Heimilisritið - 01.12.1949, Blaðsíða 20

Hún kinkaði kolli: „Skemmtu
þér vel“.
Hann langaði til að svara
þessu skensi, en sat á sér, og í
sama bili kom Pétur skoppandi
berfættur ofan stigann.
„Góð'an daginn, pabbi! Eru
ekki jólin í kvöld?“
Jón mætti þrjózkulegu augna-
tilliti Jóhönnu og faðmaði litla
drenginn sinn að sér í flýti.
„Pabbi verður að flýta sér til
að ná í lestina“, sagði hann.
„Gefðu pabba kveðjukoss“,
„Mamma verður líka að kyssa
pabba“, heimtaði Pétur. Jó-
hanna varð að láta eftir honum
og snerti í skyndi vanga Jóns
með köldum vörunum. Það var
að honum komið að víkja til
höfðinu og endurgjalda koss
hennar á munninn, en hann
hætti við það, og er hann lét
hurðina aftur á eftir sér, fannst
honum ástandið vonlausara en
nokkru sinni fyrr.
Þennan morgun var skrifstof-
an þrungin af jólaskapi sam-
starfsmanna hans. Það var hon-
um þolraun, en ekki tók betra
við eftir hádegið, þegar jóla-
veizlan hófst. Hollafield for-
stjóri veitti af mikilli rausn,
eins og hans var vandi, og starfs-
fólkið var hvergi feimið' við vín-
föngin. En Jón drakk ekki neitt.
Hann hafði skapraun af jóla-
gleði allra hinna, og loks heppn-
18
aðist honum að laumast burt.
En þegar hann var kominn út
á götuna, heyrði hann einhvern
kalla: „Jón! Jón!“ Hann sneri
sér við. Það var Hollafield, sem
kom hlaupandi á eftir honum,
geislandi af velvild. Ef það hefði
ekki verið forstjórinn hans, hefði
hann beðið’ hann að fara guði á
vald, en eins og á stóð þótti hon-
um hyggilegra að endurgjalda
jólabrosið.
„Ég er með dálítið handa yð-
ur, Jón. Það er í bílnum mín-
(<
um. . . .
Hvað gat það verið? Jón var
búinn að fá jólauppbótina sína^
Hann fylgdist hálfringlaður með'
forstjóranum, er neri hendur sín-
ar á meðan bílstjórinn opnaði
dyrnar og handlangaði út mann-
hæðarháu jólatré ásamt heljar-
miklum þyrnivendi.
„LTr garðinum mínum“, út-
skýrði Hollafield lireykinn. „Það
er til litla drengsins yðar. Ég bið
að heilsa heim til yðar, og gleði-
leg jól!“
Þarna stóð' Jón hlaðinn græn-
um greinum. Hvernig í ósköp-
unum átti hann að komast heim
með þennan greniskóg? Engin
leið var að fá vagn, og þegar
honum hafði loksins tekizt að
burðast með allt þetta gegnum
þrengslin til stöðvarinnar, varð
hann að sjá á eftir þremur lest-
um, áður en hann fengi rúm fyr-
HEIMILISRITIÐ