Heimilisritið - 01.05.1955, Blaðsíða 15

Rétt þegar hún hafði sleppt
orðinu, var bjöllunni enn hringt
lengi og ákaflega. Eliane varð
náföl.
„Ó, hvíslaði hún, þetta er á-
reiðanlega sá nýi — vinur minn
— á ég við. Feldu þig í guðanna
bænum.“
Hún kastaði hattinum og
frakkanum til Bertrands og ýtti
honum sjálfum út í helkuldann
á svölunum. Svo opnaði hún
fyrir herra Filibert.
Hann kyssti hina fögru leik-
konu heitt og innilega. í sama
bili heyrðist gauragangur innan
úr baðherberginu.
„Er einhver þarna inni?“
þrumaði Filibert.
..Nei — nei,“ stamaði Eliane.
„Enginn nema — nema . . .“
En nágranni hennar og ást-
vinur, herra Filibert, þaut inn í
baðherbergið. Þar var pípulagn-
ingamaðurinn við vinnu sína,
sami maðurinn og Filibert taldi
vera óþokkann Bertrand Lever-
sac og taldi sig hafa veitt ráðn-
ingu í baðherbergi Claudette
fyrir tveim stundum. Hann varð
sem viti sínu fjær af bræði og
rauk óðara á mannræfilinn og
barði hann eins og fisk.
„Það nægir þér ekki, að daðra
við Claudette!“ öskraði Filibert,
„heldur ertu svo andskoti frek-
ur, að þú ferð líka að halda við
MAÍ, 1955
Mademoiselle Seflory . . .“
Loks kastaði hann pípulagn-
ingamanninum hálfdauðum nið-
ur stigann. Síðan gekk Filibert
bálreiður inn í svefnherbergi
Eliönu og barmaði sér sáran og
skammaði hana fyrir ótryggð.
„En ég segi þér alveg satt,“
stamaði leikkonan. „Hann var
pípulagningamaður — ég hef
aldrei, ég sver það, Filibert, —
ég hef aldrei verið þér ótrú . . .“
Filibert opnaði svaladyrnar til
að kæla sig. Þar stóð eymdar-
legur maður — Bertrand Lever-
sac!
Filibert glápti bara á hann.
Svo snerist hann á hæli og leit
á Eliönu með djúpri fyrirlitn-
ingu. Og svo fór hann og kom
aldrei aftur.
„Ég hef tryggt hamingju þína,
elskan,“ sagði Bertrand nokkr-
um dögum síðar, við Claudette,
sem ljómaði af gleði. *
Skrýtlur
Agnar: „Veiztu það ekki, að það cr
betra að vera einn en í slæmum félacs-
ö
skap?“
Baldur: „Jú, ég veit það. Vertu sæll.“
„Er þetta leiðin upp í hegningarhús?"
spurði ferðamaður mann nokkurn, þeg-
ar hann gekk upp Laugaveginn.
„Nei, þetta er leiðin þangað," svaraði
Reykvíkingurinn og benti á brennivíns-
flösku, sem stóð upp úr vasa aðkomu-
mannsins.
• 13
í