Heimilisritið - 01.07.1946, Blaðsíða 29

Auðvitað getur hann búið til
mat, sagði amma mín. Hrísgrjóna-
graut, að minnsta kosti.
Er það rétt, drengur, þetta með
hrísgrjónin? sagði afi minn. Fjórir
bollar af vatni, einn bolli af hrís-
grjónum, ein teskeið af salti.
Kanntu þá list, að búa til ætan
mat í stað óæts, eða eru þetta
bara draumórar?
Auðvitað getur hann soðið hrís-
grjón, sagði amma mín.
Hönd mín nálgast munn þinn,
kona, sagði afi minn. Láttu dreng-
inn svara fyrir sig sjálfan. Hann
hefur tungu. Geturðu það, dreng-
ur? Ef maður les í bók, að dreng-
ur svari gömlum manni skynsam-
lega, er höfundurinn að líkindum
stórýkinn gyðingur. Geturðu búið
til ætan en ekki óætan mat?
Ég hef soðið hrísgrjónagraut,
6agði Vaskur. Hann var ætur.
Var hann nógu saltur? sagði afi
minn. Gættu þín fyrir hönd minni
ef þú lýgur.
Vaskur hikaðu andartak.
Ég skil, sagði afi minn. Graut-
urinn var ekki eins og hann átti
að vera. Hvað var að honum?
Sannleikurinn er allt og sumt,
sem ég vil vita. Svaraðu óttalaust.
Ef þú segir hinn óttalega sann-
leika getur enginn krafizt neins
af þér frekar. Hvað var að grautn-
um?
Hann var allt of saltur, sagði
Vaskur. Við urðum að þamba
vatn allan daginn og alla nóttina,
hann var svo saltur.
Engar ýkjur, sagði afi minn. Að-
eins það, sem satt er. Hrísgrjóna-
grauturinn var of saltur. Auðvitað
þurftuð þið að þamba vatn allan
daginn og alla nóttina. Við höfum
öll etið svoleiðis graut. Láttu þér
ekki detta í hug að þú sért fyrsti
Armeníumaðurinn, sem hefur ver-
ið að þamba vatn allan daginn og
alla nóttina. Segðu bara að þau
hafi verið sölt. Ég er hér ekki til
að læra. Ég veit. Segðu bara, að
grauturinn hafi verið of saltur, og
lofaðu mér að reyna að komast til
botns í því, hvort það ert þú, sem
átt að fara með Jorga.
Afi sneri nú máli sínu til hinna.
Svipur hans varð aftur íhugull.
Ég held að þessi drengur eigi að
fara með honum, en leysið frá
skjóðunni ef þið hafið nokkuð að
segja. Saltur hrísgrjónagrautur er
betri en þunnur hrísgrjónagrautur.
Var hann þykkur, drengur?
Hann var þykkur, sagði Vaskur.
Ég held við ættum að senda
þennan dreng, sagði afi minn. Vatn
er hollt fyrir þarmana. Eigum við
að senda þennan dreng, Vask
Garoghlanian, eða einhvern ann-
an?
Þegar ég hugsa málið betur,
sagði Zorab frændi minn, þá er
kannski hæpið að láta tvo full-
komna fáráðlinga fylgjast að, jafn-
vel þótt hrísgrjónagrauturinn sé
HEIMILISRITIÐ
27