Heimilisritið - 01.03.1943, Blaðsíða 9

AÐ VAR um það bil þremur mán-
uðum eftir komu mína til þorps-
ins, að sá atburður gerðist, sem ó-
beinlínis orsakaði dauða Jimmys.
Eins og ég sagði, bjuggu nokkrir
„Dago“kaupmenn uppi á hæðunum
fyrir ofan þorpið.
Þetta kvöld höfðu þrír þeirra kom-
ið í þorpið í verzlunarerindum. Einn
þeirra hét Petro Salvas og var eitt-
hvert viðbjóðslegasta dýrið, sem
ég hef séð skapað í mannsmynd;
þótt hann væri skynsamur vel. Þeir
kumpánamir sátu við borð út við
dyr, þegar Jimmy kom inn. Þeir
voru orðnir alldrukknir og mér
duttu í hug aðvaranir McAndrews.
Jimmy stóð við borðið hjá mér, en
Dagoarnir voru í æstum samræðum.
Skyndilega stóð Petro Salvas upp og
nálgaðist barborðið.
— Ef jafnauvirðilegur maður og
ég, muldraði hann, má leyfa sér að
ávarpa svona ákaflega drembinn
Englending, myndi ég mælast til
þess að hann dreifði ekki myndum
af ástmeyjum sínum út um götum-
ar.
Hann hélt á einhverju í hendinni
og Jimmy leitaði leiftursnöggt í
brjóstvasa sínum. Eg gat greint, a3
Salvas hélt á lítilli stúlkumynd í
hendinni, en svo sá ég því nær ekk-
ert fyrr en Dagoinn var að skríða úr
flöskubrotum á gólfinu og Jimmy að
stinga myndinni í vasa sinn. Þó hafði
ég grun um að hnefahögg Jimmys
hefðu verið geysisnögg og þung. En
Pedro Salvas var varla staðinn upp,
þegar ég heyrði skothvell og fann
þytinn af hnífi, er stakkst í vegginn
skammt frá mér.
Það varð dálítil þögn. Jimmy stóð
með rjúkandi skammbyssu í hend-
inni og hægri handleggur Salvas var
alblóðugur. Allir voru í vígahug.
— Næst skýt ég til þess að drepa,
sagði Jimmy og hann meinti það.
Hann var náfölur um nasir og það
er ávallt hættumerki, einkum ef
maður er með skammbyssu.
— Látið þið hnífana á borðið, úr-
hrökin ykkar, skipaði Jimmy.
Þeir hlýddu og hann hló fyrirlit-
lega. —: Farið þið nú út og fáið ykk-
ur hreint loft.
Salvas náði valdi á skapi sínu og
sagði þvöglulega:
— Þér eruð hraustur herra minn,
þegar þér standið með hlaðna
skammbyssu fyrir framan óvopnaða
menn.
Jimmy gekk í tveimur skrefum að
borðinu, henti byssunni í mig og tók
hnífana tvo sem lágu á borðinu.
— Eg skal berjast við þig núna
Salvas, sagði hann rólega. Við höf-
um hvor sinn hníf og hættum ekki
fyrr en í fulla hnefana.
En Dagoinn gugnaði og svei mér
þá, ég lái honum það ekki. Því að ef
nokkur maður var brjálaður, þá var
Jimmy það þetta kvöld. Og honum
var algerlega sama um hver úrslitin
yrðu.
— Eg fer ekki í áflog við drukkna
Englendinga inni á vínstofum, sagði
Salvas og gekk út með hina á hæl-
um sér. En Jimmy hló kuldahlátri á
eftir þeim.
HEIMILISRITIÐ
7