Heimilisritið - 01.11.1952, Síða 8

una, því hver og ein flík er var-
lega áætluS samsteypa úr tíu flík-
um af tíu mönnum úr tíu mismun-
andi stéttum manna. Einn einasti
vettlingsþumall er ef til vill sam-
ansettur úr tuttugu þumalgörm-
um af börnum og fullorðnum og
er sjálfur mestur garmurinn.
Svona er um allan fatnaÖinn.
Þannig var nú Sæfinnur karl-
inn til fara samkvæmt áreiðan-
legum samtíma heimildum. Eins
og í bögunni segir var aÖalstarf
hans í því fólgið að sækja vatn
og bera inn mó, áratugum sam-
an. Sæfinnur var fremur hár og
þrekinn með mikið dökkt skegg,
og þegar þar viS bættist hinn at-
hyglisverði klæðaburður, auk
svarÖreipis, er hann var girtur,
og hattur frá dögum Jörundar
hundadagakonungs, var ekki að
furða þó allmikiÖ sópaði að hon-
um.'
Sæfinnur var hinn mesti geð-
prýÖismaÖur og stillingarljós, svo
enginn sá hann skipta skapi.
Götustrákarnir létu hann því til-
tölulega óáreittan; það var ekk-
ert gaman að stríða honum.
Snemma mun Sæfinnur hafa
byrjað aS nurla saman pening-
um, og það orð komst á, að til
flestra hluta væri hann viljugur,
ef skildingur var í boði. Hann
lét gárunga fá sig til hins og þessa
fyrir skildinga, t. d. að gleypa
6
þá, og eignast þá svo, er þeir
skiluðu sér aftur, sækja þá með
munninum ofan í stór vatnsílát
meS því að stinga höfðinu á bóla-
kaf, svo honum lá við köfnun,
eða sækja þá á sama hátt ofan í
tjöruílát o. s. frv. Mánudag einn
í föstuinngang, er Sæfinnur var
upp á sitt bezta, gekk hann
prúSbúinn um göturnar eins og
drengir þeir, sem jafnan marsér-
uSu þann dag, hann hafði heljar-
mikinn trékorSa reiddan um öxl
og var hinn vígamannlegasti,
hann sneri baki að hverjum manni,
er hann mætti og gekk aftur á bak
inn í húsin. Þetta gerSi hann af
því, að hann bar á bakinu aug-
lýsingu eina mikla, hvar letraS
stóð með stórum stöfum: ,,Eg
geri grín fyrir fjóra, en enginn
má gefa mér í staupinu." Og
víst er um það, að hann varð
mörgum fírskildingnum ríkari
þennan dag, en hvort hann hef-
ur sloppið við öll staup, greina
heimildir eigi gerla.
Sæfinnur átti sér bústað í bak-
hýsi einu við verzlunina Glas-
gow. Eins og að líkum lætur um
svo óvenjulegan mann, sem Sæ-
finnur var, þá var heimili hans
allfrábrugðið því, er gengur og
gerist um venjulega borgara. I
bakhúsinu við Glasgow voru í
fyrstu mörg salerni, en síðar urðu
þau óþörf, því fyrirtækiÖ fór á
HEIMILISRITIÐ