Heimilisritið - 01.12.1949, Blaðsíða 26

Sylvíu tókst aS safna saman heilmiklu
rusli, sem hnn sópaSi samvizkusamlega niS-
ur iim ristina.
Fyndin og skemmtileg
smásaga eftir
ALICE MEANS REEVE
SYLVIA FORTUNE fleygdi
bunka af bögglum í sætið í litla,
bláa bílnum sínum og skellti aft-
ur hurðinni. Þungur svipurinn á
laglegu andlitinu varð enn
þyngri, þegar hún heyrði kirkju-
klukkuna slá tíu. Nú myndi hún
koma stundarfjórðungi of seint
til hárgeiðslukonunnar.
Hún setti vélina af stað', leit
UPP °g niður eftir fjölfarinni
götunni, sem ljómaði af Kali-
forníusólskini, og tók að bakka
út úr þvögunni. Um leið og bíll-
inn fór af stað, hrökk hurðin,
sem hún hafði skellt svo hraust-
lega, upp á gátt, og undrunaróp
kom Sylvíu til að stanza.
Sólbrúnn, ungur maður í ó-
hreinum samfesting reis upp af
stigbrettinu á næsta bíl og neri
bakið gætilega. Svo kom hann
að bílnum til hennar.
„Hvað á þetta að þýða? Má
mað'ur ekki gera við sprungið
hjól, án þess að verða drepinn?“
spurði hann æstur.
„Það veit ég ekki. Voruð þér
það?“
Ungi, hái maðurinn tók blý-
ant og þvælt umslag upp úr vasa
sínum.
„Hvað heitið þér?“
„Sylvía Fortune“.
24
HEIMILISRITIÐ