Heimilisritið - 01.07.1946, Blaðsíða 37

segja Það“, sagði hann. „En sann-
leikurinn er sá, að ég er ennþá að
hugsa um afkomu þína, því ég
man alls ekki eftir Daniel sem af-
kastamiklum manni“.
„Afkastamiklum? Ég — ó, þú
meinar á fjármálasviðinu?“ Mild-
red brosti lítillega og hristi höfuð-
ið. „Nei“, sagði hún. „Þar hefurðu
rétt fyrir þér. Honum var svo lítið •
um peninga gefið, að ég sagði oft
við hann, að ef hann léti mig ekki
hugsa um fjármálin þá myndum
við ábyggilega lenda í skuldafang-
elsi“.
Eftir HUGH
„Ég skil“, sagði Chesham, „þá
hlýtur það að véra þér að þakka,
að —“
„Auðvitað ekki svo að skilja, að
ég hafi meint þetta um skuldafang-
elsið“, hélt Mildred áfram. „Eng-
ínn hefði getað verið skilvísari en
Daníel eða samvizkusamari um að
sjá mér fyrir eftirlaunum, sem
koma sér svo vel núna. Þetta var
bara eitt af þeim gamanyrðum,
sem við notuðum, til að létta hon-
um í skapi, þegar allt virtist ganga
á tréfótum í rannsóknarstofunni“.
Calder Chesham forðaðist að
hugsa til allra hinna mörgu daga,
er þannig hlaut að hafa verið á-
statt hjá vísindamanni, sem ekki
lét eftir sig neinn þann árangur
eftir fjörutíu ára stTÍt, er haldið*
gæti nafni hans á lofti. Hann hugs-
aði með sér, að fyrst ekkja bróður
hans væri laus við fjárhagsilegar á-
hyggjur, þá væri í rauninni erindi
hans lokið.
„Þessi orð þín styðja einmitt þá.
skoðun, sem ég lengi hef haft“,.
sagði hann. „Hvernig svo sem
Daníel hefur vegnað, þá er það þó>
víst, að hann var heppinn í konu-
vali sínu. Ég sé það á öllu að hon-
um hefur alltaf liðið vel hjá þér“.
„Þakka þér fyrir“. Mildred.
brosti og tók aftur upp prjónana..
BRADLEY *
„Mér þótti líka vænt um að heyra
Daníel segja þessu líkt. Og þó
vissi ég með sjálfri mér, að starf
hans var svo mikils virði fyrir
hann, að hann hefði náð alveg
jafnglæsilegum árangri í því, þótt
hann hefði alls enga konu átt“.
Calder Chesham tókst með
naumindum að kæfa undrunaróp-
ið, sem næstum var komið fram á
varir hans. Það var engin ástæða
til að hrópa upp, jafnvel þótt kona
væri að reyna að gera úlfalda úr
mýflugu, sem ekki var til hvað þá
meira. „Afsakaðu“, sagði hann,
þegar hann var búinn að ræskja
sig. „Mér heyrðist þú vera að tala
um glæsilegan árangur hjá Daní-
el“.
HEIMILISRITIÐ
35-