Heimilisritið - 01.08.1948, Blaðsíða 32

sanna hvílíkur yfirborðsmaður
þú ert, til þess bara að sýna þér,
að þú ferð ekki á bak við mig.
Svo þú ert orðinn billiardspil-
ari, Gúndi. Aðeins einu sinni?
Það er meira en nóg. Nákvæm-
lega sama hvort það er einu sinni
eða þúsund sinnum, því þú ert
glataður maður, Gúndi. Ef ég
segði nú: „aðeins einu sinni“,
hvað myndirðu þá segja við mig?
En auðvitað er öðru máli að
gegna með karlmenn, þeir gera
aldrei neitt rangt.
Og þú, sem þykist vera sóma-
kær borgari og heimilisfaðir,
Gúndi, þú getur verið í burtu frá
þínu yndislega heimili, burtu frá
konu þinni og börnum — sem þú
hefur reyndar aldrei hugsað neitt
um — til þess að hanga á bill-
iardstofu og pota með oddmjóu
skafti í harðar kúlur og láta þær
renna eftir grænum borðdúk.
Það hlýtur hver einasta kona að
vera undrandi yfir því, hvaða
ánægju nokkur maður getur haft
af svona bjánalátum. Ég kenni í
brjósti um þig Gúndi.
Og þú getur ekki haft hugann
við annað en að „gera balla" —
því svona er hrognamálið, sem
þeir tala á billiardstofunum —
„gera balla“, segi ég, „dúbla í
miðgat“ og ég veit ekki hvað. Þú
getur farið inn í billiardstofu —
þú virðingarverður kaupmaður,
sem þú að minnsta kosti lætur
líta út fyrir að þú sért, því ef
almenningur vissi allt, þá yrði
virðuleiki þinn út í frá ekki upp
á marga fiska — þú leyfir þér að
spila billiard við stráklinga, sem
varla er farið að spretta grön, en
afrækir lieimili þitt.
Gúndi, ég veit, að nú er úti
um allt. Þú ert kominn út í
myrkur spillingarinnar. Ég veit
ekki um nokkurn mann, sem
ekki hefur verið að eilífu glatað-
ur, ef hann hefur stigið' fæti inn
í billiardstofu. Hvernig var ekki
með hann Valda frænda! Meiri
sómamaður hefur aldrei fæðst á
þessari jörð. Hann fékk ólækn-
andi ástríðu í billiardspil, og
hann bjó ekki með Siggu sinni
í mánuð eftir það. Hamingju-
samur maður? Og þú kallar
þann mann hamingjusaman, sem
segir skilið við konuna sína! Ég
veit þá, hvað ég má eiga í vænd-
um. Við getum ekki verið lengi
saman hér eftir. Þetta hefur ver-
ið í uppsiglingu að undanförnu.
Nú verðum við loksins að skilja,
og það eftir að ég hef verið þér
sú kona, sem ég hef verið!
En ég veit vel hver sökina á.
Það er þessi bannsetti ekki sen
Bjarnhéðinn. Ég vil kalla hann
bannsettan, og ég er alls ekki
eins vitlaus og þú kannske held-
ur. Ef hann hefði hvergi verið
nærri myndi þér ekki hafa dottið
billiard í hug fremur en ég veit
30
HEIMILISRITIÐ