Heimilisritið - 01.05.1951, Blaðsíða 19

námurnar og gömlu katakomb-
urnar, hann klifraði yfir þök
og gegnum skorsteina, hann
slapp úr öllum þeim fangelsum,
sem hann þrátt fyrir allt var
settur í öðru hvoru. Það var
eins og múrarnir lykjust upp
fyrir honum. Allsstaðar átti
hann hjálparmenn: frá embætt-
ismanninum, sem fékk mútu frá
honum, til veitingamannsins,
sem var hylmari hans, og gim-
steinasalans, sem seldi fyrir
hann stolna gimsteina.
Árið 1720 var talið, að yfir
tvö þúsund manns væru í þjón-
ustu hans eða högnuðust á hon-
um, og her sínum skipti hann
niður í liðsflokka á hernaðar-
vísu og lét sína trúustu menn
stjórna þeim. Vikublöð voru
gefin út, sem fjölluðu næstum
einvörðungu um hann og öll hin
furðulegu afrek, sem honum
voru eignuð; á götuhornum
sungu vísnasöngvararnir um
hann, og þegar hann var í leið-
angrum sínum í öðrum borgum,
söknuðu menn hans 1 París.
Enginn trúði því, að lögreglunni
myndi nokkurn tíma takast að
handsama hann, og þegar loks-
ins kom að því, var það ein-
ungis.fyrir svik. Einn af mönn-
um hans, sem hafði yfirgefið
hann, vísaði á hann, og nótt
eina var komið að honum óvör-
um í gistihúsinu „Byssan“. Það
munaði sára litlu, að honum
tækist ekki að flýja úr fangels-
inu „Coaciergerie“, og hann var
þegar búinn að brjóta gat á
gólfið og kominn inn í kjallara
ávaxtakaupmanns eins, þegar
hann var gripinn. Pyndingar
gátu ekki fengið hann til að
ljósta upp um félaga sína, en
það óttuðust menn mjög, og
hundruð hermanna, lögreglu-
manna, embættismanna, gull-
smiða og annarra hjálparmanna
hans, flúðu og földu sig. Þann
27. nóvember 1721 var hann
tekinn af lífi á Grévetorginu
fyrir framan ráðhúsið. Meira en
tuttugu þúsund manns horfði
á aftökuna, og í marga daga
á eftir sungu íbúar Parísar
sorgarsöngva yfir „hinum göf-
uga ræningja Cartouche.“
Það er talið, að bækur þær,
sem skrifaðar hafa verið um
Cartouche, hafi verið prentað-
ar í yfir fjörutíu miljórium ein-
taka. Svo vinsæll var hann og
er enn í augum heillar þjóðar.
ENDIR
Snati — Snotra
— Hvað heitir hundurinn þinn, vin-
ur minn?
— Hann hefur veriS kallaður Snati,
en nú heitir hann Snotra.
— Hvers vegna?
— Hann á víst bráðum að eignast
hvolpa.
HEIMILISRITIÐ
17