Heimilisritið - 01.05.1951, Blaðsíða 21

Hún var vön
að ganga um
skemmtigarð-
inn með pilti;
hann var van-
ur að ganga
með stúlku.
Þetta kvöld
rangluðu þau
þar um ein-
mana.
*
Það er kalt regn
— bœði hið ytra
og innra me<5
henni...
„Af hverju gerirðu það þá?“
„Eg má til. Það er regn í
mér“. Hann skilur það ekki.
Skýrðu það fyrir honum.
„Hvað áttu við?“
Sjáðu, hann skilur ekki. Segð'u
honum hvað þú átt við.
„Það er vetrarregn. Það er í
' ((
mer .
Þetta dugir ekki. Það skýrir
ekki neitt. Jæja, ég get ekki
neitt. Jæja, ég get ekki skýrt
það fyrir honum. Eg veit ekki,
hvernig ég á að gera það. Jæja
þá, reyndu það ekki. Segðu eitt-
hvað annað.
„Gengurðu oft í rigningu?“
sagði hún.
„Eg? Nei. Að'eins einu sinni
áður. En þá var það öðruvísi.
Ég geri það helzt ekki, ef ég
kemst hjá því“.
HEIMILISRITIÐ
19