Heimilisritið - 01.07.1946, Blaðsíða 38

„Já“, svaraði Mildred. „Það
•voru mín orð. Ég veit ekki vel,
ihvernig ég á að koma þér í skiln-
íng um það, því það er erfitt að
útskýra það. Þeir sem eru vísinda-
menn, eins og Daníel, vinna svo
margt fyrir gýg, gera svo margar
árangurslausar tilraunir. Jafnvel
þegar þeir leggja sig mest fram og
'bezt lætur, getur svo litið út sem
þeir séu að eyða tímanum til ó-
nýtis“.
„Ég skil“. sagði Chesham og var
feginn því, að þurfa ekki að gera
nánari grein fyrir því, hvað það
var sem hann sagðist skilja. Hann
deplaði augunum til þess að afmá
þá mynd, er hann sá fyrir sér, af
rosknum manni niðursokknum í
árangurslausar tilraunir og hjá
honum eiginkonuna, hvetjandi og
uppörfándi. „Já, já, ég skil“, end-
urtók hann.
„Ég veit að þú skilur það“,
sagði Mildred. „Daníe'l vissi það
líka. Þess vegna vonaði hann allt-
af að þú gætir komið og heimsótt
okkur, svo að hann gæti sýnt þér
bréfið“.
Calder Chesham var með hug-
ann við flugvélina, sem hann hafði
flogið með frá New York kvöldið
áður og sem myndi flytja hann
þangað aftur eftir fáeinar klukku-
stundir. Hann deplaði augunum
aftur og furðaði sig á því, hvers
vegna Mildred var að bisa við að
opna gamalt og traustlegt skrif-
borð, sem stóð úti í horni.
„Bréfið?“ sagði hann. „Hvaða
bréf?“
„Þetta, auðvitað“. Henni hafði
loksins tekizt að opna skrifborðs-
skúffuna og tók fram gamalt hand-
málað skrín. Upp úr því tók hún
umslag og rétti Chesham það.
„Það koma fyrir fimm árum, og
ég held að Daníel hafi aldrei á ævi
sinni orðið eins — ja, eins glaður
og þegar hann var búinn að lesa
það. Ekkert hefur haft eins mikið
að segja fyrir hann og þetta bréf.
Jafnvel á dauðastundinni bað hann
mig um að lesa það upphátt fyrir
sig. Það fróaði honum þá, eins og
oft áður. Nú vildi ég að þú læsir
það, því ég veit, að því dáistu
meira að honum á eftir en nokkru
sinni fyrr“.
„Þakka þér fyrir. Ég hef ánægju
af því. Ég —“ Calder Chesham
hafði sett upp gleraugun, náð bréf-.
inu úr umslaginu og litið á það.
Efst til vinstri á örkinni var prent-
að mannsnafn, sem hafði birzt í
stórum forsíðufyrirsögnum dag-
blaða um allan heim. Hann blístr-
aði lágt og starði á þetta nafn.
Þessi heimsfrægi og viðurkenndi
vísindamaður hafði þá skrifað
Daníel bréf.
„Hvað sagði ég ekki!“ Mildred
brosti. „Daníel hitti hann aldrei
persónulega, en þegar þú hefur
36
HEIMILISRITIÐ