Heimilisritið - 01.03.1943, Blaðsíða 36

Heimilisritið - 01.03.1943, Blaðsíða 36
Ekkert svar. Ekkert lífsmark. „Það getur evki verið að hann sé dáinn. Eg ýtti bara við honum. Nei, þróttmiklir menn, eins og hann, deyja ekki af svona falli.“ „Flýttu þér, flýttu þér í burtu“ hvíslaði rödd í brjósti hennar. En hún hlýddi henni ekki. Jolette kraup niður við hlið líkamans og lagði hendina á hjarta stað hans. „Hvað er á seyði?“ heyrðist sagt hvössum og valdmannlegum rómi. Jolette leit upp og sá konu í ljósgrá- um frakka standa í dyrunum. Jolette kom ekki upp einu orði. Þama stóð engin önnur en Irma Rimaldi, kona Oswalds Downing. Jolette flaug í hug, að ef Downing væri dauður af hennar völdum, þá myndu nú tvö vitni vera á móti henni, Ito og kona Downings. Hver gat sannað að hún hefði átt hendur sínar að verja? ,Hver eruð þér?“ spurði Irma Rimaldi, en þegar hún fekk ekkert svar hélt hún áfram. „Þér þorið ekki að segja frá því. Það er heldur ekki undarlegt. Þér eruð einar með manninum mínum seint um kvöld. Hann er dauður. Eg veit að hann er dauður. Það er auð- séð á útliti hans. Og þér hafið myrt hann!“ Orðin hittu Jolette eins og hníf- stungur í hjartað. Irma Rimaldi var orðlögð fyrir það, hversu há hún var og fríð, en æskufegurð hennar var þó farin að dofna. Hún gekk nær og Jolette virt- ist hún líkust grimmdarlegri tröll- konu, þegar hún beygði sig niður, greip um handlegg hennar og sagði: „Standið upp og svarið mér. En lygi er tilgangslaus. Segið þér mér strax alla málavexti, annars kalla ég á þjón minn og sendi eftir lög- reglunni“. Hótunni um lögregluna gerði Jol- ette hrædda. Hún sá sig leidda í fangelsi og ákærða — ef til vill dæmda — fyrir morð. Og þótt hún yrði ekki dæmd, þá yrði slíkt hneyksli sem þetta til þess að hún ætti sér ekki uppreisnar von það sem eftir var ævinnar. Hún varð að höfða til meðaumkunar þessarar konu, þótt hún hefði ekki orð fyrir nein brjóstgæði heldur hið gagn- stæða. „Á meðan þér voruð á ferðalagi fór ég í atvinnuleit til Perfection-kvik- myndafélagsins", sagði hún þur í kverkunum. „Mér var vísað á dyr, og þar sem ég sá mér allar bjafgir bannaðar brast ég í grát. Maðurinn yðar kom þá að mér og var mjög vingjamlegur. Hann veiddi upp úr mér áhyggjur mínar og kvaðst skyldi reyna að hjálpa mér. Við drukkum nokkrum sinnum kaffi saman og svo fékk hann mig til þess að koma hingað með sér í kvöld. Hann sagð- ist eiga þetta hús!“ „Það var líkt honum“, skaut Inna inn í. “Eg á það ein.“ „Við borðuðum kvöldverð", sagði Jolette. „Hann lofaði að kynna mig fyrir Vaugham og að ég skyldi fá 34 HBIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.