Heimilisritið - 01.05.1951, Blaðsíða 36

I þessari andrá leit Hatherly
upp og sá með undrun, að mað-
urinn horfði enn á verk hans.
Tillit þeirra mættust. Grigson sá
enga við'kennslu í augum hins.
Hann gekk hratt í burtu.
Hann hægði ekki á sér fyrr
en hann var kominn yfir göt-
una og inn um hliðið á Græna-
Garði. Þá leit hann í kring-
um sig eins og hann hefði geng-
ið burt frá kvnlegum draumi
..... Að sjá Hatherly oftur!
Hatherly! Og svona kominn!
Hann var fremur ánægður
með sjálfan sig fyrir að hafa
þekkt hann aftur. Það voru fáir,
hugsaði hann, sem myndu hafa
séð nokkra líkingu með þessari
gráu, krjúpandi mannveru á
gangstéttinni og hinum lífsglaða
Hatherly æskuáranna, íturvax-
inn og með svo fjörmiklum' og
áköfum svip, að manni varð' á
að brosa við honum. Grigson
hugsaði til hins dapurlega, tekna
andlits með dökku tennurnar og’
djúpu ennishrukkunum. Hather-
ly var þó á aldur við hann sjálf-
an! Þeir voru báðir fjörutíu og
tveggja. Fyrir tuttugu árum
höfðu þeir verið listnemendur í
París — óaðskiljanlegir vinir, og
báðir verið ástfangnir af Nóru
Blake.
Grigson gekk að bekk og sett-
ist. Hann kveikti sér í sígarettu.
Þegar sólargeisli ljómaði á gull-
sígarettuveskinu lians, minntist
hann með sársauka handarinn-
ar, sem hélt um krítarlitinn.
Vesalings Hatherly — vesalings
Jim — svona var þá komið fyrir
honum! Grigson tók sárt til
hans, þó hann fyndi enn til
tuttugu ára beiskju.
Það var kyrrlátt í garðinum,
trén voru nýútsprungin. Hann
reykti og hugsanir hans leituðu
til liðins tíma.
Hann var gervilegur maður
og vel vaxinn, þótt hann væri
orðinn nokkuð feitlaginn. Svip-
urinn bar vott um stolt, en var
þó fremur dapur. Hann var
hraustlegur og tennurnar hvítar
og jafnar.
Hann hafði að'eins unnað einni
konu, og af því hann fékk ekki
að njóta hennar, liafði hann
aldrei kvænzt. Hann sagði sjálf-
um sér, að listin væri honum
nóg, en fyrir kom að hann spyrði
sjálfan sig, hvort myndir hans
væru nógu góðar til að vera hon-
um allt í öllu. En vel hafði hon-
um vegnað. Málverk hans af
hefðarkonum voru svo vinsæl,
að hann fékk offjár fyrir þær.
Stöku sinnum teiknaði hann
kápumyndir á tímaritin, sem
hæst borguðu, og Hilton Grig-
sonstúlkan var orðin velþekkt.
Hann átti fallega íbúð í New
York, ferðaðist þegar hann lang-
aði til, átti vini í mörgum lönd-
34
HEIMILISRITIÐ