Heimilisritið - 01.07.1946, Blaðsíða 26

Heimilisritið - 01.07.1946, Blaðsíða 26
brunnir í 20 stiga frosti eins og í 20 stiga hita. Þeir geislar sólarinnar, sem valda sólbruna, eru hinir svoköll- uðu últra-fjólubiáu geislar. Þeir geta til dæmis ekki komist í gegn- um venjulegt rúðugler og þess vegna er þýðingarlaust að sitja í sólbaði fyrir innan gluggarúðu í þeim tilgangi að sólbrenna. En við höfum flest sorglega reynslu af skaðbruna af völdum sólbaða. Hinn gullni meðalvegur er vandfarinn, og sólarljósið getur haft skaðleg áhrif á fólk, ef ekki er gætt hófs. Það ber að hafa í huga, að hörundsroði sá, sem er fyrir- boði „brunans“, kemur fyrst i ijós eftir að sólin hefur fengið að skína óhindrað á húðina i eina eða fleiri klukkustundir, og að það er um að gera að hætta sólbaðinu, áður en þessi roði gerir vart við sig. Einkenni skaðbruna af völdum sólarljóss, eru roði, sviði og kláði og í verstu tilfellum \ brunablöðr- ur. Síðar fer svo yfirhúðin að flagna af, eins og margir kannast við. Hvað skal gera, ef svo illa tekst, að maður skaðbrennur eftir útivist í sólskini? Fyrst og fremst ber að forðast að vera úti í sólskini á meðan húðin er að komast í samt lag aftur. Gott er að strá kartöflumjöli á brunablettina og ekki sakar að smyrja þá með koldkremi á und- an. Ef um mikinn kláða er að ræða getur verið ágætt að nota mentolspíritus. Það er sjaldan á- stæða til róttækari aðgerða, og yf- irleitt er maður orðinn jafngóður eftir fáeina daga. Hafið nú hugfast, áður en þið farið að „nota sjóinn og sólskinið“, að víst eru sólböð til gangs og gleði, en þó því aðeins að hófs sé gætt, einkum fyrst í stað. IKDIB Sic. Transif gioria mundi (Ómlituð absúrdía) Fram úr auðn hins eih'fa lífs, fram úr allsnaktri, bláhvítri þögn, stig ég einn stormþungan dag, stíg inn í streymandi rúmsins, stíg fram á veginn og stari, stari, stari á þá veröld sem var — ekki til í gær. Og ég stari við þinn veg — ó, veröld! ---- Þú veröld, sem ert ekki í dag — til og hvorki varst né verður. Það er aðeins ekkert sem verður, sem er og var, — því aðeins ekkert er allt. — — Og allt er ekkert. I Krútinn Ilreinn Stánnat. 24 HEIMILISRITH)
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.