Heimilisritið - 01.11.1952, Page 35

Hin áhyggjulausct æska
Smásaga eftir FLORENCE JANE SOMAN
í huga margra eru æsku-
árin í rósrauðum bjarma,
en móðirin í þessari sögu
liafði gott minni, og hún
vildi sízt af öllu vera orðin
ung í annað sinn.
UM LEIÐ og Súsanna opnaði
augun og sá geisla morgunsólar-
innar smjúga í gegnum glugga-
tjöldin, fór gleðistraumur um
hana. Oljósar, þokukendar hugs-
anir svifu Ietilega um heila henn-
ar, en smátt og smátt varð hin
móðukennda mynd af Dick Shel-
don skýrari í huga hennar, og hún
sá hann á ný, eins og hann hafði
verið kvöldið áður í anddyrinu
hjá Hendersonsfjölskyldunni með
útitekið, frítt andlit í skærri birt-
unni frá ljósinu.
,,Ég hringi til þín,“ hafði hann
muldrað, þegar hinir gestirnir
voru önnum kafnir við að bjóða
góða nótt. „Líklega á morgun.“
Allt í einu galopnaði hún aug-
un, hræðslulega. Var þetta orð-
rétt eins og hann hafði sagt það ?
,,Lí\lega á morgun?“ Eða hafði
hann orðað það ,,KannsJie á
morgun ?“
Dauf simhringing heyrSist atS neðan.
Súsanna lyfti höfði og hlustaði.
Súsanna starði upp í loftið og
velti því fyrir sér, hvort hann'
hefði sagt. Það var stórkostlegur
munur á þessum tveimur orðum,
hugsaði hún áhyggjufull. Hún
velti sér á magann og gróf and-
litið í svæfilinn. Eg er ástfangin,
hugsaði hún, ég er ástfangin.
Dauf hringing að neðan náði
eyrum hennar. Hún rykkti upp
höfðinu og hlustaði grafkyrr. Svo
NÓVEMBER, 1952
33