Heimilisritið - 01.05.1951, Blaðsíða 43

öll þessi ár! Hvernig leit hann
út?“
Hatherly yppti öxlum. ,.0á-
nægður. Vonsvikinn. Myrkur í
augurium og ístra um miðjuna“.
„En honum vegnar vel, er það
ekki?“
„Ef hægt er að kalla það svo.
Eg hef séð nafnið hans á nokkr-
um hryllilegum tímaritskápu-
myndum. Ég geri ráð fyrir, að
hann hafi nóga peninga“.
„En þii hefðir átt að tala við'
hann“.
Hatherly hristi höfuðið. „Ég
hafði ekki hjarta í mér til þess.
Ef þú hefðir séð, myndirðu skilja
það. Hann hefði átt bágt með
að horfa framan í mig“.
Hún var aðnæra upp matinn.
Andlit hennar lýsti vorkunn-
semi.
„Aumingja gamli Gríg!“ sagði
lnin.
Hatherly tók til snæð'ings.
Hundurinn stökk upp á þriðja
stólinn og leit löngunaraugum á
borðið.
„Lappi verður að fá Petit four
köku“, sagði Nóra.
„Auðvitað“.
Þau borðuðu þegjandi, en svo
sagði Hatherly: „Ég hafði blátt
áfram ekki brjóst í mér til að'
gefa mig fram við hann“.
„Ég skil“, sagði hún og gaf
hundinum pylsubita. „Aumingja
gamli Grig!“
ENDIR

Biskupinn vann
Biskup nokkur var á skemmtigöngu
fyrir utan borgina og rakst þá á nokkra
verkamenn, sem sátu á skurðbakka.
„Hvaða ósköp liggur vel á ykkur. Við
hvað skemmtið þið ykkur svona vel“?
spurði biskupinn elskulega.
„Við það að ljúga“, svömðu þeir.
Biskupinn varð forviða á þessu svari,
en einn af verkamönnunum skýrði hon-
um frá því, að þeir hefðu fundið lítið
notuð stígvél á leiðinni þangað, og svo
hefðu þeir ákveðið, að sá, sem gæti
komið með stærsm og örgustu lýgi,
skyldi eiga stfgvélin.
Biskupinn hneykslaðist mjög á þessu
háttalagi þeirra. Hann leiddi þeim fyrir
sjónir með mörgum fögrum orðum,
hversu syndsamlegt það væri, að leika
sér að lýgjnni, og svo bætti hann því
við, að hann hefði frá blautu bams-
beini haft megna andstyggð á þeirri
synd. Hann kvaðst vita það fyrir víst,
að liann hefði ekki logið í eitt einasta
skipti á ævinni.
„Þessi var góð — látið hann fá stíg-
vélin“, sagði einn verkamaðurinn.
Biskupinn þagnaði og flýtti sér í
burtu,
HEIMILISRITIÐ
41