Heimilisritið - 01.08.1948, Blaðsíða 37

„Já, svo sannarlega“, svaraði
Klint. „Líttu bara á okkur! Nú
höfum við verið gift í átta ár,
og erum orð'in nærri þrítug.
Reyndar skuldum við ekkert
nema það, sem hvílir á húsinu,
en það hefur ekki verið neitt
sældarlíf fyrir tuttugu og fimm
dollara á viku, þó oft hafi veríð
gaman. Þess vegna hefðum við
verið fífl að hafna slíku tæki-
færi“.
„Einkum vegna þess hve þetta
er ágætt tækifæri“, sagði Hazel.
„Fyrirtækið veitir þér starf í að-
alskrifstofunni! Það virðist of
* gott til að vera satt. Manstu, að
ég var svo yfirkomin, að ég vissi
ekki hvort ég átti að gráta eða
hlæja, þegar þú sagðir mér, að
þú myndir fá fjörutíu og fimm
dollara á viku?“
„Og þetta kom eins og þruma
úr heiðskíru lofti eftir öll þessi
ár, þó við hefðum aldrei þorað
að vona neitt þessu líkt, og þess
vegna varð þér svo mikið um“.
Klint brosti við tilhugsunina.
„Ég get vel játað, að' ég var dá-
lítið ruglaður sjálfur. Alla leið-
ina heim var ég að velta því fyr-
ir mér, hvað þú myndir segja, er
þú vissir, að við yrðum að selja
húsið og flytja til borgarinnar“.
„Vesalings vinurinn minn!“
Hazel hætti að horfa út um
gluggann. „Ég fer nærri um
það“.
„Þú tókst þessu ágætlega“,
sagði Klint. Hann tók um hönd-
ina, sem hvíldi á öxl hans. „Það’
myndu eklci margar konur hafa
sýnt slíkan skilning“.
„Það var vegna þess að þú
rakst ekki á eftir mér eins og
flestir eiginmenn myndu hafa
gert. Aðferð þín, að skrifa niður
rökin, bæði með og móti, var al-
veg rétt. Eftir að við gerðum
það, gat hver og einn séð, að við
áttum að kjósa borgina“.
„Auðvitað“, sagði Klint. „Að
minnsta kosti meðan við erum
ung og fjörug. Einhverntíma,
þegar við erum orðin eldri og
efnaðri, væri ef til vill gott að
flytja hingað' aftur. En núna
megum við ekki halda neinar
blindgötur. Við verðum að —“
Dyrabjöllunni var hringt, og
þau sáu bíl framan við húsið.
Þau leiddust út til að hitta ó-
kunnu hjónin.
EETIR ÞRJÁR annasamar
klukkustundir stóðu þau öll fjög-
ur úti á grasflötinni, hjá akbraut-
inni.
„Þá er þetta ákveðið“, sagði
frú Rrown. „Við hittum ykkur í
bankanum á morgun og skrifum
undir samninginn, og við gerum
ráð fyrir að flytja þann fyrsta
næsta mánaðar“. Hún horfði aft-
ur á húsið og sveitina í kring.
„Ó, það er svo yndislegt, að
HEIMILISRITIÐ
35