Heimilisritið - 01.12.1949, Blaðsíða 21

ir sig og hafurtask sitt. Þegar
honum loksins tókst að þrengja
sér inn í fimmtu lestina, varð
hann að þola ýmiskonar móðg-
unáryrði frá ferðafélögum sín-
um, er stungu sig á trénu og rifu
sig á þyrnunum.
En verst af öllu var þó hugs-
unin um það, hvað Jóhanna
myndi segja. Ef hann hefði ekki
borið syo mikla virðingu fyrir
yfirmanni sínum, hefði hann
gjarnan kastað öllu saman út
um gluggann eða skilið það eftir
í lestinni. En aldrei var að vita,
nema það kynni að‘ berast for-
stjóranum til eyrna. Hann var
svo niðursokkinn í þessar hugs-
anir sínar, að hann var næstum
búinn að gleyma að fara úr lest-
inni á réttri stöð, og lestarstjór-
inn varð að láta lestina bíða,
meðan hann klöngraðist sár-
gramur út úr vagninum og af-
sakaði sig um leið á báðar hend-
ur.
Þegar hann var kominn nokk-
ur skref frá stöðinni, heyrði hann
einhvern hrópa í ákefð: „Jón!
Jón!“
Hann sneri sér gramur við.
Það var lítil, gömul kona, er hélt
á pappakassa undir hendinní.
Þetta var kunningjakona hans,
og hann hafði alltaf verið mjög
vingjarnlegur við hana, en hún
hafði notað góðvild hans til að
biðja hann að gera sér smá greiða
eða fá lánað'ar hjá honum minni-
háttar fjárupphæðir án þess að
greiða þær aftur.
„Gott kvöld, Jón! Þér eruð
seint fyrir.. . . Eg er búin að bíða
lengi eftir yður“.
„Já, þér verðið að afsaka“,
sagði Jón.
„Mikið' ósköp, öllum getur
seinkað“. Hún brosti hlýlega.
„Svo er mál með vexti, að ég
heyrði yður segja, hérna um dag-
inn, að það væri óinögulegt að
fá keypta rafmagnsjárnbraut.
Ég hef eina, sem er ný að heita
má. Drengurinn minn litli átti
hana, og hún var víst mjög dýr.
En þér skuluð fá hana fyrir
tuttugu dollara“.
Rafmagnslest! Aður en Jón
vissi af, liafði hann tekið upp
veskið. Hvílík heppni, að' hann
skyldi vera nýbúinn að fá jóla-
uppbótina. „Gjörið þér svo vel“,
sagði hann. „Eg sæki lestina,
þegar yður hentar bezt“.
„Þakka fyrir, en ég er með
hana hérna“, stundi gamla kon-
an og velti byrði sinni í fang
hans. „Ég vona að hún gleðji
litla drenginn yðar. Gleðileg
jól“. ^
Gleðileg jól! Því hafði hann í
svipinn steingleymt. Hvernig
gat hann, sem hafði þessa af-
stöðu til jólanna, komið heim,
ekki einungis með jólatré, held-
ur einnig með rafmagnslest.
HEIMILISRITIÐ
19