Heimilisritið - 01.08.1948, Blaðsíða 31

Var hann farinn að spila billiardi
Gamansdga ejtir Douglas Jerrold,
lauslega þýdd.
„ÞÚ KEMTIR, seint heim í
kvöld, þykir mér. Kemurðu ekki
seint lieim? Jæja, svo þú kemur
ekki seint! Konan þín er auðvit-
að ekki dómbær um, hvenær
seint er. Þú komst líka seint heim
á þriðjudagskvöldið — og á
föstudagskvöldið í fyrri vikunni
— og miðvikudagskvöldið' þar
áður. Hvað? Þú þarft ekki að
setja upp þennan svip, ég hef
ekki hugsað mér að fara að fár-
ast neitt út af því — nei, ég sé
það svo sem vel nú orðið, að það
er tilgangslaust. Sú var reyndar
tíðin, að mér gramdist, þegar þú
varst úti á kvöldin, en nú er öld-
in önnur. Þú hefur gengið svo
langt, Gúndi — já, þú en ekki
ég — að mér er nákvæmlega
sama, hvort þú kemur yfirleitt
heim eða ekki. Aldrei hefði ég
getað trúað því, að unnt yrði að
fá mig til að bera svona litla um-
urðu getað fengið áorkað. Þú
hyggju fyrir þér. En þessu hef-
hefur þjakað mig og þjáð í tutt-
ugu löng ár, og nú er loks svo
komið, að ég er orðin vön því.
Eg ætla ekki að munnhöggv-
ast við þig. Eg met þig ekki svo
mikils, að ég nenni að rífast við
þig, sannarlega ekki. Það segi ég
eins satt og ég ligg hér í rúminu.
Það eina sem ég heimta af þér —
hver einasti maður, nema þú,
myndir tala við konuna sína, í
stað þess að liggja svona eins og
drumbur — það eina sem ég
heimta af þér, er að þú segir mér
hvar þú varst á þriðjudagskvöld-
ið! Þú varst ekki heima hjá henni
mömmu, þó að þú vissir að hún
væri lasin og að hún hefur í
huga að arfleiða blessuð börnin
okkar að reitunum sínum. En þú
hefur aldrei borið neitt fyrir
brjósti, sem mér tilheyrir. Nei,
það, veit ég vel. Og ekki varstu
í bíó. Hvernig ég geti vitað*það?
Ó, ó, Gúndi, mikið vildi ég, að ég
vissi það ekki. Nei, þú varst þar
hvergi. En ég veit vel, hvar þú
varst. Hvers vegna ég s'pyr, úr
því að ég veit það? Það get ég
sagt þér. Eg geri það' til þess að
HEIMILISRITIÐ
29