Heimilisritið - 01.12.1949, Blaðsíða 22

Hvað myndi Jóhanna segja?
Hann verkjaði í bakið og hand-
leggina undan byrði sinni, og
honum fannst hann vera hálf-
viti til aðhláturs fyrir alla, sem
hann mætti. Nei, honum var öll-
um lokið. Hann varð að setjast
einhversstaðar inn og fá sér glas.
Hann Iæddist inn í veitinga-
húsið og velti af sér byrðinni í
forsalnum. En ekki var hann
fyrr kominn inn fyrir dyrnar en
afgreiðslumaðurinn við barinn
hrópaði: „Sælir Jón. Vitið þér
hvað! Þér hafið unnið í jóla-
happdrættinu!“ Hátíðlega rétti
hann Jóni gríðarstóra gæs.
„Gleðileg jól!“
Jon glápti á afgreiðslumann-
inn. „Einn viský“, sagði hann
að lokum.
Jón hvolfdi í sig úr glasinu og
bað um annað. Síð'an gekk hann
út til að hringja í konu sína og
segja henni, að hann kæmi ekki
heim til kvöldverðar. Hann
kærði sig ekki um að verða til
áthlægis, er hann kæmi heim
hlaðinn jólagjöfum,
Hann hringdi tvisvar, en eng-
inn svaraði. Afar einkennilegt.
Kannske hafði eitthvað komið
fyrir. Eða — kannske hafði Jó-
hanna farið frá honum með
drenginn til að halda jólin þar,
sem þeim var ekki bannað að
trúa á jólasveininn. ...
Jón fékk sér eitt glas í viðbót.
Þvinæst hringdi hann einu sinni
enn. Aldrei neitt svar. Hann
kallaði á afgreiðslumanninn.
„Viljið þér gjöra svo vel að
útvega mér vagn?“
Að lokum tókst afgreiðslu-
manninum að ná í skröltandi
leigubíl, og svo var jólatréð,
þyrnivöndurinn, rafmagnslestin
og gæsin látin í aftursætið.
„Ég heyri sagt, að' þér eigið
lítinn dreng“, sagði bílstjórinn
skrafhreyfinn. ,JEg á sjálfur ell-
efu börn. Nú eru þau öll gift út
um hvippinn og hvappinn og
sjálf búin að eignast börn“.
„Stórkostlegt", sagði Jón við-
utan.
„Að vissu leyti og að vissu
leyti ekki“, hélt bílstjórinn á-
fram heimspekilega. „Nú, þegar
konan mín er dáin, blessuð sé
minning hennar, og börnin kom-
in á tvist og bast, þá er kald-
ranalegt að koma heim um jól-
in“.
Jón kipptist við. Kaldrana-
legt! Ef hann nú með þrjózku
sinni hafði flæmt Jóhönnu og
Pétur að heiman, hvað hafði
hann sjálfur þá til að lýsa og
verma heimili sitt? Hann, sem
hafði viljað ræna lítið barn dá-
semdum jólanna. .. .
Vagninn nam staðar fyrir ut-
an hið dimma, kalda hús, og Jón
borgaði, tók byrði sína og gekk
hægt í áttina til aðaldyranna.
30
HEIMILISRITIÐ