Heimilisritið - 01.05.1951, Blaðsíða 4

„Böðullinn"
Smásaga eftir Maxim Gorki, þýdd af Sigfúsi Daðasyni
EITT SINN var ráðinn scm dyra-
vörður að opinberu húsi í einni Volga-
borginni náungi um fertugt, Vasili að
nafni, hann var alltaf. kallaður Rauði
Vaska. Hann var nefnilega með eld-
rautt hár, og hið stóra andlit hans var
á litinn eins og hrátt kjöt.
Hann var með þykkar varir og stór
eyru, sem stóðu út í loftið eins og
handarhöld, og enginn hafði jafn rudda-
legt augnaráð og hann; augun vorú lít-
il og litlaus, eins og greypt í fituna, og
skinu líkt og tveir ísmolar. Þau stungu
í stúf við útlit hans, scm bar vott um
gott fóður, eftir augunum að dæma
var hann alltaf glorhungraður. Hann
var riðvaxinn og sterkbyggður og var
alltaf í blárri kósakkaskyrtu, mjög víð-
um buxum 02 skínandi burstuðum stíg-
vélum með fjölda smárra harmónikku-
fellinga um öklana. Eldrautt hárið var
hrokkið, og þegar hann setti upp sunnu-
dagakaskeitið, stóð hárið út undan líkt
og sveigur úr gulrótum.
Það voru aðeins karlmennirnir, sem
kölluðu hann Rauð, stúlkurnar nefndu
hann aldrei annað en böðulinn, því það
var hans mesta ánægja að misþyrma
þcim.
Það voru nokkrir æðri skólar í borg-
2
HEIMILISRITIÐ