Heimilisritið - 01.03.1943, Blaðsíða 27

og vöktu í hjarta hennar hryllilega
braeði gegn stúlkunni sem nú var að
komast til meðvitundar og stóð
þama lítil og veikbyggð, en samt
var óyfirstíganlegur múr á milli
þeirra. .
Hún réðist skyndilega að Dolores,
tók í axlir hennar og hristi hana.
Svo var eins og hún stirðnaði allt í
einu upp og hún starði á lítinn
róðukross, sem hafði fallið á gólf-
ið. Hún tók hann upp skjálfandi og
sá, að andlit mannsins á krossinum
var mjög svipað mannsins, er var
á krossinum sem hún bar á brjóst-
inu. Titrandi röddu sagði hún:
„Hvernig hefur þú fengið þetta?“
Dolores svaraði eftir augnabliks-
þögn og henni fannst eins og rödd
úr dularheimum undirmeðvitundar-
innar hvíslaði orðunum að sér um
leið og hún sagði þau:
„Það var gjöf frá guðunum — ó,
drottning“. Bruce þýddi orð þeirra.
Vao varð eins og steingjörvingur
í framan. Hún horfði án afláts á
róðukrossinn, riðaði á fótunum og
opnaði og kreppti hnefann á vixl.
„Gjöf frá guðunum," sagði hún
hvít sem mjöll. „Hið heilaga tákn“.
Hún leit til Bruce og hann las úr
augum hennar slíka örvæntingu, að
hann varð hrærður.
„Guðirnir hafa talað,“ sagði hún
og röddin var brostin. „Þessi stúlka
er drottning eins og ég er drottning
og ég vissi það ekki. Og þú — þú
ert ekki ætlaður mér‘.
Seinustu orð hennar heyrðust vart
fyrir grátklökkva og hún fól andlitið
í höndum sér.
Á meðan hún stóð þannig, kom
Make-ci-ia auga á róðukrossinn.
Hin stóru augu hans þöndust út,
hann færði sig nær, hélt niðri í sér
andanum, snerist á hæli og hrópaði
upp eitt einasta orð, sem varð þess
valdandi, að allir hinir innfæddu
féllu á kné.
Allt í einu hóf Vao upp höfuðið.
Það sáust engin tár í augum hennar,
það sást aðeins ofurlítill skjálfti í
munnvikjunum. Hún mælti til Make-
ci-ia rólega:
„Kveiktu markeldinn á fjallstind-
inum, svo að skip, sem fara hér um,
sjái hann, og flytji þessi tvö aftur
til landsins sem þau ei/a“.
Og þegar Make-ci-ia var farinn,
snéri hún sér að Bruce með kon-
unglegu fasi og sagði kuldalega:
„Stutta stund verður þú að dvelja
ennþá á Lava-He ókunni maður.
En strax og skip kemur í nánd við
eyjuna, muntu fara með því“
Rödd hennar skalf og hún sneri
sér hnarreist frá honum og bjóst til
að ganga á braut. Allt í einu stökk
Dolores fram
„Vao!“ sagði hún aðeins, og það
voru tár í rödd hennar og augum.
Eitt andartak stóð drottningin
kyrr og það var eins og allt það
illa, grimma og villta í eðli hennar
brynni úr augum hennar. Svo sagði
hún þrjú orð, sem nagaði sig eins
og brennandi sýra inn í meðvitund
bæði Bruce og Dolores.
HEIMILISRITIÐ
25