Heimilisritið - 01.03.1947, Side 33

mikla undirbúningsstarf var liafið.
Aðalforingi þessara fram-
kvæmda á ströndinni við Dunkirk
af hendi flotans, var W. G. Ten-
nant, höfuðsmaður, C. B., M. V. 0.
Skipalægin í Dunkirk voru ekki
lengur nothæf nema fyrir smáskip,
vegna þess að skipurn hafði verið
sökkt í sprengjuárásum í aðalhöfn-
inni. En hvað scm því leið var
hafnarsvæ&ið of heitt til þess að
menn gætu hafizt þar mikið við,
vegna brennandi vöruhúsa og olíu-
gejmia. Skip gátu ennþá lagzt að
garðinum í flæðihöfninni, en það
mátti heita ómögulegt, að komast
að honum af landi vegna gífur-
legs hita og linnulausra sprengju-
árása. Austurgarðurinn var eina
færa leiðin. En hann var ekki
byggður handa skipum til að leggj-
ast að, og mátti því búast við að
hann brotnaði undan þunga mörg
þúsund smálesta af skipum, sem
slógust við hann um hvassar næt-
ur. Hann hafði í upphafi og aðal-
lega verið byggður til varnar gegn
ágangi sjávarins.
Það voru engar bryggjur á níu
eða tíu mílna svæði á ströndinni,
hvorki að austan né vestan. En
þar sem útskipun af þessari einu
brvggju myndi ekki nægja til þess
að koma öllu liðinu á brott í tæka
tíð, var ákveðið að menn skyldu
fara í smábáta í fjörunni, og síðan
fluttir um borð í stærri skip, sem
lágu út á sundinu. í marga daga
hafði verið stöðugur straumur af
smábátum milli skipanna og lands.
Megnið af birgðum hersins var
flutt þá leið í land, af því að aðal-
höfninna var ekki hægt að nota
sökum eida og sprengjuárása.
Brauðmat, kjöti og skotfærum var
lent í fjörunni af smábátum, og
þannig varð að fara að á meðan
á útskipun hersins stóð.
Styrjaldir gera jafnvel hin ein-
földustu viðfangsefni flókin. Og
þetta var aldrei auðvelt viðfangs-
efni. Jafnvel á friðartímum hefði
þetta ekki verið talinn neinn leik-
ur. Segðu hinum slyngasta skipa-
miðlara að senda nægan farkost
röskar fjörutíu mílur til að flytja
yfir þrjú hundruð þúsund manns
á brott innan hálfs mánaðar, frá
einni höfn og einni bryggju og
skila þeim til staðar rúmar fjörutíu
mílur burtu. Láttu hann hafa viku
til undirbúnings og aðra viku til
að vinna sjálft verkið, og hvað eru
svo miklar líkur til að hann lyki
því?
Á friðartímum þyrfti skipamiðl-
arinn ekki að gera annað er^ síma,
til að leigja sér skip. Iíann gæti
unnið að þessu í friði og án tafa.
Allt væri mjög einfalt og auðvelt.
En hvað heldurðu að þú gætir
fengið marga skipamiðlara í ölllum
heiminum til að vinna verkið? Get-
ur þú bent á nokkurn?
Framhald í næsta hefti,
HEIMILISRITIÐ
31