Heimilisritið - 01.03.1943, Side 13

Pedro Salvas og hengja hann í hæsta
trénu sem þá finnur hérna í ná-
munda.
Án fleiri orða tók hann sprettinn
og hvarf út í náttmyrkrið. Claver-
ing kallaði tvívegis á eftir honum
en fekk ekkert svar. Svo ætlaði hann
sjálfur að fara á eftir honum, en
ég stöðvaði hann.
— Gerið eins og hann sagði. Þér
ratið ekki yfir mýrina, sagði ég og
ég tók eftir því, að hann kjökraði
eins og barn. Eg skal fara á eftir
honum. Þér skuluð stjórna yðar
mönnum.
Svo hljóp ég af stað. í langan
tíma sá ég ekki móta fyrir Jimmy,
en loks grillti ég í hvítan manns-
líkama fyrir framan mig. Mér fannst
eins og ég ætlaði ekki að ná andan-
um, svo hratt hlupum við. Og ég
ætla ekki að þreyta þig á því að
segja þér frá því, sem flaug í gegn-
um huga minn þegar ég hljóp eins
og fætur toguðu þama yfir mýr-
ina. En að lokum vorum við komnir
upp á hæðirnar og ég sá Jimmy
standa við stofugluggann á húsi
Pedro Salvas.
Glugginn var opinn og andartak
stóð Jimmy kyrr. Eg kom nógu
snemma til þess að sjá Sylvíu,- þar
sem hún stóð bundin upp við vegg
inni í stofunni. Skammt frá henni
var borð með logandi lampa á, og
umhverfis það sátu fjórir fullir
Dagoar.
Svo fór Jimmy að skjóta. Mig
minnir að ég hafi ekki tekið það
fram, að hann var slík skytta, að
hann gat í níu skipti af tíu skotið
í gegnum hjartaásinn í tuttugu metra
fjarlægð. Og nú skaut hann þrem-
ur skotum hverju á fætur öðru
á svo skömmum tíma, að einungis
þaulæfður skotmaður hefði getað
það, ef hann hefði jafnframt átt að
miða. Eg sá þrjá vini Pedro Salvas
hníga í kuðung í stólunum. Svo varð
lítilsháttar hlé. Eg held að Jimmy
hafi langað til þess að leggja hendur
á Salvas sjálfan.
En um slíkt var ekki að ræða.
Þorparinn áttaði sig ekki í fyrstu á
þessum snöggu umskiptum. En áður
en varði hafði hann sveiflað annarri
hendinni svo fljótt að vart varð
auga á fest. Eh um leið heyrði ég
skothvell frá skammbyssu Jimmys,
einum hundraðasta úr sekúndu of
seint. Að vísu sá ég Pedro Salvas
detta dauðan niður á gólfið — en í
þetta sinn hafði hnífur hans ekki
hitt vegginn.
Eg leysti stúlkuna og síðan flýttum
við okkur til Jimmys. Hann var að
hníga niður. Hún studdi hann ástúð-
lega, en ég sá strax, að við gátum
ekkert hjálpað — hnífsskeftið stóð
út úr brjósti hans. Maðurinn, sem
gat ekki drukkið sig fullan hafði lok-
ið ferli sínum. Eg gekk spölkorn frá
þeim til þess að leyfa þeim að tala
saman í einrúmi, jafnframt því sem
ég hélt vörð, með \ skammbyssu í
hvorri hendi. Það var öruggara að
vera á verði í þessu húsi.
Eg hugsa að hann hafi lifað í fimm
mínútur, og ég vil helzt ekki segja
frá því, sem þeim fór á milli þennan
HEIMILISRITIÐ
11