Heimilisritið - 01.11.1952, Qupperneq 43

Hvers vegna
glofti
sendisveinninn
Smásaga eftir
WILL SCOTT
ÞAÐ VAR nýi sendisveinn-
inn, sem átti upphafiÖ aÖ því öllu.
Hann fór að brosa, eða réttara
sagt glotta. Já, hann hreint og
beint glotti.
Bunting aðalforstjóri, yfirfram-
kvæmdastjóri hins volduga verzl-
unarhrings, tók eftir því og varð
alveg dolfallinn.
Glotta — í sjálfu Buntings-
húsi! I fyrirtækinu Bunting, hinu
hefðuga miljónafirma með þús-
undir útibúa. Glotta í fyrirtæki,
sem var svo yfirmáta fínt, að það
var ekki einu sinni brosaS þar.
Bunting sjálfur brosti aldrei.
Einkaritari hans brosti aldrei.
Skrifstofustjórinn ekki heldur,
auglýsingastjórinn ekki heldur.
Það brosti enginn hjá Bunting-
fyrirtækinu. Launin voru ekki
borguð fyrir það. Starfsfólkið
KaupmdHurinn leit á Bunting:
,,Hva8a menntun hafið þér?“
spurði hann.
fékk laun sín fyrir að leysa sitt
starf af hendi, það var gert af al-
vöru og þeim hátíðleika, sem
hæfði fyrirtækinu. Sá, sem hafði
hlotnazt sá sérstaki heiður að
vera hjól í þeirri vél, stórt hjól
eða smávægilegt, hann sveiflað-
ist ekki, en snerist virðulega.
Bunting aðalforstjóri varð hugs-
andi. Hann vissi nákvæmlega —
því þannig var nú heili hans inn-
réttaður — hversu hátt kaup
sendisveinninn fékk, hversu lang-
ur vinnutími hans var, hversu
langt sumarfrí hann hafði o. s.
frv. En það var líka allt og sumt,
sem hann vissi um drenginn —
og yfirleitt vissi hann lítið meira
um hitt starfsfólkið sitt. Um til-
NÓVEMBER, 1952
41