Heimilisritið - 01.03.1947, Qupperneq 48

I
heimi, og lilógu að og aumkvuðu
alla aðra heima. Og á hverjum
degi fann hún til sömu hrifningar-
innar, þegar hann hélt henni í
faðmi sér og hvíslaði að henni ást-
arorðunum. Stundum fannst henni
hann vera eins og lítill, þreyttur
drengur, sem hún yrði að vernda.
Jim var hæfileikamaður. Hún
var vel dómbær á það, þrátt fyrir
ást sina til hans. Iíann myndi
stöðugt hækka í tigninni, úr þeirri
lágtlaunuðu stöðu, sem hann hafði
í fyrstu. En Jim dreymdi um að
vera sjálfstæður og fara sínar eigin
leiðir. Hann hafði neitað sér um
margt, sparað saman peninga í
þeim tilgangi. Dauðstalan var há
meða! verzlunarfyrirtækja, svo
sannarlega. Og það, að stofna nýtt
fyrirtæki, óreyndur maður, sjá
fram á grimmilega samkeppni,
söluerfiðleika, $kort á trausti, vera
einn síns liðs með lítil efni; það
var fífldirfska, svo ekki væri meira
sagt. En Jim trúði á eigin mátt,
og hún trúði á Jim; og hún vildi
framar öllu öðru, að hann gerði
eins og hugur hans stóð til, og
hvatti hann til þess. Hún meira
að segja krafðist þess, að kaup
hennar yrði lækkað. Hann hafði
horft á hana lengi, brosað og sagt:
„Þú vilt gera þetta fyrir mig,
Ginny. Þú ein í öllum heiminum“.
Starf þeirra áður fyrr var
bai-naleikur hjá því, sem það varð
nú. Ginny lifði og hrærðist ein-
ungis fyxir þessa baráttu. Hún var
með í öllum ráðum, tók þátt í sigr-
um hans og ósigrum. Aður en hálft
ár var liðið hafði Jim gert samning
við voldugt verzlunarfyrirtæki.
„Okkur er borgið, Ginny. Bank-
arnir munu ekki neita okkur fram-
ar, og hér eftir munu viðskiptin
koma af sjálfu sér. Fjörutíu þús-
und dollara sala í einu!“
Hann tók lítinn pakka upp úr
vasa sínum, og yfir þreytt andlit-
ið breiddist þetta bros, sem var
í senn ofurlítið feimnislegt og í-
byggið. Iíún opnaði pakkann. Það
voru tveir hringar í honum. Jim
liafði geymt þá siðan fyrsta daginn,
sem hann hafði kysst hana.
Þú þóttist viss í þinni sök, hús-
bóndi góður.
„Verzlunin skiptir ekki svo miklu
máli, að öðru leyti en því, að nú
get ég veitt þér það, sem mig lang-
ar til, Ginny. Þú ert allt, sem máli
skiptir. Ég þarfnast þín, og vil eiga
þig. Viltu giftast mér, Ginny?“
Svo voru þau gefin saman um
kvöldið. Þau fóru í brúðkaupsferð
óg völdu í sameiningu ljómandi í-
búð með gluggum út að litlum
garði.
Þau höfðu beðið svo lengi og nú
vildi hann að hún skapaði þeim
heimili. Heimili með Ginny, kon-
unni hans, sem beið hans þar.
Atta ár, og verzlunin hafði blóm-
gast betur en þau höfðu þorað að
vona, hafði verið eitt fyrsta fyrir-
46
HEIMILISRITIÐ