Heimilisritið - 01.03.1947, Síða 6

„Já, hann fór af landi burt í
fyrra, en áður en hann fór, mátti
hann vera að því að fremja nokkur
heimskupör, sem pabbi og mamma
vita ekkert um sem betur fer.
Hann trúði mér fyrir öllu og ég
ráðlagði honum að hverfa burt.
Geturðu hugsað þér annað eins,
Emma! Hann falsaði ávísun“.
„Hú, hú!“ sagði Emma og starði
niður í vatnið. „En hvað kemur
Ríkarður Purvis þessu við?“
„Ríkarður hefur á einn eða ann-
an hátt komisst yfir ávísunina, ég
held beinlínis að hann hafi keypt
hana. Hann var lengi búinn að
ganga á eftir mér, og þegar hann
sá, að ég vildi ekkert með hann
hafa, sagði hann mér frá áv.ísun-
inni og hótaði að sýna pabba hana.
Þú þekkir pabba, Emma, og þú
getur hugsað þér, hvernig honum
myndi verða við. Pabbi hefur alltaf
litið á Ronna einsog eitthvert goð,
og það hefði orðið þungt áfall fyrir
hann ef hann frétti, að Ronni gæti
aðhafst annað eins og þetta. Svo
stakk Ríkarður upp á samningi við
mig. Ég átti að trúlofast honum
og á brúðkaupsdaginn skyldi hann
brenna ávísuninni“.
„Enn það kvikindi!“ sagði Emma.
„Er hann svona svívirðilegur!"
„Ég gekk að þessu“, sagði Agata
snöktandi. „Ég gat ekki hugsað
mér að pabbi yrði fyrir slikri sorg.
Það myndi hafa komið honum í
gröfina. Þessvegna trúlofaðist ég
Ríkarði, og síðan hef ég alltaf von-
að, að eitthvað kæmi fyrir, sem
gæti bjargað mér. En tíminn hef-
ur liðið, án þess nokkuð gerðist.
Nú veit ég að mér verður ekki und-
ankomu auðið. Hann hefur mig á
valdi sínu.
Hin grænleitu augu í Emmu
urðu grimmileg. Hún greip hönd-
unum um hnén og sat þannig
hugsi um stund. Það var meiri ó-
þokkinn, þessi Purvis. Hann hafði
svo sem skilið, við hvern var að
eiga. Það liafði alltaf verið hægt
að vefja Agötu um fingur sér. Hún
var eins blíð og leiðitöm og hugs-
ast gat. Og hún var rík. Það var
ekki svo vitlaust af Purvis að
mægjast fjölskyldu hennar.
„Hm!“ Emma ræskti sig og dró
djúpt andann, eins og hún hefði
tekið ákvörðun. Hún klappaði
Agötu á öxlina, snéri sér aftur að
vélinni og náði burt dálítilli baðm-
ullartætlu. Nú hafði hún fengið
vitneskju um það, sem hana hafði
grunað. Ef þær áttu að ná heim fyr-
ir hádegisverð, var bezt að hraða
sér. Hún snéri gangsveifinni og
vélin gekk eins og klukka.
Um kvöldið, þegar hinir gestirn-
is skemmtu sér við knattborðsleik
og dans, læddist Emma niður að
bátnum. Við-birtuna frá vasaljósi
sýslaði hún í heila klukkustund við
eitthvað um borð í bátnum og
læddist að því búnu heim aftur.
Snemma næsta morguns kom hún
4
HEIMILISRITIÐ