Fréttatíminn - 11.03.2011, Qupperneq 56

Róleg kvöldstund
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
E
„Eigum við ekki að bjóða öllum í rólega
kvöldstund á bolludaginn,“ sagði konan um
liðna helgi. Með öllum átti hún við börn
okkar, tengdabörn og barnabörn. Ekki
stóð á mér enda vil ég sem flestar slíkar
stundir með okkar nánustu fjölskyldu.
Trú tilefni liðins mánudags ákváðum við
að bjóða upp á bollur af öllu tagi; fiskbollur,
kjötbollur og loks rjómabollur.
Unga fólkið er að sönnu hvorki hrifið af
kjötbollum né fiskbollum en engin eftirgjöf
var þó hvað þennan þjóðlega mat varðaði.
Það var ekki eins mikill vafi í okkar huga
þegar kom að rjómabollunum.
Ég treysti hins vegar ekki alveg á rólega
kvöldstund, eins og vonir konu minnar
stóðu til, enda stækka barnabörnin ört.
Hreyfiþörf þeirra eykst með hverjum deg-
inum sem líður og sama gildir um háreysti
sem þeim ærslagangi fylgir.
Allir settust þó prúðir til borðs en varla
hafði afinn sporðrennt fyrstu fiskboll-
unni þegar mikill dynkur kvað við. Amma
hrökk í kút en aðrir báru sig betur; eng-
inn þó eins og elsta barnabarnið sem sat
miðsvæðis. Það var með hreinan og tæran
englasvip, ásjónu sem breyttist ekki fyrr
en það uppgötvaðist að þetta sama barn
hafði stundað lyftingar í laumi undir borð-
dúk ömmunnar, hafði sem sé náð sér í lyft-
ingatól sem skullu á flísum afa og ömmu.
Það kom sér vel að múrararnir höfðu vand-
að sig við lagningu þeirra, greinilega gert
ráð fyrir líkamsrækt af þessu tagi.
Lyftingum var slegið á frest, nema bollu-
lyftingum sem gengu vel þar til kom að
eftirréttinum og amma setti gasið í rjóma-
sprautuna. Eitthvað fór úrskeiðis í þeirri
gjörð sem varð til þess að rjóminn þeytt-
ist ekki á bollurnar heldur á eldhússkáp-
ana og festist hreinlega við loftið. Þessi
óvænti gjörningur vakti ómælda kátínu
barnabarnanna sem trúðu því að amma
hefði sett þessi ósköp á svið sem hreint
skemmtiatriði. Sem betur fer var nægur
rjómi til vara sem þeyttur var með gamla
laginu í hrærivélinni. Sú leið er öruggari
þótt skemmtanagildið sé minna.
Þolinmæði barnanna entist ekki þá
kyrrðarstund sem þeir fullorðnu sáu fyr-
ir sér yfir kaffibolla með rjómabollunum.
Næstelsta barnabarnið hafði nýlega náð
nokkurri færni í að standa á höndum, að
minnsta kosti uppi við vegg. Í sjálfu sér var
í lagi með þær æfingar þótt nokkur mál-
verk í eigu afa og ömmu skekktust þegar
tærnar rákust í. Verra var þegar ungviði
sem nýlega er farið að ganga vildi reyna
líka. Þá voru hálsliðir í bráðri hættu. Kyrr-
seta fullorðinna yfir kaffibolla var því ekki
í boði heldur stökk hver til sem næst sat
þegar of ungt barn var komið í bráðan lífs-
háska. Hið sama gilti um klifur upp á stól-
bök og yfir sófa, sem og koddakast í aldurs-
flokknum tveggja til fjögurra ára.
Ró færðist þó yfir barnaskarann, eða svo
virtist um hríð að minnsta kosti, á meðan
hópurinn hvarf úr stofunni. Afi og amma
notuðu tækifærið og buðu heitara í kaffi-
bollann. Ástandið breyttist þó fljótt þegar
hjörðin streymdi fram á ný, stríðsmáluð,
hafði komist í málningarsett á baðher-
bergi. Rétt glitti í augu þeirra eldri út úr
svörtum höfðum með rauðum strípum en
gangsteralegastur var þó drengur, tæplega
tveggja vetra, sem augljóslega hafði notið
aðstoðar hinna eldri. Miðað við skeggvöxt
drengja á þessum aldri og þess að aðeins
var vika liðin af svokölluðum mottumars,
var yfirskegg hans með þeim hætti að
hvaða arabi sem væri hefði verið hreyk-
inn af, kolsvart og vel út á kinnar. Mæður
spruttu upp og jesúsuðu sig en amma brá
við skjótt og sótti hreinsibúnað. Drengur-
inn var að kalla skegglaus þegar upp var
staðið.
Nokkur ró færðist yfir eftir hreingern-
inguna og aftur var boðið í bolla. Barna-
skarinn dreifði sér á ný. Afinn nældi sér
meira að segja í rjómabollu og var um það
bil að bíta í þegar straumurinn lá aftur inn í
stofu, að einu barni undanskildu. Það hafði
læst sig inni á klósetti og fann öngva leið
út. Bollan beið ósnert og við tóku leiðbein-
ingar um hvernig snúa mætti snerli til að
losna úr prísundinni. Skyndinámskeiðið
skilaði ekki árangri. Barnunginn varð því
að bíða um hríð á meðan afi brá sér í bíl-
skúrinn og sótti skrúfjárn svo snúa mætti
snerlinum að utan.
Róleg kvöldstund er vissulega afstætt
hugtak en afinn spurði sjálfan sig hvort
það væri dirfska eða fífldirfska í ömmunni
þegar hún sagði, svona í framhjáhaupi,
við afann þar sem hann lá af sér genginn í
stofusófanum þetta bolludagskvöld:
„O, þau eru svo yndisleg blessuð börnin,
ættum við að fá þau aftur til okkar á ösku-
daginn?“
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
36 viðhorf Helgin 11.-13. mars 2011
Þú getur nálgast Fréttatímann frítt á
þjónustustöðvum N1 um land allt
HELGARBLAÐ