, Síða 90
Nokkrar góðar Birdy 1984 Raising Arizona 1987 Moonstruck 1987 Wild at Heart 1990 Leaving Las Vegas 1995 The Rock 1996 Face/Off 1997 Adaptation. 2002 Matchstick Men 2003 The Bad Lieutenant 2009 Kick-Ass 2010 Nokkrar slæmar Zandalee 1991 Snake Eyes 1998 Gone in Sixty Seconds 2000 Captain Corellí s Mandolin 2001 Windtalkers 2002 The Wicker man 2006 Ghost Rider 2007 Bangkok Dangerous 2008 Season of the Witch 2011 Immortals gengur út á að láta fá- klædd vöðvatröll láta dólgslega og berjast með miklu karlmennsku- grobbi þannig að söguþráðurinn skiptir engu máli en er í stuttu máli eitthvað á þessa leið: Hinn snarbil- aði og valdabrjálaði konungur Hý- períon fer eins og óður tuddi um Grikkland hið forna ásamt ribb- öldum sínum í leit að goðsagnar- kenndum boga. Boginn er þeirri náttúru gæddur að sá sem hefur hann í hendi sér getur leyst forna drottnara jarðarinnar, Títanina, úr prísund sinni í iðrum jarðar. Losni þau skoffín er voðinn vís bæði fyrir mannkynið og Ólympsguðina sem steyptu Títönunum af stóli fyrir margt löngu. Yfirguðinn, Seifur, getur ekki blandað sér í átök mannanna og virkjar því steinsmiðinn skapstóra Þeseif til góðra verka og stefnir honum gegn Hýperíoni. Og svo taka menn hressilega á því og sveifla sverðum sínum upp á líf og dauða manna og guða. Immortals hefur réttilega verið borin saman við testósteronveisluna 300. Báðar þessar myndir skila sínu ákaflega vel og Immortals er alveg prýðileg, heiladauð „strákamynd“. Veisla fyrir augað sem skilur ekkert eftir sig en er góð skemmtun fyrir þá sem kunna að meta mannjöfnuð nánast berra karla í löngu horfnum heimi ofurkarlmennsku. Lítið reynir á leikhæfileika þeirra sem hér hnykla vöðvana. Henry Cavill leikur Þeseif og hefur greini- lega fengið starfið vegna líkamlegs atgervis frekar en vegna leikhæfi- leika. Gamli jaxlinn Mickey Ro- urke getur vel leikið en hér þarf hann ekki að gera neitt annað en muldra sig illúðlegur í gegnum þunna söguna. Tarsem Singh er farsæll leik- st jóri tónlistarmyndbanda en minna fer fyrir afrekum hans sem kvikmyndaleikstjóri enda er hans þekktasta mynd til þessa hin við- bjóðslega leiðinlega The Cell. Hann hefur þó gott auga og skilar hér til- komumikilli og töff bardagamynd með nokkrum sóma. Það er að segja ef fólk er ekki að gera óraunhæfar kröfur um innihaldsríka sögu og skýra framsögn bardagakappa á þessum annars ágæta vígvelli. Þórarinn Þórarinsson 54 bíó Helgin 25.-27. nóvember 2011 Á þessu ári er Cage þegar búinn að bregða sér í gervi 14. aldar riddara sem snýr heim til Englands úr kross- ferð til þess eins að fá það erfiða verkefni að ferja meinta norn, sem talin er bera ábyrgð á svarta dauða, í klaustur þar sem klerkar ætla að senda hana til heljar. Þá vill svo skemmti- lega til að í Drive Angry sem sýnd var í bíó fyrr á árinu lék Cage mann sem strauk úr helvíti, með syndaslóðann á eftir sér, í þeim tilgangi að bjarga dóttur sinni og barnabarni frá skelfilegum örlögum. Þessar tvær myndir munu seint teljast til andans stórvirkja né heldur betri mynda leikarans sem gerir nú þriðju atrennuna á þessu ári með Seeking Justic. Hér leikur Cage Will Gerard, vinsælan menntaskóla- kennara, sem unir sáttur við sitt ásamt ástkærri eiginkonu sinni, Lauru. Hún hefur náð töluverðum frama í tónlistarheiminum og framtíðin virðist brosa við þeim þangað til að Laura verður fyrir ruddalegri árás og er skilin eftir meðvitundarlaus í blóði sínu. Falleg veröld hjónanna hrynur til grunna og Will er í öngum sínum og heitar tilfinn- ingar togast á innra með honum á meðan hann býður fregna af afdrifum frúarinnar á spítalanum. Þótt hann sé bugaður af sorg þá svellur blóðið í æðum hans og hatur á árásar- manninum, sem enginn veit hver er, blossar upp. Hann er enn á spítalanum, milli vonar og ótta, þegar maður gefur sig óvænt á tal við hann og býður honum að ganga til liðs við hóp sem hefur tekið lögin í sínar hendur og gengur vasklega fram gegn glæpahyslki án dóms og laga. Nicolas Cage er náfrændi leikstjórans Francis Ford Coppola og steig fram sem slíkur undir nafninu Nicolas Coppola í Fast Times at Ridgemont High árið 1982. Ári síðar mætti hann til leiks sem fríkaður pönkari í Valley Girl og það sama ár leyfði Francis frændi honum að spreyta sig í The Rumble Fish með ekki ómerkara liði en Matt Dillon, Mickey Rourke, Diane Lane, Dennis Hopper, Chris Penn og Laurence Fis- hburne. 1984 lék hann á móti Sean Penn í Racing with the Moon, undir stjórn Alans Parker í Birdy og hjá Coppola í The Cotton Club. Cage gerði það virkilega gott í Wild at He- art eftir David Lynch árið 1990 en var glat- aður ári síðar í Zandalee þar sem hann virtist ætla að gera út á álíka trylling og í Wild at Heart. Wild at Heart hlaut Gullpálmann í Cannes og árið 1995 fékk Cage Óskarinn fyrir bestan leik í karlhlutverki fyrir túlkun sína á fyllibyttu sem drekkur sig í hel af mikilli festu í Leaving Las Vegas. Eftir þetta má segja að ákveðin vatnaskil verði á ferli Cage þar sem hann daðrar við fyrstu alvöru harðhausamyndina sína í The Rock á vegum sjálfs Jerry Bruckheimer. Sean Connery sá að vísu um mest allt töffið í myndinni en Cage var kominn á mála hjá Bruckeheimer og hefur ítrekað unnið fyrir hann síðan. Árið 1997 setti Bruckeheimer Cage um borð í flugvél fulla af morðingjum og grjót- hörðum krimmum í Con Air og þar fékk leik- arinn að þenja sig í hlýrabol og stúta nöglum eins og John Malkovich, Ving Rhames og Danny Trejo. Þetta sama ár var Cage í enn betra formi í hinni frábæru Face/Off þar sem hann atti kappi við John Travolta undir styrki stjórn John Woo. Síðan þá hefur hann þvælst á milli hasarmynda og metn- aðarfyllri verka á borð við Bringing Out the Dead, Adaptation og Matchstick Men og verið óhræddur við að leika í alls konar rusli. Seeking Justice í öðrum miðlum: Imdb: 8.3, Rot- ten Tomatoes: 24%  frumsýnd seeking Justice Metnaðurinn þvælist ekkert of mikið fyrir þeim oft á tíðum ágæta leikara Nicholas Cage, þegar kemur að verkefnavali. Ferill hans, sem hófst upp úr 1980, er ansi köflóttur og þær tæplega 70 kvikmyndir sem hann hefur leikið í undan- farin þrjátíu ár eru sérkennileg samsuða góðra mynda og algers drasls. Þriðja mynd kappans á þessu ári, Seeking Justice, byrjar í bíó um helgina. Þórarinn Þórarinsson toti@frettatiminn.is bíó Cage í hefndarhug Nicolas Cage þarf að þola miklar raunir þegar hann leitar réttlætis á eigin vegum í Seeking Justice.  frumsýndar Brandarakallinn Adam Sandler leikur á móti sjálfum sér í þessari nýjustu gamanmynd sinni og spreytir sig á formúlu sem Eddie Murphy hefur ítrekað notað með æði misjöfnum árangri. Sandler tekur þetta alla leið, eins og Murphy, og bregður sér í hlutverk konu þar sem hann leikur tvíburana Jack og Jill. Jack hefur komið sér notalega fyrir, ásamt eiginkonu og tveimur börnum, í Los Angeles þar sem allt gengur honum i haginn. Hann nýtur velgengni í starfi og á flest það sem hugurinn girnist. Drungalegt ský dregur hins vegar fyrir bjarta tilveru hans þegar hann fær skilaboð frá systur sinni Jill um að hún sé á leiðinni i heimsókn frá Bronx í New York þar sem hún hefur alið manninn. Þótt margt sé líkt með skyldum – útlit og ýmsa hætti sem systkinin eiga sameiginlega deila þau hvorki lífssýn né gildismati. Jack bítur þó á jaxlinn þar til Jill hættir við að fara aftur heim. Þá er honum nóg boðið. Gamli jaxlinn Jack Nicholson leikur sjálfan sig í mynd- Sandler á móti sjálfum sér We Need to Talk About Kevin Bíó Paradís frumsýnir hina umtöluðu mynd We Need to Talk About Kevin með skosku leikkonunni Tildu Swinton og John C. Reilly í aðalhlutverkum. Swinton leikur Evu, sem hefur alla tíð verið óörugg í móðurhlutverkinu og samband hennar við son hennar hefur verið erfitt frá upphafi. Sonurinn Kevin er orðinn fimmtán ára og eftir að hann mætir í skólann í morðæði þarf Eva ekki aðeins að glíma við sorg og samviskubit heldur einnig reiði og hneykslan samfélagsins. Leikstjórinn Lynne Ramsay veltir hér upp spurningum um eðli og uppeldi með því að skoða sektarkennd Evu í tengslum við meðfædda illsku Kevins.  frumsýndar Happy Feet númer tvö Keisaramörgæsirnar á Suður- skautinu eru alltaf í góðu stuði þótt ýmsar hættur leynist á þessum slóðum. Það eina sem skyggir á gleðina hjá Mumble er þó hversu Eric, sonur hans, hefur takmarkað- an áhuga á því að læra danssporin sem gera allar hinar mörgæsirnar jafn hressar og lífsglaðar og raun ber vitni. Eric kann ekki að meta þrýstinginn sem hann verður fyrir vegna þessa áhugaleysis hans á dansi og ákveður að strjúka að heiman. Á flakki sínu rekst hann á furðulega mörgæs, sem er grunsamlega lík lunda, og kann að fljúga. George Miller (Mad Max) leik- stýrir en Brad Pitt, Elijah Wood, Hank Azaria, Matt Damon, Robin Williams, Pink og fleira heiðurs- fólk ljær persónum raddir sínar. Aðrir miðlar: Imdb: 5.9, Rotten Tomatoes: 43%, Metacritic: 50/100 Þótt hann sé bugaður af sorg þá svellur blóðið í æðum hans.  bíódómur immortals Sverðaglamur og dólgslæti  inni en Jill kemst einhverra hluta vegna á sjéns með honum og Katie Holme leikur umburðarlynda eiginkonu Jacks sem á auðveldara með að þola furðulega mágkonuna en eiginmaður hennar. Aðrir miðlar: Imdb: 3.0, Rotten Tomatoes: 4%, Metacritic: 23/100. Texti: Dún og ður. Laugavegi 86 Gefðu ástinni hlýju
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Fréttatíminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttatíminn
https://timarit.is/publication/944

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.